Η απογοήτευση των ντόπιων σταυροφόρων για την ...απελευθέρωση του κόσμου από τη μάστιγα της τρομοκρατίας (απογοήτευση γιατί τη ...γλίτωσε ένας «κακός»), θα ξεπεραστεί γρήγορα. Ισως, μάλιστα, να έχουν ξεχάσει κιόλας την προχτεσινή απόφαση του Δικαστηρίου, με την οποία αθωώθηκε ο Αβραάμ Λεσπέρογλου. Στο μέλλον που έχουν σχεδιάσει, δεν πρόκειται να επαναληφθεί τέτοιο ...λάθος.
***
Η προχτεσινή δίκη ήταν η τελευταία που έγινε ενώπιον Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, καθώς αντίστοιχες υποθέσεις πλέον, σύμφωνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, θα δικάζονται χωρίς την παρουσία ενόρκων, από Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων. Ο «τρομονόμος» και οι θεωρητικοί του - ένας σωρός από δημοσιογράφους, δημοσιολόγους, πολιτικούς, αφελείς και καιροσκόπους - φρόντισαν να υπονομεύσουν το δικαίωμα της κοινωνίας να έχει λόγο, να τοποθετείται, να εκφράζει τη διάθεση και τη γνώμη της περί Δικαίου, όπως συνέβαινε με τη συμμετοχή των ενόρκων στα δικαστήρια.
***
Ο «τρομονόμος» και οι προπαγανδιστές του θέλουν την κοινωνία στο περιθώριο. Απλό παρατηρητή των τηλεοπτικών διαξιφισμών των «ειδικών», άβουλο θεατή των αποφάσεων των κατασταλτικών μηχανισμών μέσα στα δικαστήρια. Το μοντέλο δοκιμάζεται, ήδη, στην Εσπερία... Ετσι, δεδομένου ότι 30 χιλιάδες δικαστικές υποθέσεις στη Βρετανία παραγράφηκαν, πέρσι, επειδή τα φερόμενα ως θύματα και οι μάρτυρες κατηγορίας δεν κατάφεραν να προσκομίσουν αποδεικτικά στοιχεία στο δικαστήριο για την καταδίκη των φερομένων ως ενόχων, οι «κεντροαριστεροί» του Μπλερ (όπως γράφει ο «Ιντιπέντεντ») σκέφτηκαν ότι οι αθώοι πρέπει να μειωθούν ...δραστικά! Πώς; Μα, με την κατάργηση των ενόρκων, όχι μόνο σε δίκες που αφορούν στην τρομοκρατία, αλλά και στα ποινικά και αστικά δικαστήρια!
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η «αντιτρομοκρατία» δεν αφορά μόνον στους τρομοκράτες. Ο κύριος στόχος της είναι η ίδια η κοινωνία. Η τελευταία έχει μόνον ένα «δικαίωμα»: Να παρακολουθεί, από τις τηλεοπτικές κλειδαρότρυπες, τη ...σταυροφορία.