Μπορεί ο Λ. Ζοσπέν να είναι υπερήφανος για τα όσα έκανε, όπως δήλωσε το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, αλλά, προφανώς, ήταν πολύ διαφορετική η γνώμη της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των Γάλλων εργαζομένων και ψηφοφόρων. Και δεν έχουν καθόλου άδικο. Η «κεντροαριστερή» κυβέρνηση του Λ. Ζοσπέν δεν υπερασπίστηκε τα συμφέροντα του γαλλικού λαού. Αντίθετα, εξυπηρέτησε τα συμφέροντα του μεγάλου γαλλικού κεφαλαίου. Οι μισθοί και τα μεροκάματα στη Γαλλία παραμένουν καθηλωμένα στο ίδιο ή και χαμηλότερο ουσιαστικά επίπεδο, πέντε χρόνια τώρα, ενώ αυγαταίνουν με προκλητικούς ρυθμούς τα αμύθητα κέρδη μιας μικρής μειοψηφίας. Τριπλάσιες ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις, που έγιναν τα τελευταία πέντε χρόνια, απ' όσες έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση της Δεξιάς. Η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Ακόμη και το πολυδιαφημισμένο «35ωρο» ήταν πλαστό και αποδείχτηκε στην πράξη ότι, στην πραγματικότητα, ήταν ένας μοχλός προώθησης των αντιδραστικών, ελαστικών σχέσεων εργασίας, προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας. Γαλλικά πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδισαν την πρώην Γιουγκοσλαβία.

Αυτά, για να αναφερθούμε σε ελάχιστες μόνον πλευρές της γαλλικής κοινωνικής πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα, που γεννά και αναπαράγει καθημερινά τη φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα. Μια πραγματικότητα, που δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τις «κεντροδεξιές», ούτε με τις «κεντροαριστερές» εκδοχές της διαχείρισης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και, πολύ περισσότερο, με τα ακροδεξιά δημαγωγικά συνθήματα του Λεπέν.