Η άσκηση κοινωνικής πολιτικής με «ξένα κόλλυβα» είναι μια πάγια τακτική των κυβερνήσεων και ένας από τους λόγους που φούσκωσε παραπέρα τα ελλείμματα ασφαλιστικών ταμείων και κυρίως του ΙΚΑ, αφού ποτέ δεν αποδόθηκαν από το κράτος στα ταμεία τα ποσά που δαπανήθηκαν για τη λήψη μέτρων κοινωνικά αναγκαίων. Ομως, το να σπεύδουν ΣΕΒ και συνδικαλιστική ηγεσία να προσφέρουν «αυτοβούλως» χρήματα που αποτελούν μέρος του ιδρώτα των εργαζομένων, όπως είναι τα χρήματα του ΛΑΕΚ (Λογαριασμός για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση), για να πουλήσει η κυβέρνηση «κοινωνική ευαισθησία», είναι κάτι μάλλον το πρωτοφανές. Οπως πρωτοφανής και απροκάλυπτη είναι η στήριξη της κυβέρνησης Σημίτη από τους στυλοβάτες του «κοινωνικού εταιρισμού». Ε, αυτό το πρωτοφανές γίνεται με τη συμφωνία ΣΕΒ - ΓΣΕΕ να καλυφθούν με χρήματα του ΛΑΕΚ οι ασφαλιστικές εισφορές μακροχρόνια ανέργων μεγάλης ηλικίας που βρίσκονται κοντά στο στάδιο της συνταξιοδότησης. Ενα μέτρο, ασφαλώς, κοινωνικά αναγκαίο -παρότι δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα - που όμως έπρεπε να βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

Κι αν δεν έχει ο κρατικός προϋπολογισμός, μπορούν να βάλουν μια ελάχιστη φορολογία στα τεράστια και συνεχώς πολλαπλασιαζόμενα κέρδη της ολιγαρχίας. Θα φτάνει και θα περισσεύει...