Εμφανιζόμενος, λοιπόν, για τελευταία φορά, ως πρωθυπουργός στη Θεσσαλία, ο Κ. Σημίτης δεν ένιωσε την ανάγκη ν' απολογηθεί, ούτε να ζητήσει συγνώμη.

Αλλά κι αν τη ζητήσει, οι Θεσσαλοί δε θα του έδιναν συγχωροχάρτι. Γιατί δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι ήταν αυτός που έδινε την εντολή να πάνε τα ΜΑΤ και να ξυλοφορτώσουν αλύπητα τους αγρότες στην Εθνική Οδό, μόνο και μόνο επειδή αγωνίστηκαν στους δρόμους για το ψωμί και το δίκιο.

Οπως δεν ξεχνούν ότι στα 8 χρόνια της πρωθυπουργίας του δεν άκουσε ποτέ τις φωνές αγωνίας, απόγνωσης, οργής και αγανάκτησης των φτωχών και των αδικημένων της Θεσσαλίας. Των εργαζομένων που ξαπόστειλε στην ανεργία, των αγροτών που ξεκλήρισε, των βιοτεχνών που χρεοκόπησε, των νέων που άφησε χωρίς δουλιά και χωρίς μόρφωση, των συνταξιούχων που εξευτέλισε πετώντας τους ένα ξεροκόμματο για να ζήσουν.