«Μια αξιόλογη εργασία, που αποτελεί χρήσιμο βοήθημα για όσους ενδιαφέρονται να προσεγγίσουν την ιστορία του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος της χώρας μας», χαρακτήρισε το βιβλίο ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην τοποθέτησή του.

Οπως σημείωσε, στις σελίδες του βιβλίου αναφέρονται όχι μόνον οι αγώνες του λαϊκού κινήματος, η πάλη για την κοινωνική αλλαγή και η δράση πολιτικών δυνάμεων, αλλά και η αντιλαϊκή και, εν πολλοίς, αντεθνική δράση εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου. Αναφέρεται η δράση των πολυπλόκαμων μηχανισμών των μυστικών υπηρεσιών. Η «συμβολή» ελληνικών μηχανισμών και πρακτόρων, που έδρασαν σε βάρος του λαού και της χώρας και κάποιοι ακόμα δεν έπαψαν να δρουν. Αναφέρεται η στάση αστών πολιτικών. Η προσφυγή τους στη συνεργασία με τους ξένους, η περιήγηση από κόμμα σε κόμμα, με σκοπό την εκλογή ή τη διατήρησή τους στους μηχανισμούς της εξουσίας του συστήματος.

«Περνάνε από τις σελίδες του βιβλίου - συνέχισε - η σκληρή πάλη του λαού για πάνω από 70 χρόνια, η πικρή, αλλά και ηρωική συνάμα ζωή των ανθρώπων του μόχθου, των γυναικών, οι οποίες, στα πλαίσια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, απόκτησαν πλήρη δικαιώματα, κατάκτησαν τη θέση τους στη ζωή. Η ζωή των ανθρώπων εκείνων, οι οποίοι πάλεψαν για οράματα, αξίες, ιδανικά. Που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της χώρας από τους ξένους κατακτητές. Για μια Ελλάδα λεύτερη, ειρηνική, δημοκρατική, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του».

Το βιβλίο απαντά σε πολλά «γιατί», υπογράμμισε ο Σπύρος Χαλβατζής, απαντά στο «πώς, εκτός από την εργατική τάξη, η πλειοψηφία του λαού, αλλά και ο ανθός της διανόησης, όχι απλά συμπορεύτηκαν στην Εθνική Αντίσταση, αλλά στρατεύτηκαν στο Κόμμα και άλλοι βάδισαν στο πλάι του Κόμματος. Εξηγεί γιατί η φλογερή νεολαία στρατεύτηκε στο κάλεσμα των καιρών, στο σάλπισμα του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και εντάχθηκε μαζικά στις γραμμές της ΕΠΟΝ. Πώς κατάφεραν οι εκατοντάδες χιλιάδες που πέρασαν από τα κολαστήρια της Γυάρου, της Μακρονήσου, από τον Αϊ-Στράτη, το Τρίκερι, απ' όλες τις φυλακές της χώρας, από τα στρατοδικεία και στάθηκαν όρθιοι. Πώς τα κατάφερε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) με τις λίγες δυνάμεις του να αντιπαλέψει και πάρα πολλές φορές να νικήσει έναν πανίσχυρο αντίπαλο».

«Είναι γιατί όλοι αυτοί είχαν πιστέψει σε μιαν άλλη Ελλάδα. Στην Ελλάδα της δουλιάς, της προκοπής, της λαϊκοδημοκρατικής Ελλάδας. Οραμα που δε σβήνει, που παραμένει ανεκπλήρωτο για το λαό», τόνισε.

Οπως υπογράμμισε, στις σελίδες του βιβλίου δίνονται πειστικές, αποδεικτικές απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που συχνά έρχονται και επανέρχονται, όχι καλοπροαίρετα, αλλά για να αποδειχτούν άλλες, δήθεν, βλέψεις του ΚΚΕ, όπως, ήθελε το ΚΚΕ να καταλάβει την εξουσία; Και η απάντηση: Να την πάρει από πού; Η Ελλάδα ήταν στα χέρια των ΕΑΜικών δυνάμεων, που, με ραχοκοκαλιά το ΚΚΕ, απελευθέρωσαν τη χώρα. Κι όμως, αυτή η εξουσία παραδόθηκε. `Η αν ο εμφύλιος πόλεμος μπορούσε να αποφευχθεί, όπου δίνεται με κάθε δυνατή σαφήνεια η απάντηση από το σ. Χαρίλαο: "Ο εμφύλιος πόλεμος ήταν αναπόφευκτος".

Εν συνεχεία ο Σπ. Χαλβατζής αναφέρθηκε στην περίοδο της δικτατορίας, τονίζοντας ότι οι συνθήκες που διαμόρφωσε η δικτατορία έφεραν στην επιφάνεια σοβαρά προβλήματα, που, λόγω της ήττας, της παρανομίας και των διώξεων, ακολουθούσαν το Κόμμα.

Σημείωσε επ' αυτού: «Τα χτυπήματα της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας, της 21ης Απρίλη του '67, ήσαν σκληρά. Φάνηκε ότι το Κόμμα και οι σύμμαχοί του είχαν αδυναμίες στην προετοιμασία να κινήσουν τους εργάτες, το λαό ενάντια σ' αυτό το ενδεχόμενο, όσο κι αν τα προμηνύματα ήταν πολλά και οι κινήσεις του παλατιού, του ΙΔΕΑ, των Αμερικάνων και των υποτακτικών τους ήσαν περίπου φανερές. Ακολούθησε μια μακριά νύχτα για το λαϊκό κίνημα που έμελλε να κρατήσει 7,5 περίπου χρόνια.

Ομως, από την πρώτη μέρα άρχισε η αντίσταση. Είναι άλλωστε γνωστά αυτά που πέρασε ο λαός. Χτυπήθηκαν πρώτα οι κομμουνιστές, αλλά οι επικυρίαρχοι δε σταμάτησαν σ' αυτούς».

Καταλήγοντας αναφέρθηκε εκτενώς στην πορεία του Χ. Φλωράκη μέσα στο ΚΚΕ, τονίζοντας για την εκλογή του στη θέση του Α΄ Γραμματέα της ΚΕ του Κόμματος, πως ήταν η ανάδειξη στο ανώτατο αξίωμα, ενός συντρόφου που είχε μια ανοδική πορεία στο Κόμμα, μια διαδρομή συνεχούς, πρωτοπόρας δράσης, μια ηρωική πορεία.

«Η εκλογή του έφερε μια νέα πνοή», τόνισε ο Σπ. Χαλβατζής, συμπληρώνοντας: «Εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες κομμουνιστές, που είχαν αποστασιοποιηθεί, ένιωσαν εμπιστοσύνη, αυτοπεποίθηση και αισθάνθηκαν την ανάγκη να επαναπροσεγγίσουν το Κόμμα, να δραστηριοποιηθούν, ακόμα και να ενταχθούν ξανά στις γραμμές του. Αυτό το φαινόμενο πήρε μαζική έκταση, λίγο αργότερα με τη μεταπολίτευση. Ηταν φυσιολογικό να νιώθαμε αυτά τα αισθήματα γιατί το Κόμμα είχε περάσει μεγάλες περιπέτειες. Στους κρατούμενους των φυλακών, στους παράνομους αγωνιστές πέρασε πνεύμα αισιοδοξίας και σιγουριάς με την εκλογή του σ. Χαρίλαου στη θέση του Α΄ Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ».

«Τώρα - συνέχισε - μια νέα περίοδος ξεκινούσε, η οποία σε πρώτη φάση ολοκληρώθηκε με την πραγματοποίηση του ιστορικού 9ου Συνεδρίου του Κόμματος, που πραγματοποιήθηκε σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Δεν ξεχνούμε ότι το Κόμμα είχε περάσει τεράστιες δυσκολίες. Οι μυλόπετρες της βίας, η παρανομία, η σκληράδα εκείνων των χρόνων, το τσάκισμα ανθρώπων, η ισοπέδωση της προσωπικότητας χιλιάδων αγωνιστών, η παρέμβαση των μηχανισμών του κράτους, ήσαν τα κυρίαρχα στοιχεία στη χώρα.

Το χρήμα που μοιράστηκε απλόχερα για να διαβρωθούν, να υποταχτούν συνειδήσεις, η τρομοκρατία, το κλίμα ζόφου που επικρατούσε, υπερτόνιζαν τα αδιέξοδα. Το χλωμό, το γκρίζο κυριαρχούσε. Ομως, η αισιοδοξία των πρωτοπόρων, των κομμουνιστών, μπορούσε και διέκρινε μέσα στο θολό και γκρίζο τη ρόδινη αχτίδα που αχνόφεγγε. Και κατάφερναν μέσα από σκληρή πάλη, τιτάνια προσπάθεια, να παραμερίζουν τα εμπόδια, να διευρύνουν τη χαραμάδα και την αδύναμη αχτίδα να τη μεταμορφώνουν σε μια δέσμη φωτός».

Ερχόμενος στο σήμερα ο Σπ. Χαλβατζής το παραλλήλισε με το χτες, λέγοντας: «Και σήμερα, σε άλλες ασφαλώς συνθήκες και αναλογίες, στο γκρίζο της "νέας τάξης" και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες μπορούμε και διακρίνουμε μια αχτίδα φωτός, την οποία προσπαθούμε να διευρύνουμε. Με την οργανωμένη αντίσταση. Με την καθημερινή ανειρήνευτη πάλη για τη συσπείρωση ευρύτερων κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων. Για τη συγκρότηση ενός μετώπου πάλης του λαού, που θ' ανοίξει νέους δρόμους στη χώρα. Και η παλιά και τωρινή δράση του σ. Χαρίλαου αποτελεί πλούσια παρακαταθήκη για το Κόμμα, το εργατικό και λαϊκό κίνημα».