Τα μύρια όσα ειπώθηκαν, από τους ετυμόλογους «ειδικούς» της δημοσιογραφίας, με αφορμή τη δολοφονική επίθεση κατά της κ. Μπακογιάννη από έναν άνθρωπο ψυχικά ασθενή, για την ταλανισμένη αυτή ομάδα των συνανθρώπων μας, που υποφέρει από ψυχικές διαταραχές.

«Μα πώς γίνεται ένας άνθρωπος τόσο άρρωστος να κυκλοφορεί ελεύθερος; Ποιοι γιατροί τον άφησαν να βγει από το ψυχιατρείο; Πώς βρέθηκε στα χέρια του όπλο;», ήταν μερικά από τα βαθυστόχαστα ερωτήματα που ακούστηκαν. Μάλλον, όσοι έθεσαν τέτοιου είδους απορίες, δε γνωρίζουν ότι τους ψυχικά αρρώστους συνανθρώπους μας δεν τους κλείνουμε επ' αόριστον στα ψυχιατρικά ιδρύματα. Στόχος της θεραπείας τους είναι να μπορέσουν να επανενταχτούν στην κοινωνία όσο το δυνατόν ομαλότερα.

Μάλλον, δε γνωρίζουν, επίσης, ότι τα δημόσια ψυχιατρικά ιδρύματα στην Ελλάδα φυτοζωούν, εξαιτίας της πενιχρής οικονομικής τους στήριξης από το κράτος και οδηγούνται σε ναυάγιο ακόμη και τα ελάχιστα προγράμματα αποασυλοποίησής τους, λόγω της κρατικής αδιαφορίας. Μάλλον, αγνοούν τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομή, που τείνουν να οδηγήσουν τη χώρα σε καταστάσεις τύπου Ιταλίας, όπου τα περισσότερα κρατικά ψυχιατρικά ιδρύματα έκλεισαν, λόγω έλλειψης πόρων και δικαίωμα στην όποια θεραπεία έχουν μόνον όσοι έχουν χρήματα.