Η ανεργία ξεπερνάει το 20%, οι παραγωγικές μονάδες κλείνουν η μία μετά την άλλη την τελευταία εικοσαετία, η ύπαιθρος ερημώνει, οι αγρότες παρατάνε τα χωράφια τους, τα σχολεία της υπαίθρου κλείνουν, οι νέοι ψάχνουν δρόμους για να... φύγουν από τον τόπο τους. Αυτή είναι η τραγική εικόνα του παζλ στο νομό της Αιτωλοακαρνανίας, αποτέλεσμα της αντιλαϊκής - αντιαγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων όλων των τελευταίων χρόνων.

Η ΝΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ, μαζί με τους υποψήφιους βουλευτές, όλο το διάστημα της προεκλογικής περιόδου, με κύριο χαρακτηριστικό της δουλιάς την ουσιαστική επαφή με τον κόσμο, με ομιλίες, συσκέψεις και ατομικές συζητήσεις, κορυφώνοντας τη δράση της ενόψει εκλογών, δίνει τη μάχη για την αφύπνιση των συνειδήσεων του λαού της περιοχής διαφωτίζοντάς τον με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που μπορεί να δώσει τη διέξοδο για το λαό και τον τόπο.

Οι κομμουνιστές στο νομό έχουν αναπτύξει μία πλούσια δράση με εκατοντάδες περιοδείες, πάνω από εκατό πολιτικές συγκεντρώσεις σε χώρους δουλιάς, καφενεία και γειτονιές, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στις συσκέψεις και τις ατομικές συζητήσεις. Η επαφή με τους φίλους, τους οπαδούς αλλά και νέο κόσμο έγινε με βάση κοινωνικά ταξικά κριτήρια. Από τα αποτελέσματα των συζητήσεων φαίνεται πως κερδίζει έδαφος η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και η ιδέα του μετώπου, ενώ αναγκαίο κρίνεται να απλωθεί ακόμα περισσότερο. Αυτό που μπαίνει περισσότερο στη συζήτηση είναι το πώς θα γίνουν πραγματικότητα αυτά που λέει το ΚΚΕ. Εντοπίζεται η έλλειψη αυτοπεποίθησης του λαού για να παλέψει, γεγονός που επικεντρώνει τη συζήτηση στην αφύπνιση και την ηθική ενίσχυση για να βγει ο λαός στο προσκήνιο και να παλέψει για τα δικαιώματά του.

Η ΝΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι ο λαός της πόλης και της υπαίθρου στο νομό, βιώνει τις επιπτώσεις της πολιτικής που έχει ως βασικό της στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Η Αιτωλοακαρνανία αν και είναι ένας από τους πιο πλούσιους νομούς της χώρας, έχει λίμνες, τον Αμβρακικό Κόλπο, ορυκτό πλούτο, μεγάλη πεδιάδα, έμπειρο εργατικό δυναμικό στη βιομηχανία και τη βιοτεχνία - ερημώνει και καταστρέφεται.

Οπως επισημαίνει η Νομαρχιακή Επιτροπή, η ανεργία στους νέους και τις γυναίκες ξεπερνάει το 30%. Εκλεισαν όλα τα καπνεργοστάσια που απασχολούσαν χιλιάδες εργαζόμενους, έκλεισαν βιοτεχνίες και βιομηχανικές μονάδες, και καμία βιομηχανική μονάδα δεν έχει ανοίξει την τελευταία δεκαετία στη θέση τους. Στις βιοτεχνίες Ιματισμού, όπου κάποτε εκατοντάδες εργάτριες απασχολούνταν, έχουν μείνει γύρω στις 100 οι οποίες δε δουλεύουν σε καθημερινή βάση. Οι όποιες θέσεις δημιουργήθηκαν στα «μεγάλα» έργα, δηλαδή Ζεύξη Ακτιου - Πρέβεζας, Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, Λιμάνι Πλατυγυαλίου, έδωσαν προσωρινά θέσεις εργασίας, ενώ οι εργάτες που απολύονται μετά την ολοκλήρωση των έργων μένουν άνεργοι. Η νεολαία δεν μπορεί να βρει δουλιά. Οι νέοι απασχολούνται πρόσκαιρα σε επιδοτούμενα προγράμματα κατάρτισης, σε καφετερίες, εμπορικά, οικοδομικές εργασίες ή διάφορες επιχειρήσεις, ως επί το πλείστον χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. Χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι που αμείβονται κάτω από την ΕΓΣΣΕ ή είναι ανασφάλιστοι. Η εργατική τάξη έχει αυξηθεί από τους αγρότες που έχουν ξεκληριστεί και άλλαξαν επάγγελμα, από τους νέους και τους οικονομικούς μετανάστες.

Από την άλλη, η Νομαρχιακή Επιτροπή τονίζει ότι στην ύπαιθρο η αντιαγροτική πολιτική έχει προκαλέσει έντονη αγανάκτηση στους μικρομεσαίους αγρότες. Η παραγωγή έχει ελαχιστοποιηθεί, έκλεισαν πάνω από 250 Δημοτικά Σχολεία την τελευταία εικοσαετία στο νομό, ενώ σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο πληθυσμός του νομού μειώθηκε κατά 6%. Στην ύπαιθρο το ποσοστό αυτό είναι πολλαπλάσιο. Εχουν ερημώσει ολόκληρες περιοχές, π.χ. Βάλτος, Ναυπακτία, ορεινή Τριχωνίδα. Σαφή είναι τα σημάδια συγκέντρωσης της παραγωγής σε όλο και λιγότερα χέρια. Για παράδειγμα, μεγαλοαγρότες που είναι και επιχειρηματίες αγοράζουν ποσοστώσεις καπνών από μικρούς αγρότες. Οι φυσικές καταστροφές, το υψηλό κόστος παραγωγής, τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας και οι χαμηλές για τον παραγωγό τιμές των προϊόντων έχουν καταστρέψει μεγάλο μέρος των μικρών και μεσαίων αγροτών ενώ για τους κτηνοτρόφους ισχύουν οι ίδιες τιμές εδώ και μία δεκαετία σχεδόν. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει παραγωγή, μαστίζει η ανεργία και τα χαμηλά εισοδήματα, είναι επόμενο να αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες και έμποροι της περιοχής, που πιέζονται από τη φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης και τον αδυσώπητο ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.