Στο προαναφερόμενο σημείωμά του ο Ν. Νικολάου δεν αναφέρεται μόνο στα όσα αναδημοσιεύουμε. Αναφέρεται, επίσης και στους λόγους, που επιβάλλουν -κατά τη γνώμη του- την πολιτική αυτή. Ουσιαστικά, σημειώνει ορισμένες πλευρές της γενικότερης σήμερα, έντονης ανάγκης ανάπτυξης του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος, στο πλαίσιο των σύγχρονων κρισιακών φαινομένων και των ιδιαίτερα οξυμένων μονοπωλιακών και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Ο Ν. Νικολάου, όμως, «ξεχνά» να αναφέρει τα εξής: Πρώτον, η προαναφερόμενη, υπαρκτή ανάγκη καπιταλιστικής ανάπτυξης -την οποία επιχειρούν να αντιμετωπίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με την ίδια πολιτική- είναι απολύτως ταυτισμένη με βαθιά και σκληρά αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, με τη σοβαρή ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, κλπ., κλπ. Δεύτερον, οι όποιες θέσεις και προτάσεις, περί φιλολαϊκής ανάπτυξης, στα σημερινά πλαίσια κυριαρχίας των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, των νόμων της αγοράς, του Μάαστριχτ, κλπ., αντιπροσωπεύουν, είτε αυταπάτες είτε ψέματα. Τρίτον, μπορεί η πολιτική των κάθε λογής «δεξιών» και «αριστερών» να είναι μονόδρομος για τα μεγάλα συμφέροντα, αλλά κάθε άλλο ισχύει το ίδιο για τους εργαζόμενους και το λαό. Οχι μόνο, γιατί στρέφεται ενάντιά τους, αλλά και γιατί είναι υπαρκτός ο άλλος δρόμος ανάπτυξης. Και δε ζητάμε, από τον κ. Νικολάου, να γίνει οπαδός της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας ή του σοσιαλισμού, αλλά, ας εκφράσει την όποια διαφωνία και αντίθεσή του με επιχειρήματα. Αν έχει, βέβαια...