Αρκετές φορές, τις τελευταίες μέρες, ο πρόεδρος της Βουλής, Απ. Κακλαμάνης, έχει σημειώσει την απόλυτη αντίθεση - όπως έχει πει - του Εθνικού Κοινοβουλίου και του συνόλου του ελληνικού λαού στον άδικο και παράνομο πόλεμο ενάντια στο Ιράκ. Και σε ό,τι αφορά στην αντίθεση του ελληνικού λαού, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, αλλά για την απολυτότητα - τουλάχιστον - της αντίθεσης του Κοινοβουλίου, ας μας επιτρέψει να έχουμε διαφορετική γνώμη.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι, πάντως, για να μας πείσει σχετικά, με την ορθότητα της εκτίμησής του. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να πάρει την πρωτοβουλία της πρότασης ενός ψηφίσματος στο Κοινοβούλιο, όπου, αφ' ενός, θα καταδικάζεται κατηγορηματικά και απερίφραστα ο πόλεμος, θα καταγγέλλονται όσοι τον ξεκίνησαν, κλπ., και, αφ' ετέρου, θα καλεί την κυβέρνηση να αντιστοιχήσει τη στάση της με την κατηγορηματική αυτή καταδίκη και να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την άμεση διακοπή κάθε διευκόλυνσης και γενικότερα της οποιασδήποτε έμμεσης ή άμεσης συμμετοχής της χώρας σ' αυτόν (βάση Σούδας, εναέριες και θαλάσσιες διευκολύνσεις, πολεμικά πλοία, κλπ., κλπ.). Εάν το Κοινοβούλιο υπερψηφίσει την πρόταση, τότε πράγματι θα έχει δίκιο ο κ. Κακλαμάνης.