Μετά τις εικόνες με τα ξέχειλα νοσοκομεία στην Ιταλία, όπου οι γιατροί αποφασίζουν πλέον ποιος «δικαιούται» ένα κρεβάτι ΜΕΘ και έναν αναπνευστήρα, με τα γηροκομεία της Ισπανίας να έχουν μετατραπεί σε «ομαδικούς τάφους», τον γύρο του κόσμου έκανε η είδηση πως ένας 17χρονος άφησε αβοήθητος την τελευταία του πνοή στην Καλιφόρνια, επειδή το νοσοκομείο τού αρνήθηκε ιατρική βοήθεια, γιατί ήταν ανασφάλιστος! Δεν ξέρουμε αν ο συγκεκριμένος νέος ανήκε στην κατηγορία των ανέργων ή των χιλιάδων που δουλεύουν «μαύρα», ακόμα και part-time, με μειωμένα ή και καθόλου ασφαλιστικά δικαιώματα, πέρα από ένα στοιχειώδες «πακέτο» ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, όπως ισχύει και στη χώρα μας. Το σίγουρο είναι ότι απέναντι στην επιδημία δεν είναι όλοι ίσοι, αφού κάποιοι δεν δικαιούνται ούτε την ελάχιστη φροντίδα, με κριτήριο αν είναι ασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι, ανάλογα δηλαδή με το πόσο κοστίζουν στο κράτος και στο εμπορευματοποιημένο σύστημα της Υγείας. Ετσι, ενώ στον 21ο αιώνα υπάρχουν τα επιστημονικά επιτεύγματα και όλες οι δυνατότητες για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες από ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι καταδικάζονται ακόμα και στο θάνατο, για να θωρακίζονται και να αυγαταίνουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ, στην πολυδιαφημισμένη μητρόπολη του (σάπιου) καπιταλισμού...