Η μαζικοποίηση των διαδηλώσεων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση είναι, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ένα πολύ θετικό φαινόμενο. ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση, G-8 και όλοι οι υπόλοιποι οργανισμοί και διεθνείς ενώσεις των ιμπεριαλιστών έχουν την κύρια ευθύνη για τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα σ' όλον τον πλανήτη, για όλο το αντιδραστικό οικοδόμημα της παγκοσμιοποίησης και, φυσικά, όλοι οι συνεπείς αγωνιστές οφείλουν να έχουν μέτωπο εναντίον της. Ωστόσο, είναι απαραίτητο, όλοι αυτοί οι αγωνιστές να ψάξουν λίγο παραπάνω αυτά τα ζητήματα, αν θέλουν - μπροστά στις εκλογές - να είναι σίγουροι για την ορθή κατεύθυνση της εκλογικής τους υποστήριξης, αν δε θέλουν να απογοητευτούν ακόμη μια φορά.

Ολοι συμφωνούμε πως ο σημερινός κόσμος, αυτός που ζούμε, ο κόσμος του καπιταλισμού πρέπει να ανατραπεί. Να αντικατασταθεί από έναν «άλλο» κόσμο. Αυτός, όμως, ο «άλλος» κόσμος που ονειρεύονται μπορεί να είναι ένας «άλλος καπιταλισμός»; Οχι, βέβαια. Γιατί όσα είδη καπιταλισμού και αν εφεύρουν οι θιασώτες του όλα θα «δουλεύουν» για τους λίγους πλούσιους και θα καταδυναστεύουν τους πολλούς φτωχούς. Δεν μπορεί να είναι «λιγότερος καπιταλισμός», καπιταλισμός, δηλαδή, που να εφαρμόζει λιγότερη εκμετάλλευση και καταπίεση, γιατί είναι στη φύση του συστήματος η αναζήτηση όλο και μεγαλύτερου κέρδους που, φυσικά, αυτό προέρχεται από την όλο και μεγαλύτερη ανθρώπινη εκμετάλλευση. Δεν μπορεί να είναι «καλός καπιταλισμός». Πόσο καλός, άραγε, μπορεί να είναι ένας κόσμος, όπου συνεχίζεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο;

Ας σκεφθούμε λίγο τι ακριβώς σημαίνει το σύνθημα «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη». Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτοί που το πλασάρουν δηλώνουν πως σε μια κοινωνία που παράγει και αναπαράγει κέρδη, δηλαδή σε μια καπιταλιστική κοινωνία, μπορεί ο άνθρωπος να είναι πάνω από αυτά, να πάψει - στην ουσία - η εκμετάλλευσή του. Μα τότε πώς θα βγαίνουν τα κέρδη; Στην ουσία καλούν τους εργαζόμενους, τη νεολαία, να παλέψει για έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο, δήθεν, πρόσωπο και επειδή τέτοιος καπιταλισμός είναι θεωρητικά αδύνατον να υπάρξει αυτό που πραγματικά γίνεται είναι να παλεύουν για μία από τα ίδια, χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιούν.

Ο κόσμος, λοιπόν, που υπόσχονται, αυτός ο «άλλος» κόσμος με τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη, είναι μια ολοφάνερη ουτοπία, μια που είναι αδύνατον να υπάρξει, ενώ ο κόσμος που εξυψώνει τον εργαζόμενο άνθρωπο, καταργώντας τα κέρδη και πραγματικά άλλος είναι και εφικτός, όπως άλλωστε έδειξε και η ιστορία του 20ού αιώνα, παρά την ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων την τελευταία δεκαετία του.

Το ΚΚΕ βάζει στο κέντρο της προσοχής του και της δράσης του την ανάπτυξη της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Υποτάσσει, μάλιστα, όλες τις δραστηριότητές του στην ανάπτυξη αυτής της πάλης. Λέει σ' όλους τους αγωνιστές ενάντια στην παγκοσμιοποίηση πως ο πραγματικός αντίπαλος είναι ο καπιταλισμός και όχι μόνον μια συγκεκριμένη του έκφραση. Δηλώνει ξεκάθαρα πως αποπροσανατολίζουν όσοι προσπαθούν να σκεπάσουν την καπιταλιστική επιδερμίδα της παγκοσμιοποίησης με ένα νεοφιλελεύθερο ένδυμα. Καταγγέλλει πως - ηθελημένα ή όχι - συμβάλλουν στην ουσιαστική αθώωση του καπιταλιστικού συστήματος όσοι ενοχοποιούν το νεοφιλελευθερισμό και αθωώνουν τις άλλες πολιτικές του εκφάνσεις.

Το ΚΚΕ καλεί όλους τους αγωνιστές, μέσα στις γραμμές του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, να ενισχύσουν τον αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό του πόλο, βοηθώντας το συνολικότερο προσανατολισμό αυτού του κινήματος και περιθωριοποιώντας τις δυνάμεις που δεν τολμούν ή δε θέλουν να τα βάλουν με τον πραγματικό αντίπαλο των λαών. Καλεί όλους τους αγωνιστές ενάντια στην παγκοσμιοποίηση στις ερχόμενες εκλογές να δώσουν την ψήφο τους στο ΚΚΕ που είναι η ψυχή αυτού του πόλου.