Η βουλευτής του ΚΚΕ Μαρία Κομνηνάκα έκανε ειδική αναφορά στη μηδενική ή μειωμένη επήρεια που προβλέπουν οι συμφωνίες σε βάρος νησιών του Ιονίου και του Αιγαίου. Οπως ανέφερε, οι κυβερνητικές μεγαλοστομίες δεν μπορούν να κρύψουν ότι πίσω από τις συμφωνίες αυτές κρύβονται μελετημένοι συμβιβασμοί, ενταγμένοι στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, οι οποίοι «υπηρετούν τον κεντρικότερο συμβιβασμό, που είναι αυτός με την Τουρκία, και ένα από τα συστατικά του στοιχεία, που θα ευνοήσει τη λογική της συνεκμετάλλευσης, είναι η μηδενική ή μειωμένη επήρεια σε ορισμένα νησιά, κατά τις πάγιες τουρκικές επιδιώξεις, σε πλήρη αντίθεση με το άρθρο 121 της Διεθνούς Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας».

Επισήμανε ότι «σε αυτήν την παραδοχή οδηγεί και η πρόβλεψη για μειωμένη επήρεια στις Στροφάδες και στα διαπόντια νησιά, μάλιστα, σε μια περιοχή καθοριστική για την αντίστοιχη οριοθέτηση με την Αλβανία, όπως βέβαια προβλέπεται και στη συμφωνία με την Αίγυπτο». Οπως εξήγησε, η συμφωνία αυτή στρώνει το έδαφος για τη μετατροπή της περιοχής σε πεδίο γενικότερου παζαριού και «γκριζαρίσματος».

Η Μ. Κομνηνάκα χαρακτήρισε «ακόμα πιο επικίνδυνο ότι διάφοροι καλοθελητές δικαιολογούν μια τέτοια εξαίρεση λόγω της μικρής απόστασης του Καστελόριζου από την Τουρκία», τονίζοντας: «Αλήθεια, πού σταματάει το μέτρημα της απόστασης που επιτρέπει τέτοιου είδους εξαιρέσεις; Μπορεί η γεωγραφική θέση του νησιού να δικαιολογήσει μειωμένα δικαιώματα σε σχέση με την υπόλοιπη ελληνική επικράτεια; Εχετε αναλογιστεί τι απόσταση έχουν από τις τουρκικές ακτές η Σάμος, η Χίος, η Λέσβος;».

Μια τέτοια συζήτηση, συνέχισε, «βάζει στο στόχαστρο συνολικά τα ζητήματα των συνόρων, δυναμιτίζοντας τις διεθνείς Συνθήκες που τα καθόρισαν», και βάζει στο κάδρο και τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου.

Η βουλευτής του ΚΚΕ κάλεσε το λαό «να μην εναποθέτει τις προσδοκίες του στα παζάρια των αστικών τάξεων, και μάλιστα όταν αυτά βρίσκονται στο έδαφος των γενικότερων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ποιοι όμιλοι θα επικρατήσουν στη μοιρασιά», γιατί «αποτελούν τη μαγιά για τον νέο γύρο παζαριών και αντιθέσεων και τελικά δημιουργούν το έδαφος για νέες συγκρούσεις». Εγγύηση για τη μη αλλαγή συνόρων, κατέληξε, μπορεί να αποτελέσει η συλλογική πάλη για την απεμπλοκή της χώρας από τα επικίνδυνα σχέδια στην περιοχή, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που τροφοδοτούν τους ανταγωνισμούς μεταξύ των δύο χωρών.