Η πιθανότητα να αναθεωρηθεί στο 17ο Συνέδριο η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ διερευνήθηκε από τους δημοσιογράφους, κατά τη συζήτηση με τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη διάρκεια της χτεσινής συνέντευξης Τύπου.

- Κυρία Παπαρήγα, θα ήθελα να μείνουμε λίγο στο θέμα της αυτοκριτικής. Διαβάζοντας τις θέσεις σας, έχω σημειώσει ότι λέτε κάπου ότι:

«Το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, παραμένει οργανωτικά και ιδεολογικά κατακερματισμένο, βρίσκεται σε κρίση. Στις γραμμές του συνεχίζεται η διαπάλη ανάμεσα στις επαναστατικές, κομμουνιστικές απόψεις και στις ρεφορμιστικές, οπορτουνιστικές».

Αυτή η αυτοκριτική ενδέχεται να σας οδηγήσει και σε κάποια αναθεώρηση των πολιτικών σας, σε ό,τι αφορά στις συμμαχίες;

- Αναθεώρηση στην πολιτική συμμαχιών; Ποια είναι η θέση του ΚΚΕ για τις συμμαχίες; Οτι η οικοδόμηση του Μετώπου πρέπει να έχει σαν αντίπαλο τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό.

Αυτό είναι μια σταθερή γραμμή, η οποία δεν είναι δική μας εφεύρεση, είναι η αντίθεση που αντικειμενικά υπάρχει μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δεύτερον, για να υλοποιήσει ένα μέτωπο την πολιτική του και αν θέλετε για να έχει συνέπεια, αυτό θα φανεί στο πώς βλέπει τα πράγματα αν το ίδιο βρεθεί στη διακυβέρνηση.

Εχουμε ορισμένες κατευθυντήριες θέσεις και αρχές, που λέμε στο 15ο Συνέδριο, στο 16ο και στο 17ο. Αυτό που μπορεί να αλλάξει, όσον αφορά το ΚΚΕ, είναι στις δυνατότητες κάθε φορά που με τη δράση του θα δημιουργήσει ή που θα υπάρξουν για το με ποιους θα πας.

Εμείς π.χ. θεωρούμε ότι μέσα στην πάλη θα υπάρχει αναδιάταξη δυνάμεων, θα εμφανιστούν νέες πολιτικές δυνάμεις, θα υπάρχουν αλλαγές. Σε αυτά τα ζητήματα μπορεί κάθε φορά να βλέπεις το καινούριο που εμφανίζεται και να κάνεις τις επιλογές σου.

Αλλά όσον αφορά την κατεύθυνση της συμμαχίας, δε νομίζουμε ότι μπορούμε να πάμε πιο πίσω από αυτήν. Αντίθεση με τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, με την πολιτική του ιμπεριαλισμού. Είναι η τελευταία γραμμή, είναι η γραμμή που πρέπει να υπερασπίσει κανείς σήμερα.

Από εκεί και πέρα πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξουν στην πορεία. Να έχεις αλλαγές, ανακατατάξεις. Και με αυτή την έννοια, βεβαίως, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις, δεν μπορεί να τις βλέπει στατικά και σήμερα.

Να σας πω, μπορεί π.χ. σε μια φάση τα κρίσιμα ζητήματα της πάλης να είναι τα οικονομικά, σε μια άλλη φάση να είναι κάποια άλλα. Οταν λέω κρίσιμα ζητήματα πάλης, που να είναι πεδίο που βοηθάνε την ανάπτυξη του κινήματος.

Προσαρμογές μπορεί να κάνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, δε μιλάμε όμως γι' αυτό. Στην πολιτική συμμαχιών, τι άλλη προσαρμογή να κάνουμε; Μιλάμε για τη στρατηγική των συμμαχιών. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.

Τι να πούμε, ναι στις ιδιωτικοποιήσεις, ναι στην παράταση του εργάσιμου χρόνου, ναι στην παράταση του εργάσιμου βίου; Να παζαρεύουμε πόσο θα χάσει ο λαός;

Τι να πούμε, ναι στις εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, αδιαφορία για την πολιτική αλλαγής των συνόρων, τάχα στο όνομα ότι ξεπεράστηκε η εθνοκρατική οργάνωση και δε μας ενδιαφέρουν τα σύνορα;

Δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω σε αυτά. Να αδιαφορήσουμε που ο Ελληνικός Στρατός έχει κύριο δόγμα τη συμμετοχή σε στρατούς κατοχής ή ιμπεριαλιστικούς πολέμους; Δεν μπορούμε να αλλάξουμε σε αυτά. Προσαρμογές στα καινούρια μπορούμε να κάνουμε, αλλά αλλαγές σε θέματα αρχών δε γίνεται.