Οι κάτοικοι της περιοχής μετέφεραν την αγανάκτηση και την οργή τους για τις ζημιές που άφησε πίσω της η φωτιά που έκαιγε 4 μέρες, αλλά και την αγωνία τους από δω και πέρα, όπως για το αν θα μείνουν στο έλεος των επερχόμενων πλημμυρών.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ τόνισαν ότι το Κόμμα θα βρεθεί στο πλάι των κατοίκων, διεκδικώντας αποζημιώσεις στο 100% των ζημιών, χωρίς χρονοβόρες και γραφειοκρατικές καθυστερήσεις που συνήθως αντιμετωπίζουν οι πυρόπληκτοι, όπως άλλωστε και αυτοί της γειτονικής Βαρυμπόμπης από το 2021, καθώς επίσης να γίνουν τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα θωράκισης της περιοχής. Ολα τα παραπάνω, μαζί με την απαίτηση για ουσιαστικά μέτρα προστασίας και πυρασφάλειας, το ΚΚΕ θα τα στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις, στους αγώνες, στο Δημοτικό, στο Περιφερειακό Συμβούλιο και στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού έλεγχου, δεσμεύτηκε το κλιμάκιο του Κόμματος.

Στην περιοδεία βρέθηκε και ο «Ριζοσπάστης», καταγράφοντας εικόνες και μαρτυρίες από τη μεγάλη καταστροφή.

Ξεκινάμε για τους οικισμούς Αγία Παρασκευή και Αγιος Ιωάννης Ρώσος στο Μενίδι, με σημείο συνάντησης εκεί που συγκεντρώνονταν οι εθελοντικές ομάδες του ΚΚΕ, που βρέθηκαν στο πλάι των κατοίκων και όσων έδιναν τη μάχη με την πυρκαγιά. Ηδη η μαύρη πλέον όψη του βουνού και χιλιάδων στρεμμάτων δασικού πλούτου μάς προϊδεάζει για το τι θα δούμε στη συνέχεια, εντός των οικισμών.

Ανηφορίζοντας έναν από τους δρόμους της Αγίας Παρασκευής παρατηρούμε ότι η γη στην πλαγιά του βουνού ακόμα καπνίζει. Εξάλλου οι αναζωπυρώσεις στην Πάρνηθα συνεχίζονται, ενώ κατά την περιοδεία βοηθάμε και ένα ζευγάρι, που είχε εντοπίσει ένα σημείο από το οποίο έβγαινε καπνός και έριχνε νερό με μπουκάλια. Φτάνουμε πλέον σε ένα τμήμα του οικισμού από όπου πέρασε η πύρινη λαίλαπα. Καμένα οικόπεδα και αυτοκίνητα, σπίτια που τα έχουν «γλείψει» οι φλόγες και άλλα στο βάθος κατεστραμμένα ολοσχερώς - ενδεικτικά, από ένα που έχει μετατραπεί σε ερείπιο έχουν μείνει όρθια μόνο τα τούβλα από το τζάκι.

Συναντάμε την κα Αλεξάνδρα, που η φωτιά έριξε την κεραμοσκεπή του σπιτιού της, χωρίς ευτυχώς να προχωρήσει προς τα μέσα. «Τώρα φοβόμαστε τις πλημμύρες», μας λέει, «μη γίνουμε σαν τη Μάνδρα». Μας δείχνει το κατακαμένο μέρος πίσω από το σπίτι, όπου κάτοικοι έχουν αρχίσει να απομακρύνουν τα καμένα δέντρα. Εκεί βλέπουμε και δυο καμένες χελώνες. Αργότερα αντικρίσαμε κι άλλα νεκρά ζώα, επιβεβαιώνοντας τη μεγάλη καταστροφή και στην πανίδα της περιοχής.

Συνεχίζοντας, παρακάτω φτάνουμε σε ένα σπίτι που είναι κατεστραμμένο ολοσχερώς, έχει μείνει μόνο το κουφάρι του. Απέξω είναι ο ιδιοκτήτης του, Θανάσης, που διέμενε σε αυτό μαζί με την γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους. «Από το '99 ήμασταν εδώ και τώρα το σπίτι έγινε στάχτη», μας λέει και προσθέτει ότι φοβάται να μας δείξει ό,τι απέμεινε από το εσωτερικό, καθώς υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καμία ενημέρωση, όπως και οι υπόλοιποι πληγέντες, που έχουν αφήσει ένα χαρτί με το όνομα και το τηλέφωνό τους για να επικοινωνήσουν οι αρχές που θα κάνουν τις αυτοψίες. Αυτές φαίνεται να έχουν γίνει σε μερικά σπίτια, αφού βλέπουμε τις σχετικές επισημάνσεις στους τοίχους, πράσινο, κίτρινο και κόκκινο. Ολοκληρώνοντας τη συζήτησή μας με τον Θανάση, τον ρωτάμε πού μένει τώρα. «Από εδώ κι εκεί», μας απαντάει.

Εδώ διαμένουν αρκετοί παλιννοστούντες από τη Σοβιετική Ενωση, με έναν απ' αυτούς να μας λέει χαρακτηριστικά ότι τέτοιες καταστροφές από φωτιά δεν είχαν ζήσει εκεί.

Περπατώντας τον οικισμό συναντάμε κι αλλού κατοίκους. Μας περιγράφουν πώς ζουν, κάτω από μόνιμη απειλή κάθε καλοκαίρι, λόγω των ελλιπών μέτρων προστασίας και πρόληψης. Αρκετοί μας επισημαίνουν τους ελάχιστους κρουνούς που υπάρχουν. Οπως μας λένε, επίσης, λόγω της κακής ρυμοτομίας η Πυροσβεστική αναγκάστηκε να ανέβει προς τη φωτιά από έναν μόνο δρόμο, καθώς οι άλλοι οδηγούν σε αδιέξοδο και υπήρχε κίνδυνος εγκλωβισμού. Επρεπε να τη σταματήσουν στον δρόμο ανάμεσα στο βουνό και τον οικισμό, μας αναφέρει ένας κάτοικος, δείχνοντας το σημείο με το χέρι του. «Χρειαζόντουσαν περισσότερα πυροσβεστικά οχήματα εκεί», τονίζει. Μιλάμε επίσης με την Ελένη, κάτοικο μιας άλλης γειτονιάς. Μας σημειώνει πως εν τέλει στη συγκεκριμένη γειτονιά δεν κάηκαν σπίτια, αλλά υπήρξε μεγάλη ανησυχία, καθώς είναι όμορη με το στρατόπεδο «Καποτά», το όποιο και απείλησαν οι φλόγες. Η ίδια έφυγε κατά την εκκένωση μαζί με το μικρό παιδί της, αλλά πολλοί στην ευρύτερη περιοχή κάθισαν να σώσουν ό,τι σώζεται, μας αναφέρει.

Λίγο πριν τον Αγιο Ιωάννη τον Ρώσο, φτάνουμε σε δυο σπίτια που έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. Εκεί ο κ. Κλεάνθης μας καλεί να δούμε το δικό του. Το σπίτι έχει κυριολεκτικά διαλυθεί και μέσα στα δωμάτια, που έχουν γίνει στάχτη, ορισμένα αντικείμενα μόνο θυμίζουν την καθημερινότητα αυτού του νοικοκυριού. Με πόνο ψυχής μάς περιγράφει πώς έχτισε αυτό το σπίτι, πέτρα πέτρα και με προσωπική δουλειά. Παρ' όλα αυτά δεν χάνει το κουράγιο του και μας λέει ότι αν υπάρξει ουσιαστική στήριξη από την πολιτεία, θα βάλει πάλι μπρος για το σπίτι.

Μπαίνοντας πλέον και στον δεύτερο οικισμό, βλέπουμε διάσπαρτους κουβάδες με νερό, απλωμένα λάστιχα κ.ο.κ., τα οποία μαρτυρούν τη μεγάλη μάχη που έδωσαν οι κάτοικοι για να σώσουν το βιος τους. Ενα σπίτι έχει υποστεί ζημιές, με αποτέλεσμα να τρέχει νερό, με τον ιδιοκτήτη του να μας αναφέρει μια πρόσθετη ανησυχία που υπάρχει και είναι οι επικείμενοι λογαριασμοί του νερού. Εδώ κάτοικοι μας σημειώνουν κάτι που το ακούσαμε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια την περιοδείας. Αυτό πάντως που έβγαινε από όλες τις συζητήσεις με τους οργισμένους κατοίκους είναι ότι η Πάρνηθα κάηκε για άλλη μια φορά, δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους έγιναν στάχτη, γιατί δεν υπάρχει ολοκληρωμένος σχεδιασμός πρόληψης και πυροπροστασίας, το Δασαρχείο και η Πυροσβεστική είναι υποστελεχωμένες. Αυτά όμως είναι τα αποτελέσματα της ταξικής πολιτικής που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις και οι τοπικές διοικήσεις σε δήμους και Περιφέρεια, και γι' αυτό το συνεχιζόμενο έγκλημα οι λαϊκές δυνάμεις πρέπει να τους στείλουν τον λογαριασμό.