Εκ μέρους του ΚΚΕ το Συνέδριο του ΔΗΚΚΙ χαιρέτισε ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος σημείωσε:

«Αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές,

Χαιρετίζουμε εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ το Συνέδριό σας και ευχόμαστε οι αποφάσεις του να αποτελέσουν συμβολή στη λαϊκή πάλη.

Με πολύ κόσμο από το ΔΗΚΚΙ έχουμε συναντηθεί σε κοινά μέτωπα πάλης.

Η αποτίμηση που έχει το ΚΚΕ είναι θετική. Σε ό,τι εξαρτάται από μας θα προσπαθήσουμε να βαθύνει ακόμα περισσότερο η κοινή δράση στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στα κινήματα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατά της καρατόμησης και του περιορισμού λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Συμπίπτουμε στην πρόβλεψη ότι η εργατική και λαϊκή οικογένεια στο άμεσο μέλλον, πολύ γρήγορα, θα δεχτεί νέα πλήγματα σε όλους τους τομείς της ζωής.

Η ανεργία εξελίσσεται σε αληθινό εφιάλτη για κάθε οικογένεια και φοβερή πίεση στην εργατική τάξη και στο κίνημά της.

Ο τραπεζίτης έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη του κάθε νοικοκυριού. Το συνασπισμένο, στα πλαίσια της ΕΕ, κεφάλαιο αξιώνει δραστική συρρίκνωση ως την κατάργηση σε ό,τι έχει απομείνει από τις συλλογικές κατακτήσεις και μέτρα στοιχειώδους προστασίας των εργαζομένων από την ασύδοτη εκμετάλλευση και ως παραγωγών και ως καταναλωτών. Ολα δείχνουν ότι έρχονται νέα πλήγματα στο ασφαλιστικό, στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας.

Καθώς συμπληρώθηκαν 7 μήνες διακυβέρνησης από τη ΝΔ και από την παρουσία του ΠΑΣΟΚ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιστοίχως γίνεται φανερό ότι οι άνθρωποι της δουλιάς βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο κύκλο εμπαιγμών, από τις δυνάμεις του δικομματισμού, την ίδια στιγμή που κυοφορούνται νέα αντιλαϊκά μέτρα στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα.

Καμώνονται ότι θέλουν να απαλλαγούν από τη διαπλοκή με ορισμένα μεγάλα συμφέροντα και την ίδια στιγμή σηκώνουν ψηλά τη σημαία της ανταγωνιστικότητας, της προστασίας της επιχειρηματικότητας, και της "ελεύθερης" αγοράς.

Και τα δύο κόμματα διαβάζουν την πορεία της ελληνικής οικονομίας και σχεδιάζουν το μέλλον με τα μάτια του κεφαλαίου, με το σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ, με τους δείκτες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Υπόσχονται ή υποκρίνονται πως θα στηρίξουν νέους θεσμούς για τη διαφάνεια. Αλλά όλη η ιστορία, ελληνική και διεθνής, δείχνει ότι κανένα θεσμικό πλαίσιο δεν μπορεί να καταργήσει την πολιτική υπέρ των κερδών και τη διαπλοκή κράτους-κεφαλαίου, από τη στιγμή που το θεσμικό αυτό πλαίσιο θα εδράζεται και θα στηρίζει την πολιτική των 4 ελευθεριών του Μάαστριχτ.

Δεν υπάρχουν, κατά τη γνώμη μας, περιθώρια ούτε ανοχής, ούτε αναμονής για τους εργαζόμενους.

Πιστεύουμε ότι στην εκτίμηση αυτή συμπίπτουμε. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πώς θα απαλλαγούν οι πλατιές λαϊκές μάζες που υποφέρουν, από τα διάφορα ιδεολογήματα, αυταπάτες και φοβίες που εγκλωβίζουν τη σκέψη και τη δράση στη μοιρολατρία, στο μικρότερο κακό, στην υποταγή.

Εμείς δε βλέπουμε άλλο δρόμο από την προβολή και διεκδίκηση ριζοσπαστικών αιτημάτων που απαντούν στις σημερινές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και σε σχέση με τον παραγόμενο πλούτο. Μόνο σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να ανοίξει ο δρόμος και της ριζοσπαστικοποίησης και της συσπείρωσης δυνάμεων.

Πώς, για παράδειγμα, να υπερασπιστεί κανένας το δικαίωμα σε μια καλύτερη Υγεία και Παιδεία αν δεν απαλλαγούν οι τομείς αυτοί από τονεναγκαλισμό του μεγάλου κεφαλαίου;

Γενικότερα, έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη η προβολή και διεκδίκηση εναλλακτικής λύσης.

Ούτε η ΝΔ αποτελεί λύση, αλλά ούτε και μια ξαναζεσταμένη σούπα της κεντροαριστεράς του ΠΑΣΟΚ αποτελεί προοπτική.

Το κρίσιμο ζήτημα, κατά τη γνώμη μας, βρίσκεται στη διαμόρφωση μιας, διαφορετικής από τις προηγούμενες, συμμαχίας και πλειοψηφίας που να ξέρει τι θέλει, να ξέρει πού πάει και να έχει τη θέληση και τη δύναμη να τραβήξει μπροστά.

Μια εναλλακτική λύση, από τη σκοπιά των εργαζομένων και προς όφελός τους, θα είναι ευάλωτη και κατά συνέπεια όχι ρεαλιστική αν δεν έχει ως κύριο στόχο να αποκτήσει τα μέσα, τους μοχλούς και τη δύναμη να επιβάλει ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα και ανάπτυξη.

Και τα μέσα αυτά δεν είναι απεριόριστα.

Είναι τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής σε τομείς στρατηγικής σημασίας. Αν τα μέσα αυτά δεν τεθούν σε λαϊκή, κοινωνική ιδιοκτησία και έλεγχο καμιά αλλαγή προς όφελος του λαού δεν είναι εφικτή. Με την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην οικονομική και κοινωνική ζωή και την ομπρέλα της ΕΕ η μόνη δυνατή εναλλακτική λύση είναι η ενσωμάτωση του λαϊκού κινήματος σε μια καλύτερη διαχείριση. Αλλά η λύση αυτή έχει δοκιμαστεί πολλαπλώς κάνοντας ακόμα πιο βαθιές τις κοινωνικές αντιθέσεις.

Το ΚΚΕ θεωρεί αυτή την προϋπόθεση ως τη βάση μιας συμμαχίας που θέλει να στέκεται με αξιοπιστία μπροστά στο λαό ως φορέας μιας εναλλακτικής λύσης και διεκδικητής μιας νέου τύπου λαϊκής διακυβέρνησης. Σε αυτή την κατεύθυνση, σε αυτή την προοπτική εμείς είμαστε έτοιμοι να συμπορευτούμε με κάθε πολιτική κίνηση και δύναμη που τοποθετεί τον εαυτό της στην απέναντι όχθη, μαζί με το λαό, ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό.

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας. Καλές εργασίες!».