Μα, ο Ντενκτάς δεν ήταν στη «γωνία»; Δεν είχε απομονωθεί μετά τις μεγαλειώδεις κινήσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής; Δεν τον είχε τοποθετήσει στο «περιθώριο» το ίδιο το σύστημα εξουσίας της Τουρκίας, που, όπως υποστήριζαν οι Ελληνες κυβερνώντες, ήταν - τάχα - «υποχρεωμένο» να αλλάξει προσανατολισμούς για το Κυπριακό; Δημιουργήματα, όλα αυτά, της εικονικής πραγματικότητας, στην οποία θέλει να κινείται η Αθήνα. Μια πλαστή πραγματικότητα, που σκάει σαν «φούσκα» σε περιπτώσεις, όπως η χτεσινή, όταν ακούστηκε, διά στόματος Ντενκτάς και υπό τη σκέπη του Ερντογάν, η «πρόταση» ακόμα και για «συνδιαχείριση» (!) του αεροδρομίου της Λευκωσίας!

Είδες το «πνεύμα» Ανάν...