Κακά τα μαντάτα από τις Βρυξέλλες και τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πριν ακόμη αρχίσει η Σύνοδος, το βράδυ της Πέμπτης, η... καμπάνα χτύπησε για τους αγρότες.

Εξίσου οδυνηρές είναι οι εξελίξεις και στο άλλο μέτωπο της Συνόδου των Βρυξελλών, το θέμα του «ευρωστρατού», όπου η κυβέρνηση μπορεί να μιλά για «επιτυχία» αλλά πολύ σύντομα θα αποδειχθεί ότι πρόκειται για μια σοβαρή δοκιμασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα με τον «ευρωστρατό», έναν επιθετικό πολεμικό μηχανισμό ενταγμένο στη δράση της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, ο λαός μας μετατρέπεται σε θύτη άλλων λαών, όντας ο ίδιος θύμα του ιμπεριαλισμού.

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση στο σύνολό της, επιχείρησαν το τελευταίο διάστημα να δημιουργήσουν στην «κοινή γνώμη» την εντύπωση ότι το μείζον θέμα της Συνόδου των Βρυξελλών είναι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Θέλησαν έτσι να στρέψουν την προσοχή από τα άλλα κρίσιμα θέματα, όπως το μέλλον της αγροτικής οικονομίας και των αγροτών στη χώρα μας. Με δύο λόγια, ο κ. Σημίτης, αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών προσπάθησαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι για την ένταξη της Κύπρου αξίζει να «βάλουμε νερό στο κρασί μας» και στο θέμα των αγροτικών ενισχύσεων, αλλά και στο θέμα του «ευρωστρατού».

«

Είναι πολιτική απόφαση η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση», είπε χθες ο πρωθυπουργός απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, σχετικά με το περιεχόμενο της συμφωνίας για τον «ευρωστρατό», αφήνοντας να εννοηθεί ότι για την επίτευξη της πρώτης είναι αναγκαία η υποχώρηση στη δεύτερη. Θυμίζουμε ότι το «σύμφωνο της Αγκυρας» εξαιρώντας από τα πεδία δράσης του «ευρωστρατού» το Αιγαίο, επιβεβαίωσε τους κινδύνους για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Οι αγρότες, οι εργαζόμενοι, τα πλατύτερα λαϊκά στρώματα πρέπει να επαγρυπνούν. Οι αποφάσεις των Βρυξελλών, οι αποφάσεις της Κοπεγχάγης το Δεκέμβρη, ανοίγουν νέα μέτωπα. Στα νέα αυτά μέτωπα θα έχουν την ευκαιρία να δώσουν τη δική τους μαχητική απάντηση με μεγαλύτερη ένταση, ιδιαίτερα από την 1η Γενάρη του 2003, που θα ασκεί την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης η ελληνική κυβέρνηση. Η οργάνωση και η ανάπτυξη ενός κινήματος κατά των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην αντιπαράθεση των λαών με την Ευρώπη του κεφαλαίου και του πολέμου, και πάνω απ' όλα να ενισχύσει την αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη κατά της πολιτικής και της εξουσίας της άρχουσας τάξης της Ελλάδας.