Είναι ολοφάνερο ότι κεντρικός προεκλογικός στόχος της ηγεσίας της ΝΔ είναι να παρουσιάσει ένα κοινωνικό πρόσωπο, να ντύσει, με άλλα λόγια, τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της με κοινωνική ευαισθησία. Μόνο αφελείς δεν μπορούν να διακρίνουν ότι αυτό που επιδιώκει είναι να υφαρπάξει την ψήφο των «ασθενέστερων στρωμάτων» και, βέβαια, να εφαρμόσει την επομένη την εκλογών, αν ανέβει στην εξουσία, την ίδια σκληρή αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει και η κυβέρνηση Σημίτη.

Δύο είναι οι αλληλένδετοι τρόποι, με τους οποίους επιχειρεί η ηγεσία της ΝΔ να δείξει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση για τους κατατρεγμένους της κυβερνητικής πολιτικής, την οποία, βέβαια, έχει στηρίξει με κάθε μέσο τα προηγούμενα χρόνια. Πρώτον, επιχειρεί να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ δε διαθέτει ίχνος «κοινωνικού προσώπου» και, δεύτερον, ότι οι δικές της προτάσεις - οι οποίες δεν είναι, όπως ο ίδιος έχει καυχηθεί, τίποτα άλλο από τις οδηγίες της ΕΕ και του ΕΚΟΦΙΝ για την πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί στη μετά ΟΝΕ εποχή -αποτελούν λύσεις και, μάλιστα, φιλολαϊκές. Τι λέει, για παράδειγμα, για την αντιμετώπιση της ανεργίας; Πρώτα απ' όλα, δεν κουράζεται να περιγράφει την κατάσταση που υπάρχει και να αναφέρει διαρκώς τα γνωστά σε όλους στοιχεία. Οτι, δηλαδή, η ανεργία είναι πάνω από 11,6%, ότι τα επιδόματα ανεργίας διαρκούν το πολύ 12 μήνες και αντιστοιχούν μόλις στο 50% του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη, ότι περισσότεροι από 150.000 απόφοιτοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ μάταια αναζητούν κάποια απασχόληση, ότι ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, ότι οι πόροι που δίνονται για την επιδότηση των ανέργων αντιπροσωπεύουν μόλις το 0,45% του ΑΕΠ έναντι 1,9% του ΑΕΠ στην ΕΕ, ότι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανέργων μόλις τώρα αρχίζει με κονδύλια από τις εισφορές των εργαζομένων και εργοδοτών, κ.ο.κ. Η περιγραφή της κατάστασης, η οποία είναι γνωστή στους πάντες και πρώτα απ' όλα στους άνεργους, επαναλαμβάνεται διαρκώς, ακριβώς για να δείξουν ότι «βρίσκονται κοντά στα προβλήματα» και ότι «ενδιαφέρονται» να τα λύσουν. Το ίδιο, βέβαια, κάνουν και με όλες τις άλλες κατηγορίες των εργαζομένων ή των μικρομεσαίων στρωμάτων. Οι μισθοί στην Ελλάδα, αναφέρει διαρκώς ο Κ. Καραμανλής, είναι λίγο παραπάνω του μέσου ευρωπαϊκού μισθού, το 35% των Ελλήνων δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν καινούρια ρούχα, μία στις τέσσερις οικογένειες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, το γεωργικό εισόδημα παρουσιάζει σταθερά τα τελευταία χρόνια σταθερή μείωση, μόνο την περασμένη χρονιά έβαλαν λουκέτο 89.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι απλήρωτες συναλλαγματικές και οι ακάλυπτες επιταγές έφθασαν τα 31,2 δισ. δρχ. Ολα τα παραπάνω, που δεν είναι παρά έκφραση της δημαγωγίας των διαπιστώσεων, απαριθμούνται, με μοναδικό στόχο να φανεί ότι το ΠΑΣΟΚ δε διαθέτει κοινωνικό πρόσωπο - τουλάχιστον όχι περισσότερο από αυτό της ΝΔ και, από την άλλη, ότι έτσι και η ΝΔ μπορεί να διασφαλίσει την κοινωνική συνοχή, το «αδύνατο σημείο» της έναντι των μεγάλων αφεντικών.

Ομως, ποιες εναλλακτικές λύσεις προτείνει η ηγεσία της ΝΔ; Ας περιοριστούμε στο καυτό πρόβλημα της ανεργίας. Ο Κ. Καραμανλής στο προσυνέδριο που έγινε στην Πάτρα το περασμένο Σαββατοκύριακο υποσχέθηκε ότι θα αυξήσει σε πρώτη φάση το ύψος του επιδόματος της ανεργίας στο 60% του βασικού μισθού, ενώ θα εξασφαλίσει πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη όλων των ανέργων με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Φυσικά, δε διευκρινίζει πότε αρχίζει αυτή η πρώτη φάση, ούτε πώς θα εξασφαλιστούν τα αναγκαία κονδύλια. Εστω και έτσι, όμως, τα μέτρα αυτά δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας. Εδώ, λοιπόν, ο Κ. Καραμανλής ρίχνει το «βαρύ πυροβολικό». Η ανεργία θα αντιμετωπιστεί με την ανάπτυξη. Τι σημαίνει ανάπτυξη και πώς θα αντιμετωπίσει την ανεργία, το έχει εξηγήσει πολλές φορές. Πρώτον, η απελευθέρωση της αγοράς, οι ιδιωτικοποιήσεις στους τομείς ενέργειας, μεταφορών, επικοινωνιών, κλπ. θα φέρουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, υπόσχεται ο Κ. Καραμανλής. Προφανώς, χιλιάδες θέσεις απασχολήσιμων ή σύγχρονων δούλων. Δεύτερον, απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, που σημαίνει μεγαλύτερη ευελιξία και ελαστικότητα στις εργασιακές σχέσεις και στο ωράριο εργασίας. Με άλλα λόγια, η μερική απασχόληση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θα μετριέται ως κανονική, όπως, για παράδειγμα, γίνεται ήδη στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στην Ολλανδία κ.α. Τρίτον, ισχυρά φορολογικά κίνητρα στο κεφάλαιο (φοροαπαλλαγές, μείωση της εισφοράς στα Ταμεία κλπ).

Οι εναλλακτικές λύσεις που προτείνει η ηγεσία της ΝΔ δεν είναι παρά αντιγραφή και προέκταση στο μέλλον αυτών που εφαρμόζονται ήδη από την κυβέρνηση Σημίτη. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς. Αρα, οι «κοινωνικά ασθενέστεροι», μόνο αν θέλουν να συνεχιστεί η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, θα ψηφίσουν τη ΝΔ. Αν θέλουν να αντισταθούν και να την ανατρέψουν, ψηφίζουν ΚΚΕ.