Δε θέλουμε να μπούμε στον πειρασμό και να εξετάσουμε ποιες λογικές είναι περισσότερο λαϊκίστικες, απλουστευτικές και κινδυνολόγοι: Τα ρατσιστικά και εθνικιστικά συνθήματα του Λεπέν ή η φιλολογία της «ενίσχυσης των δύο άκρων», που θέλει να τσουβαλιάσει τον πρώτο, με ό,τι περιέχει τη λέξη κομμουνιστικό και παλεύει για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος;

Να σημειώσουμε μόνον ότι ο 20ός αιώνας έχει δώσει αρκετά ιστορικά παραδείγματα, τόσο της άκρως υποκριτικής και δήθεν αντιφασιστικής στάσης των αστικών πολιτικών δυνάμεων και στη χώρα μας και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όσο και της απόλυτα συνεπούς και πρωτοπόρας πάλης των κομμουνιστών, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων του λαού. Ας προσέχουν, επομένως, όσοι εύκολα φιλολογούν για «τα δύο άκρα». Δε μιλούν στο σπίτι του κρεμασμένου για σκοινί...