Ενας παλιός αγωνιστής και συνεπής κομμουνιστής από το Βόλο, ο Θανάσης Ζαβαλιάγκος, «έφυγε» από τη ζωή. Πρόκειται για ένα σύντροφο που ως το τέλος της ζωής του εκπλήρωνε το χρέος του με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στο Κόμμα και τους συντρόφους του και άφησε μια πλούσια παρακαταθήκη για τους νεότερους κομμουνιστές.

Πλούσια η δράση του από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Σε ηλικία 18 ετών και ενώ η χώρα μας βρίσκεται υπό γερμανοϊταλική κατοχή, εντάσσεται στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Το 1942 γίνεται μέλος του Θεσσαλικού Ιερού Λόχου, δουλεύει ενεργά στον ανατολικό τομέα Βόλου, μεταφέροντας την αλληλογραφία και τον Τύπο από την περιφερειακή Βόλου στην περιοχή του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στη Λάρισα και αντίστροφα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Βόλο η γιάφκα ήταν το εργοστάσιο «Μέφσουτ», με υπεύθυνο τον Θόδωρο Μαμουρίδη και στη Λάρισα στο γκαράζ των αδελφών Παλαμάρα, με υπεύθυνο τον Διομήδη Τράκα.

Το Δεκέμβρη του 1942 συλλαμβάνεται από τους Ιταλούς, αλλά σε 15 μέρες καταφέρνει και δραπετεύει και την Ανοιξη του 1943 εντάσσεται στην 4η ομάδα του συγκροτήματος Πηλίου - Μαυροβουνίου με καπετάνιο τον Πιπίνο. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, με τη συγκρότηση του ανεξάρτητου τάγματος Πηλίου συμμετέχει σε αυτό και σε μικρό χρονικό διάστημα οργανώνεται στο ΚΚΕ. Αμέσως μετά, με τη συγκρότηση της 16ης Μεραρχίας τοποθετείται στο 3ο Τάγμα του 51ου Συντάγματος. Από εκεί στέλνεται στη σχολή Ρεντίνα και μετά στο Λόχο Διοικήσεως του 51ου Συντάγματος, με διοικητή τον Ιατρούλη και καπετάνιο τον Φεραίο. Με την ίδρυση της Πολιτοφυλακής αποσπάται στην Ανωτέρα Διοίκηση Θεσσαλίας - διοίκηση Μαγνησίας, ως Διοικητής του Γ' Τμήματος Βόλου.

Το 1967 συλλαμβάνεται από τη χούντα και εξορίζεται. Στο Κόμμα αναλαμβάνει αρκετές χρεώσεις, ενώ μεγάλη ήταν και η προσφορά του στο μαζικό λαϊκό κίνημα της περιοχής και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Σε ανακοίνωσή της η ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ αναφέρεται στη ζωή και την αγωνιστική δράση του συντρόφου Θανάση, εκφράζει την οδύνη της για το θάνατό του και τα θερμά συλλυπητήριά της στην οικογένειά του, στη γυναίκα, στα παιδιά και τα εγγόνια του και τονίζει: «Ο σύντροφος Θανάσης θα κατέχει για πάντα μια ιδιαίτερη θέση στη μνήμη των νεότερων κομμουνιστών, που δίνουν υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν με ακόμη μεγαλύτερη ορμή, τη δράση τους για έναν κόσμο καλύτερο κι ανθρώπινο, όπως εκείνος τον οραματίστηκε, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό».