Διότι, συμβαίνει κάποτε οι «καθαρές» αλήθειες ν' ακούγονται από τους «καθ' έξιν» και «κατ' επάγγελμα» ψεύτες κι απατεώνες. Πότε γίνεται αυτό; Οταν ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε κερδοσκόπους καταλήγει στο «ρίξιμο» του λιγότερου ισχυρού. Μετά ο «ριγμένος» ανοίγει το στόμα του «κι όποιον πάρει ο χάρος». Ε, τότε είναι, που «βγαίνουν άπλυτα στη φόρα» και αποδεικνύονται όσα οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν και οι «γείτονες» υποψιάζονται.

• Η ιδιωτική τηλεόραση - εκ συστάσεώς της, κερδοσκοπική κι, επομένως, απατεώνισσα - δεν έχει τόσο μεγάλη τηλεθέαση όση «μετρούσε» η ψεύτρα AGB, άρα δεν είναι πιο αξιόπιστη και φερέγγυα από την, έτσι κι αλλιώς, ανυπόληπτη κρατική.
• Ολος ο ελληνικός λαός δεν είναι τόσο «αμόρφωτος κι απολίτιστος», όπως τον κατηγορούν, ώστε να ξημεροβραδιάζεται μπροστά σε τηλεσκουπίδια, σαν τον «Big Brother» και το «Bar» και δε θέλει «ενημέρωση» με «ψέμα, αίμα, σπέρμα».
• Ο ισχυρισμός «σοβαρών» δημοσιογράφων τύπου Πρετεντέρη - Χατζηνικολάου - Καψή, ότι αναγκάζονται να προβάλλουν «πρόσωπα χαμηλής στάθμης» και θέματα «αμφιβόλου αξίας», επειδή τα «σοβαρά» δεν «πουλούν», δεν ισχύει, τουλάχιστον απολύτως και, μάλλον, είναι «εκ του πονηρού».
• Η επιμονή των καναλιών σε δελτία ειδήσεων στιλ «Ευαγγελάτου - Μαλέλη» και σε «ζουγκλο - χαβαλετζίδικες» εκπομπές με Μάκη, Θέμο, Αννίτα, δεν έχει σχέση τόσο με το «τι πουλάει», όσο με το «να πουληθεί ό,τι αποπροσανατολίζει, γελοιοποιεί και προσβάλλει».
• Ο αποκλεισμός του ΚΚΕ και άλλων κομμάτων, καθώς και των εκπροσώπων του αγωνιστικού λαϊκού κινήματος από τα τηλεοπτικά κανάλια, δεν οφείλεται στον «ξύλινο, αντιτηλεοπτικό λόγο τους», αλλά έχει άλλα κίνητρα κι άλλες στοχεύσεις.