Τα ρέστα της δίνει η ισραηλινή προπαγάνδα, προσπαθώντας να υποβιβάσει τα πλήγματα από την ιρανική επίθεση και να εξυψώσει τις αμυντικές ικανότητες του Ισραήλ. Αν όμως η επίθεση που δέχτηκε ήταν αποτυχημένη και περισσότερο για λόγους εντυπωσιασμού, τότε γιατί επιμένει να δοθεί απάντηση, η οποία με βεβαιότητα θα προκαλέσει νέο μεγαλύτερο πλήγμα από το Ιράν και γενίκευση του πολέμου; Κι αν οι αμυντικές ικανότητες του Ισραήλ έχουν για παιχνιδάκι τα πολεμικά συστήματα του Ιράν, τότε γιατί η κυβέρνηση Νετανιάχου πανηγυρίζει για τη συμβολή των ΗΠΑ, της Βρετανίας, ακόμα και της Γαλλίας στην απόκρουση της ιρανικής επίθεσης, την οποία προφανώς δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί μόνο του το Ισραήλ; Κι αν τέλος όλοι οι υπόλοιποι είμαστε «κακοπροαίρετοι» απέναντι στο κράτος - δολοφόνο και στους ΝΑΤΟικούς συμμάχους του, πώς σχολιάζουν οι «καλοπροαίρετοι» τη δήλωση του Ισραηλινού υπουργού Οικονομικών ότι οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις «χρειάζονται κάποια ενδοσκόπηση» πριν εγκρίνει την αύξηση του προϋπολογισμού για τον στρατό; Οπως είπε επί λέξει, «βαρέθηκα να εμπιστεύομαι τον στρατό. Τους αγαπώ, τους εκτιμώ, τους υποστηρίζω, δεν είμαι έτοιμος να τους δώσω λευκή επιταγή (...) Η έννοια του μικρού και έξυπνου στρατού έχει καταρρεύσει». Υπουργός είναι, κάτι παραπάνω θα ξέρει...