Χτες, ο Κ. Καραμανλής κατηγόρησε πάλι το ΠΑΣΟΚ ότι «κλέβει» την πολιτική της ΝΔ. Προχτές, δε, ακούγαμε (στο ρ/σ «Φλας») τον Ν. Κωνσταντόπουλο να λέει ότι επίσης το ΠΑΣΟΚ «κλέβει» πολιτικές θέσεις, από το ΣΥΝ αυτή τη φορά. Οσο για το ΠΑΣΟΚ, μας έχει αποδείξει, από Κοντογιαννόπουλο μέχρι Δαμανάκη, ότι «ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει».

***

Ακόμα και όταν δεν το θέλουν, λοιπόν, «κεντροαριστεροί» και «κεντροδεξιοί», εμφανίζονται να ομολογούν ότι τελικά οι ...διαφορές τους δεν είναι και τόσο αγεφύρωτες. Μέχρι σημείου, δηλαδή, να κατηγορεί ο ένας τον άλλον ότι του «βουτάει» την πολιτική!

Επειδή, όμως, στην πολιτική καλό είναι να μη λειτουργούμε με τη «θεωρία» ότι το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυφύλακας είναι όργανο, άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι, θα ήταν ενδιαφέρον να ...ξεμπλέξουν τις πολιτικές τους και να βρουν ποιανού είναι τι. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά αφού, έτσι κι αλλιώς, μια ενιαία ορχήστρα είναι οι άνθρωποι, ας έχει ο καθένας τους και τη δική του παρτιτούρα.

***

Κατανοούμε ότι είναι ένα εγχείρημα δύσκολο για τα προαναφερόμενα κόμματα να πάψουν να επικαλύπτονται το ένα με το άλλο και οι δυο μαζί με τον τρίτο της παρέας. Βλέπετε, το να έχεις μια σαφή, σταθερή και κρυστάλλινη πολιτική γλώσσα, προϋποθέτει να έχεις σαφή, σταθερή και κρυστάλλινη ταξική αναφορά, που τάσσεται με το συμφέρον των πολλών.

Ειδάλλως - όταν τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετείς είναι των λίγων - μοιραία καταφεύγεις στα «συναινετικά» και άλλα τινά. Και τότε αρχίζει το μπουρδούκλωμα. Αλλά είπαμε. Είναι δύσκολο να έχεις ταξική πολιτική προς όφελος των πολλών. Θέλει πολύ κουράγιο να είσαι κόντρα στο ρεύμα. Αλλά είναι και πολύ τιμητικό. Γιατί σ' αυτήν την περίπτωση ποτέ δε σε μπερδεύουν με τους άλλους. Οπως συμβαίνει με το ΚΚΕ, για παράδειγμα.