«Πρωτοφανή» χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός τη στήριξη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, μιλώντας χτες στη Βουλή, την ώρα που τα αστικά ΜΜΕ πανηγύριζαν για τις δηλώσεις του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών, ο οποίος χαρακτήρισε «μη βοηθητικές» τις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο. Αλλού βρισκόταν όμως το «ζουμί» της δήλωσης του Αμερικανού διπλωμάτη, ο οποίος είπε επί λέξει: «Η αμερικανική κυβέρνηση ανησυχεί βαθιά για τις αυξημένες εντάσεις στην Ανατ. Μεσόγειο, ιδίως μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, δυο ΝΑΤΟικών συμμάχων. Αυτές οι εντάσεις περιπλέκουν τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να παρουσιάσει ένα κοινό μέτωπο απέναντι στις αποσταθεροποιητικές δραστηριότητες της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και ενέχουν τον κίνδυνο μιας ακούσιας κλιμάκωσης». Πόσο πιο ανοιχτά να πει ο άνθρωπος ότι αυτό που τους «καίει» είναι μην τυχόν αποδυναμωθεί η ευρωατλαντική συμμαχία απέναντι στους ανταγωνιστές της και ειδικά απέναντι στη Ρωσία; Πόσο πιο απλά να περιγράψει το διακύβευμα της «ΝΑΤΟικής συνοχής», για την οποία ...εργάζεται ακατάπαυστα και η ελληνική αστική τάξη, συμμετέχοντας στα ευρωατλαντικά παζάρια και βάζοντας στο κρεβάτι του Προκρούστη τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας;