Οσα επικοινωνιακά κόλπα κι αν επιστρατεύσουν, όσο νέοι κι αν εμφανίζονται για να ξεγελάσουν τους νέους και τις νέες, υπάρχει η ωμή αλήθεια, η πεζή πραγματικότητα, που βιώνει η νεολαία στον τόπο μας. Αυτήν την πραγματικότητα εξετάζουμε, για να κρίνουμε ακόμα πιο συγκεκριμένα την κυρίαρχη πολιτική - πολιτική των ΠΑΣΟΚ & ΝΔ κλπ. - στο έδαφος των βασικών δικαιωμάτων των νέων ανθρώπων.

Γίνεται κάθε μέρα και περισσότερο πράξη η βασική επιδίωξη του κεφαλαίου για ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - πεδίο κερδοσκοπίας, για ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - εργαλείο παραγωγής «εργαζομένων μιας χρήσης», στα πλαίσια της «διά βίου κατάρτισης». Οι μονομάχοι προκλητικά εμπαίζουν τη νεολαία - και όχι μόνο - με τον «καυγά» τους για τα «μη κρατικά πανεπιστήμια», στην ουσία ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, για ένα νέο συντριπτικό πλήγμα σε ό,τι έχει απομείνει από τη «δημόσια εκπαίδευση».

Τα σχολεία - ερμητικά κλειστά στις αξίες και την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης και του λαϊκού κινήματος - άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες στα προγράμματα «επιχειρηματικότητας», με τη συνεργασία υπουργείου ΠΑΙΔΕΙΑΣ και ΣΕΒ! Οι πύλες των σχολείων άνοιξαν επίσης στην υπεράσπιση των ΗΠΑ, μέσα από προγράμματα διπλωματικής εκπροσώπησης χωρών.

Βήμα «λαμπρό», επίσης, αποτελεί η διείσδυση της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας στα ελληνικά σχολεία, μέσα από το γνωστό εγχειρίδιο της συζύγου του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα.

Για τα παιδιά που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα, ολοένα και περισσότερο ο μόνος δρόμος «μόρφωσης», είναι τα υποβαθμισμένα από κάθε άποψη ΤΕΕ και οι διάφορες ιδιωτικές σχολές τύπου ΚΕΚ, που εμπορεύονται ασύστολα τις ανάγκες των νέων ανθρώπων και των οικογενειών τους για απόκτηση κάποιων γνώσεων και ενός «χαρτιού» για το αύριο.

Για τους νέους που διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλιά, τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα. Σημειώνεται διαρκής επιδείνωση, τόσο στο ζωτικό αυτό δικαίωμα με τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας ανάμεσα στους νέους, όσο και στο καθεστώς συνθηκών εργασίας για όσους νέους εντάσσονται στην παραγωγή. Η πλήρης και σταθερή απασχόληση αποτελεί «χίμαιρα», μέσα στα πλαίσια της κυρίαρχης πολιτικής. ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά και όσοι άλλοι κινούνται στον αστερισμό της «ανταγωνιστικότητας», επιφυλάσσουν στη νεολαία το μοντέλο της μερικής απασχόλησης, τα τρίωρα - τετράωρα και άλλα παρόμοια. Αν πάρουμε υπόψη μας ότι η ζωή δεν αντιμετωπίζεται με «μερικότητες», αλλά προβάλλει καθημερινές πιεστικές ανάγκες, τότε αβίαστα προκύπτει ότι το όποιο ενδιαφέρον των προαναφερόμενων για τους νέους, είναι κάλπικο και περικλείει μεγάλη κοροϊδία. Ακόμα χειρότερη είναι η «προσφορά» τους, για ένταξη της νεολαίας στις Ενοπλες Δυνάμεις για τη μετατροπή τους στα νεοταξίτικα μισθοφορικά σώματα που θα επεμβαίνουν όπου Γης για τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Επειδή η ζωή της νεολαίας δεν είναι μόνο μόρφωση και δουλιά, έχει ξεχωριστή σημασία να δούμε την κατάσταση που υπάρχει και σ' αυτόν τον τομέα. Κι εδώ κυριαρχούν το κεφάλαιο, οι «βιομηχανίες ελεύθερου χρόνου». Βάζουν βαριά τη σφραγίδα τους στο περιεχόμενο της ψυχαγωγίας και του περιεχομένου του ελεύθερου χρόνου της νεολαίας, αποκομίζοντας, ταυτόχρονα με τα ιδεολογικά, τεράστια κέρδη. Το δικαίωμα των νέων στην έκφραση και στην καλλιτεχνική δημιουργία συνθλίβονται ανάμεσα στις συμπληγάδες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στον πολιτισμό (ενιαία πολιτική στα πλαίσια της ΕΕ) και το στραγγαλισμό των κρατικών δαπανών για το λαϊκό πολιτισμό, τους φορείς των καλλιτεχνών και τα συνδικάτα.

Το κεφάλαιο, μέσα από την ασφυκτική κυριαρχία του στα οπτικοακουστικά μέσα και στη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου, στοχεύει πολύ μακριά, στην προετοιμασία των αυριανών υποταγμένων στην καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Η κυβέρνηση με τη χωρίς όρια στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου στον τομέα του πολιτισμού - ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ κ.ά. - κάνει ό,τι μπορεί για να «στρώσει» το έδαφος στο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, είναι σε πλήρη λειτουργία - μέσα από διάφορα κονδύλια και όχι μόνον - όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί, που στοχεύουν στην ενσωμάτωση των νέων καλλιτεχνών που αμφισβητούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.

Οι «όρκοι πίστης» του δικομματισμού για τη νεολαία δεν μπορούν να κρύψουν τη σκληρή πραγματικότητα, που αντιμετωπίζουν οι νέες και οι νέοι. Στους τόπους δουλιάς, οργιάζουν οι μηχανισμοί ασφαλείας της εργοδοσίας, δημοκρατικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες αποτελούν λόγο απόλυσης. Ο φόβος και η ανασφάλεια καλλιεργούνται παράλληλα με τις ιδέες της ταξικής συνεργασίας.

Οι μαθητές, που ξεσηκώθηκαν κατά της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, αντιμετωπίζουν ακόμα τις δικαστικές διώξεις σε συνέχεια της ασύδοτης δράσης των κυβερνητικών μηχανισμών, της Ασφάλειας! Νέοι, αγωνιστές της ειρήνης, αγροτόπαιδα κλπ. δικάστηκαν για τη συμμετοχή τους στους αγώνες. Η κατάσταση χειροτερεύει με την ψήφιση των «τρομονόμων», τις κάμερες και άλλα εργαλεία της «ασφάλειας» και της «τάξης» των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στον αντίποδα του δικομματισμού και των άλλων στηριγμάτων αυτής της πολιτικής, βρέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ και οι ΚΝΕ. Σε αντίθεση με τους απόντες από το μέτωπο των αγώνων βουλευτές - πολιτευτές, οι κομμουνιστές έδωσαν το «παρών» σε όλα τα μέτωπα της πάλης. Σήκωσαν τις σημαίες του αγώνα με όλες τις ζωντανές αγωνιστικές δυνάμεις της νεολαίας, όταν οι άλλοι καλούσαν τη νεολαία στην υποταγή και την προσαρμογή στην «ευρωπαϊκή πραγματικότητα». Ο,τι γράφτηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, στα πεδία των αγώνων, δεν ξεγράφεται! Αποτελεί παρακαταθήκη για το αύριο του λαϊκού κινήματος. Με τη δράση όλων μας, μπορεί και πρέπει να εκφραστεί σαν νεανική ανυπότακτη κατακόκκινη ψήφος, ψήφος στο ΚΚΕ.