Στο ζενίθ ανέβασε τους τόνους της δημαγωγίας ο Κ. Καραμανλής, φτάνοντας στο σημείο να παρουσιάσει ως ουμανιστική τη βάρβαρη και απάνθρωπη νεοφιλελεύθερη πολιτική που υποστηρίζει. Παράλληλα, αυτοπροβάλλεται ως «σίγουρος νικητής» και «ήρεμη δύναμη», προκειμένου να προσελκύσει μερίδα των «αναποφάσιστων».

Η εντύπωση που θα αποκόμιζε κάποιος ακούγοντας χτες το βράδυ τον πρόεδρο της ΝΔ να μιλάει στα Γιάννενα, ήταν ότι εφαρμόζει την πιο φιλολαϊκή πολιτική και το κόμμα του εκφράζει τα ταξικά συμφέροντα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων!

«Αυτή είναι η πεμπτουσία της πολιτικής μας: Ο άνθρωπος, η ελληνική οικογένεια, ο νέος, η νέα, ο άνεργος, ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο συνταξιούχος», τόνισε, συνεχίζοντας με κορόνες του τύπου «ισχυρή Ελλάδα με ανίσχυρους Ελληνες δε γίνεται, ισχυρή Ελλάδα με εγκαταλειμμένη την περιφέρεια δε γίνεται». Η ισχυρή Ελλάδα που οραματίζεται, όπως είπε, σημαίνει «Ελληνες αδελφωμένους που δεν τους χωρίζουν ούτε κομματικές σημαίες, ούτε ετικέτες βγαλμένες από το χτες. Σημαίνει ανάπτυξη που να φτάνει παντού. Να φτάνει ως εδώ και να μοιράζει τους καρπούς της σε όλους».

Εμφάνισε περίπου ως δεδομένη τη σχέση εμπιστοσύνης με τους «εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, την εργαζόμενη γυναίκα, τη νοικοκυρά και την αγρότισσα, τις νέες και τους νέους»(!), ενώ προανήγγειλε τη μετάβαση «από την περίοδο της αλαζονείας στην εποχή του διαλόγου και της συναίνεσης. Από την περίοδο της συντηρητικής διαχείρισης στην εποχή των συναινετικών μεταρρυθμίσεων». Στην προσπάθειά του να πείσει ότι θα σχηματίσει «κυβέρνηση όλων των Ελλήνων», πρόβαλε τις πρωτοβουλίες που σκοπεύει να αναλάβει μετά τις εκλογές με στόχο τη «συνένωση των δυνάμεών μας σε κοινούς στόχους», όπως η αναβάθμιση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής και η ενεργοποίηση, όταν χρειάζεται, του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο «εθνικός διάλογος» για την Παιδεία, η κατάργηση των κομματικών ταυτοτήτων στο Δημόσιο...

Παράλληλα, επιχείρησε να δείξει ότι είναι απέναντι και «αντίπαλος» της κυβέρνησης, επιδιώκοντας οφέλη από την πόλωση. Ωστόσο η κριτική που άσκησε στην κυβέρνηση αφορούσε τις διαχειριστικές της ικανότητες και την πολύχρονη παραμονή της στην εξουσία. «Η κυβέρνηση που φεύγει είχε πολύ χρόνο και τον σπατάλησε. Είχε τεράστιους πόρους και τους μοίρασε στους λίγους φίλους της εξουσίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Ουδέποτε κυβέρνηση διαχειρίστηκε τόσα πολλά, για να παράξει τόσα λίγα». Ως μειονέκτημα πρόβαλε ότι «είκοσι χρόνια στην εξουσία έγιναν καταστημένο και μάχονται για τη συντήρηση. Εναλλάσσονται, μεταλλάσσονται και συναλλάσσονται, με ένα και μόνο σκοπό. Να μείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία. Για τα ίδια συμφέροντα». «Η κυβέρνηση που φεύγει ό,τι είχε να δώσει το έδωσε. Η κοινωνία απαιτεί σήμερα ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα διακυβέρνηση», τόνισε, ενώ δεν παρέλειψε να υποσχεθεί «μέρισμα ανάπτυξης» στην Ηπειρο και «μεγαλύτερη εθνική και διεθνή προβολή».