Το γαρ πολύ της θλίψεως: «Και, άλλωστε, πόσοι είναι τελικά αυτοί (σ.σ. Γάλλοι) που ντρέπονται; Αυτοί που αναστατώθηκαν από τις εξελίξεις; Την προχθεσινή Κυριακή το 31% των Γάλλων ψήφισε είτε μια φασίζουσα και ξενοφοβική Ακροδεξιά είτε μια αρχαιοκομμουνιστική ή τροτσκιστική Ακροαριστερά. Το φαινόμενο δεν είναι διπλό. Είναι ένα και ενιαίο» (Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ) (σ.σ. Από κόρακα «κρα» θα ακούσεις).

Το φάντασμα των άκρων: «Το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής που ήλθε μετά τις αλλεπάλληλες ήττες των σοσιαλδημοκρατών σε Αυστρία, Ισπανία, Ιταλία, Δανία, Νορβηγία και Πορτογαλία, επισημοποιεί το τέλος της κεντροαριστερής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Το δυστύχημα για την Ευρώπη δεν είναι αυτή καθεαυτή η κατάρρευση της Κεντροαριστεράς. Είναι το κενό που άφησε η υπερδεκαετής κεντρώα φιλελεύθερη πολιτική της, το οποίο φαίνεται να καλύπτεται από τα άκρα. Αυτό το φάντασμα της Ευρώπης των άκρων, άκρως απειλητικό για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, είναι που ανησυχεί και προκαλεί σοκ σε όλη την Ευρώπη» (Από το πρωτοσέλιδο θέμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ).

Οι «αναγκαίοι» σοσιαλιστές: «Η αποστασιοποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας από την πολιτική (αποχή) και η ισχυροποίηση των ακραίων κοινοβουλευτικών τάσεων με την ταυτόχρονη συντριβή των σοσιαλιστών, δημιουργούν έντονες πολιτικές ανισορροπίες και καθιστούν δυσκολότερο το έργο της φιλελεύθερης Δεξιάς σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Εξ ου και ο κίνδυνος για την κοινωνική ειρήνη και ευημερία» (Από το άρθρο της ΕΞΠΡΕΣ).

Ο εξωραϊσμός του «τέρατος»: «Ο κ. Λεπέν δεν είναι ένας ηγέτης που μπορεί να εκφράσει φιλελεύθερες, δημοκρατικές ευαισθησίες, δεν είναι όμως και το "τέρας" που έχει κατασκευάσει η προπαγάνδα του γαλλικού πολιτικού κατεστημένου. Πρόκειται για έναν ακραίο πολιτικό, ο οποίος εκφράζει πολλές φορές το δικαιολογημένο παράπονο του μέσου πολίτη». (Γ. Κύρτσος - ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).