Δεν θα μπορούσε παρά η συζήτησή μας κάποια στιγμή να έλθει και στο «θέμα των ημερών», την «κασσελακιάδα». Και σ' εκείνο που συμφωνήσαμε, είναι η, εκ πρώτης όψεως, αντιφατική διαπίστωση: Αφενός ότι το κόμμα - οι οπαδοί, τα μέλη και τα μεσαία στελέχη - του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και εκείνου του ΣΥΡΙΖΑ της μνημονιακής κυβίστησης που αφήσαμε πίσω μας τότε, δεν φαίνεται να μοιάζει και πολύ με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ της «βάσης» που ψήφισε τις προάλλες τον νέο εξ Αμερικής Μεσσία του τικ-τοκ. Αφετέρου όμως, όσο ισχύει το πρώτο άλλο τόσο ισχύει και ότι ο χώρος αυτός είχε από τότε, και ίσως από πιο παλιά ακόμη, πολλά από εκείνα τα στοιχεία που οδηγούσαν ως εδώ.

(...) Με κάποιους αποχωρήσαμε μαζί εκείνο το καλοκαίρι, ακολουθώντας στη συνέχεια ίσως και διαφορετικές διαδρομές. Κάποιοι άλλοι παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ, στη λογική του «εφικτού», του μικρότερου κακού. Είμαι σίγουρος ότι ακόμη κι αυτοί, παρά την επιλογή τους, ποτέ δεν έπαψαν να αισθάνονται ότι ανήκουν στην αριστερή όχθη του κοινωνικού ρήγματος, στην ίδια όχθη με τους ανθρώπους του μόχθου.

Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς τους πρώην συναγωνιστές μας, που για χρόνια υπηρετήσαμε μαζί ένα πολιτικό σχέδιο, το οποίο πλέον έχει αποκαλυφθεί έως εκεί που δεν παίρνει άλλο - αν και ποτέ μη λες ποτέ.

Ο σοσιαλισμός, ακόμη κι αυτός «του 21ου αιώνα», μπορεί να έχει καμία σχέση με τους υπαλλήλους της Goldman Sachs, τους «αυτοδημιούργητους» εφοπλιστές, τα think tanks των δολοφόνων των λαών; Τους influencers του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ - ή μήπως και των Ρεπουμπλικάνων;

Η «εσωκομματική δημοκρατία» μπορεί να έχει καμία σχέση με την «επιθετική εξαγορά» του δίευρου; Το «κόμμα των μελών», με τους διάφορους απίθανους που ψήφισαν με όρους κερκίδας γηπεδικών συνδέσμων «αυτόν που θα νικήσει τον Μητσοτάκη»; (...)

Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε κι άλλα παρόμοια - είναι σαν να κλέβεις εκκλησία. Και εμείς, όπως δεν κλέβουμε εκκλησίες, έτσι ακριβώς δεν διανοούμαστε να χλευάσουμε τους πρώην συναγωνιστές μας. Κάθε άλλο.

(...) Αρκετά, ωστόσο, με τις διαπιστώσεις, με το σοκ και την απογοήτευση.

Σήμερα, πιο καθαρά ίσως από ποτέ άλλοτε, γίνεται φανερό ότι ο δρόμος της εντιμότητας, ο δρόμος του αγώνα για κάθε άνθρωπο που αισθάνεται αριστερός. Που εξακολουθεί να ορίζει την Πρόοδο σαν την πορεία προς την κοινωνική απελευθέρωση, αυτό που είναι δηλαδή και όχι σαν τη μεταμοντέρνα, βαθιά αντιδραστική καρικατούρα που μας σερβίρει το σύστημα ως «πρόοδο». Για καθέναν και καθεμιά που δεν εννοεί να περάσει με το στανιό στην αντίπερα όχθη. Ο δρόμος αυτός είναι επιτέλους το κόψιμο κάθε δεσμού μ' αυτόν τον χώρο, που η βλάβη του πλέον είναι ανήκεστος. Περνάει μέσα από την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, την ενεργό συμμετοχή και τη δράση μας.

Είναι ο δρόμος της Κοινωνικής Συμμαχίας.

(...) Δεν υπάρχει ούτε ένας από αυτούς που κάναμε αυτή την επιλογή, να το έχει μετανιώσει. Ακόμη και όσοι διατηρούν επιφυλάξεις για τα επιμέρους, κρατούν, για να θυμηθούμε και τον Μεγάλο μας Μίκη, τα «μεγάλα μεγέθη». Εδώ, δίπλα στους κομμουνιστές, βρήκαμε μια μεγάλη, ανοιχτόκαρδη αγκαλιά, δενόμαστε όλοι μαζί σε μια γερή αλυσίδα, που κανείς σύντροφός μας δεν αφήνει να σπάσει. Στον καθημερινό αγώνα, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές. Για να σώσουμε λαϊκά σπίτια και μικρομάγαζα από τα κοράκια, για να αντιπαλέψουμε τη σημερινή βαρβαρότητα, να φτιάξουμε τις προϋποθέσεις για την νικηφόρα αντεπίθεση αύριο, για τον κόσμο της δουλειάς, για τα παιδιά μας.

(...) Σας καλούμε την ερχόμενη Κυριακή στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές να στηρίξουμε παντού τη «Λαϊκή Συσπείρωση» (...)

Να γεμίσουν με χιλιάδες κατακόκκινα γαρύφαλλα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» οι κάλπες σ' όλη τη χώρα. Στην Πάτρα, στην Ικαρία, στην Καισαριανή, στη Νέα Ιωνία, στην Πετρούπολη, στην Κοκκινιά, παντού. Για να κόψουμε μαχαίρι το χαμόγελο του Μητσοτάκη, για να συγκρουστούμε με πιο πολλές δυνάμεις με την πολιτική τους. Για να βγάλουμε κι άλλους Πελετίδηδες, που θα δώσουν ανάσες ανακούφισης στη φτωχολογιά. Θα κάνουν πιο όμορφες τις γειτονιές, θα φροντίσουν τα σχολειά των παιδιών μας. Που θα είναι το καθημερινό αποκούμπι των ανθρώπων του μόχθου στα βάσανα και τις αγωνίες τους.

Και από την επόμενη μέρα των εκλογών, στα σωματεία, στους δρόμους, στις γειτονιές, σας καλούμε να βαδίσουμε μαζί τον ανυποχώρητο δρόμο του αγώνα, απ' τον οποίο δεν περισσεύει κανείς.

(Ολόκληρο το άρθρο στο «902.gr»)