Πάει καιρός τώρα, που ο ιμπεριαλισμός ελάχιστα νοιάζεται για το αν του «στέκονται» καλά οι μάσκες, που πρόχειρα ρίχνει στο πρόσωπο κατά περίπτωση, ή αν «γλιστρούν» και βλέπει ο κόσμος την πραγματική του φύση... Είναι, μάλιστα, φορές που μάλλον ύποπτα φαίνεται πως ο ίδιος δε νοιάζεται καθόλου για τις μεταμφιέσεις... Είναι και αυτός ένας τρόπος να παγώνει κάθε πιθανή αντίσταση και να στέλνει μήνυμα πως θα ολοκληρώσει τα σχέδιά του με όποιο κόστος και ενάντια σε όποια άλλη λογική.

Κάπως έτσι, επίσης, ελάχιστα ενδιαφέρεται για το αν στέκει το «άλλοθί του» για το ότι πήρε μαχαίρι και έσκισε τους «ασκούς του Αιόλου», καταγγέλλοντας τη Συνθήκη ABM του 1972. Αλλωστε, απ' όταν άρχισε να γίνεται συζήτηση για τη λεγόμενη αντιβαλλιστική άμυνα δεν ακούστηκαν τα ίδια άλλοθι; Η υπόθεση ξεκίνησε ήδη να προετοιμάζεται από την προεδρία του Μπ. Κλίντον και πότε το ένα τούς πείραζε και πότε το άλλο τούς «τρόμαζε». Πότε γινόταν λόγος για τη Ρωσία, πότε για την Κίνα, πότε για τη ΛΔ Κορέας, πότε για έναν πύραυλο που πιθανόν θα έρθει άγνωστο από πού και θα απειλήσει τάχα τις ΗΠΑ... Αυτόν τον πύραυλο από την «αόριστη πηγή» επικαλέστηκε, τελικά, ο Πρόεδρος Μπους με μια επιχειρηματολογία του τύπου «αν η γιαγιά μου είχε ρόδες...».

Επειδή αυτή την επιχειρηματολογία δεν μπορεί κανένας σοβαρός ενήλικος να την πάρει στα σοβαρά είναι ολοφάνερο πως ουσιαστικά ο Αμερικανός Πρόεδρος δίνει μήνυμα πως πατάει πάλι ανεξέλεγκτα το γκάζι της κούρσας των εξοπλισμών και βιάζει εταίρους και αντιπάλους ανάλογα να ακολουθήσουν, να αγοράσουν, να υποκύψουν... Αλλωστε, σε μια τέτοια κούρσα οι ρόλοι των εταίρων ή των αντιπάλων θα εναλλάσσονται ανάλογα με τις διαφορετικές φάσεις και απαιτήσεις. Οχι πως, έτσι και αλλιώς, συμβαίνει τίποτα άλλο μέχρι σήμερα, αλλά απλά είναι άλλη μια από τις περιπτώσεις που «γλιστράει» η μάσκα...

Ακόμα και να μη μας είχε προειδοποιήσει, με κάθε τρόπο, τα τελευταία χρόνια ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, μας προειδοποιούσε η πορεία της οικονομίας του και οι εξελίξεις στο στρατιωτικοβιομηχανικό του σύμπλεγμα, που έτρεφαν την επιθετικότητα για να μπορέσουν να δώσουν μέρες ζωής στο σάπιο ξεπερασμένο σύστημα. Αλλοι είναι που ή παριστάνουν πως δε βλέπουν τη χαραγμένη πορεία, ή τάχα εναποθέτουν ελπίδες σε άλλους ιμπεριαλιστές (π.χ. στην ΕΕ). Εμείς αγωνιζόμαστε για την ανατροπή αυτών των σχεδίων, αλλά και ολόκληρου του απάνθρωπου συστήματος.