Το μεσημέρι του Σαββάτου η αντιπροσωπεία του Κόμματος ξεναγήθηκε στο Εργατικό Μουσείο Κοπεγχάγης, που χτίστηκε με πρωτοβουλία των οικοδόμων της Κοπεγχάγης το 1879, όταν τα μηνύματα της Παρισινής Κομμούνας άρχισαν να εμπνέουν προλετάριους και άλλων χωρών. Θεωρείται μάλιστα πως πρόκειται για το πρώτο κτίριο που φτιάχτηκε εξαρχής για να αποτελέσει Εργατικό Κέντρο.

Η αντιπροσωπεία του Κόμματος ενημερώθηκε για την πορεία της εκβιομηχάνισης στη χώρα και τη διαμόρφωση της νεαρής εργατικής τάξης, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς και ζωής, την παιδική εργασία, τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, τις πρώτες προσπάθειες οργάνωσης με τη δημιουργία σωματείων, την πάλη για το ωράριο - με το πρώτο αίτημα να αφορά τη 12ωρη εργασία - τις πρώτες μεγάλες εργατικές συγκεντρώσεις που γνώρισαν τις διώξεις από την αστυνομία και το αστικό κράτος, την ιστορία του κτιρίου, η οικοδόμηση του οποίου κράτησε 7 χρόνια, με εργατικούς εράνους κυριολεκτικά μέσα από το υστέρημα των εργατών.

Στη συγκλονιστική αίθουσα των συνελεύσεων, όπου το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της ΤΕ Σκανδιναβίας του Κόμματος, είχαν την ευκαιρία να δουν τη μοναδική οροφή από γυαλί και τις ξυλόγλυπτες παραστάσεις, όπου με μοναδική δεξιοτεχνία αποτυπώθηκαν τα βασικά επαγγέλματα της εποχής, οι σιδεράδες και μαραγκοί, οι λιμενεργάτες και οι εργάτες των εργοστασίων υφασμάτων κ.ο.κ.

Στο βάθος της αίθουσας ο μεγάλος πίνακας με το ειδυλλιακό τοπίο της εξοχής, εμφανής αντίθεση με το τι αντιμετώπιζαν οι βιομηχανικοί εργάτες που γέμιζαν καθημερινά την αίθουσα, σημάδι κι αυτό της νοσταλγίας για τους τόπους καταγωγής τους, ενώ στην αίθουσα δεσπόζουν οι κόκκινες σημαίες - μικρό μόνο δείγμα της συλλογής που διαθέτει το μουσείο από σημαίες εργατικών σωματείων και Κομμουνιστικών Κομμάτων απ' όλο τον κόσμο, που ξεπερνάνε τις 1.600.

Η αντιπροσωπεία του Κόμματος στη συνέχεια ξεναγήθηκε σε άλλους χώρους του μουσείου, όπου είχε την ευκαιρία να δει τη σημαία με το σύνθημα της Β' Διεθνούς «8 ώρες δουλειάς, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος και 8 ώρες ξεκούρασης», που καθιέρωσε την Πρωτομαγιά, καθώς και τεκμήρια από τη δράση της εργατικής τάξης στη χώρα, όπως τη μεγάλη απεργία του 1899, 65 χιλιάδων εργατών, που κράτησε επί βδομάδες, γνώρισε την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη απ' όλες τις γωνιές του κόσμου έως και την Αφρική και κατέληξε σε συμφωνία, με την οποία ορίστηκε ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να διαπραγματεύονται τους όρους πώλησης της εργατικής τους δύναμης μόνο μέσα από τα σωματεία τους.

Ξεχωριστή αναφορά έγινε και στη δράση του εργατικού κινήματος για τη γυναικεία ισοτιμία, ενώ σε άλλο χώρο αποτυπώνονται οι όροι ζωής της εργατικής τάξης, μέσα από πιστά αντίγραφα δύο δωματίων όπου ζούσε μια 10μελής οικογένεια, που ανήκε στους πάνω από 4 χιλιάδες λιμενεργάτες που κάθε μέρα ξεφόρτωναν και φόρτωναν με τα χέρια τα πλοία που έρχονταν στο λιμάνι της Κοπεγχάγης. Στο σπίτι αυτό μάλιστα, στην «προηγμένη» καπιταλιστική Δανία, έμεναν τρία από τα αδέρφια της οικογένειας... έως το 1990.

Στα εκθέματα του Μουσείου όμως αποτυπώνεται και η διαπάλη για τον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος στη Δανία, όπως και ο διαβρωτικός, υπονομευτικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού που κυριαρχούν για πολλές δεκαετίες χειραγωγώντας εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, βάζοντας εμπόδια στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, πρωτοστατώντας στον αντικομμουνισμό, ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές.

Ο συμβολισμός άλλωστε είναι ενδεικτικός: Στην πίσω αυλή του μουσείου, εκεί όπου δύσκολα πέφτει το μάτι του επισκέπτη, βρίσκεται «εξορισμένο» το άγαλμα του Λένιν: Φτιάχτηκε από τον Ρώσο γλύπτη Al. Rukavishnikov για τη Δανέζικη Ομοσπονδία των Ψαράδων και τοποθετήθηκε αρχικά στο «κομμουνιστικό λαϊκό λύκειο Tidens Hojskole» στο Horsholm, το οποίο έκλεισε μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, με την ομοσπονδία να παραδίδει το άγαλμα στο Μουσείο, «συνοδεία» και της προσπάθειας για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας. Την Ιστορία όμως - όπως αποτυπώνει και το ίδιο το μουσείο - την γράφει η ταξική πάλη, την έγραψαν οι λαοί. Εκείνοι θα ξανακυλήσουν τον τροχό της Ιστορίας προς τα εμπρός, οριστικά και αμετάκλητα προς όφελός τους αυτήν τη φορά.