Τα κριτήρια εκλογής των στελεχών στην Κεντρική Επιτροπή αλλά και του ΓΓ της ΚΕ έγιναν αντικείμενο αρκετών ερωτήσεων από τους δημοσιογράφους.

-- Κα Παπαρήγα, στην αυτοκριτική σας εντοπίζετε ένα από τα βασικά προβλήματα, το πρόβλημα στον ιδεολογικό τομέα. Θα ήθελα να μου πείτε με ποια κριτήρια αναδεικνύεται κάποιος Γραμματέας, Πολιτικό Γραφείο, Κεντρική Επιτροπή, αν όχι με βάση την ιδεολογική του επάρκεια και συγκρότηση;

-- Τα κριτήρια είναι συνδυασμένα. Δηλαδή, τι θα πει «το ιδεολογικό κριτήριο» μόνο; Να έχεις ξεσκονίσει ας πούμε τους 54 τόμους του Λένιν και το «Κεφάλαιο» του Μαρξ; Μπορεί να τα έχεις ξεσκονίσει και να είσαι «σούπα» στη δραστηριότητα και να μην μπορείς να δράσεις σωστά και συλλογικά.

Είναι πάρα πολλά τα κριτήρια. Οπωσδήποτε είναι το ιδεολογικό επίπεδο. Ολοι μας πρέπει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επάρκεια και ικανότητα ανάπτυξης της θεωρίας, διότι η θεωρεία πρέπει να αναπτύσσεται. Λοιπόν, θέλει πολιτικές ικανότητες, θέλει οργανωτικές ικανότητες και ορισμένες άλλες ικανότητες που δυστυχώς στο πολιτικό σύστημα που ζούμε δεν αξιοποιούνται, δεν τις εκτιμούν, αλλά στο κόμμα μας το καλύτερο στέλεχος είναι το στέλεχος εκείνο το οποίο χάνεται μέσα στη συλλογικότητα και δεν ξεχωρίζει.

Να σας το πω καθαρά: Μπορούμε να φτάσουμε εκεί; Βεβαίως κανένα στέλεχος του ΚΚΕ δεν μπορεί να τα έχει όλα. Ποιος μπορεί να τα έχει; Μπορούμε να τα έχουμε όλα ο καθένας μας, όλες τις ικανότητες, και ιδεολογική επάρκεια και πολιτική και οργανωτικές ικανότητες και μια σειρά άλλα; Οχι, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.

Αυτή είναι η αξία της συλλογικότητας, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Αλλος ξεχωρίζει για την ικανότητά του να μελετάει επιστημονικά, άλλος ξεχωρίζει για τις οργανωτικές του ικανότητες, ο καθένας πρέπει όσο γίνεται να είναι πιο ολοκληρωμένος, αλλά ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.

Τώρα να σας πω την αλήθεια, είναι όλα σχετικά. Οσο ανεβαίνει η στάθμη του Κόμματος, θα ανεβαίνει και το κάθε στέλεχος χωριστά και η συλλογικότητα στη λειτουργία. Αφοσίωση, τουλάχιστον από το πρωί μέχρι το βράδυ να είσαι στη διάθεση του Κόμματος, θυσίες και άλλα πράγματα. Αυτά εννοούνται, γιατί είναι σκληρός ο δρόμος, δεν είναι χειροκροτήματα και συνεντεύξεις στο ΤΙΤΑΝΙΑ, έχει ακόμα σκληρότερες μέρες.

-- Θα ήθελα να πείτε την προσωπική σας απόφαση και πρόθεση. Θα είστε και πάλι υποψήφια για τη θέση του Γραμματέα ή όχι;

-- Δε μου λες, έχεις την εντύπωση ότι ο ελληνικός λαός σκάει αν θα είμαι εγώ Γραμματέας ή όχι; Ούτε ένας δε με έχει ρωτήσει, καμία σκασίλα δεν έχει. Και θέλετε να σας πω και κάτι; Και στο ίδιο το Κόμμα δε σκάει κανένας γι' αυτό. Δεν κατάλαβα δηλαδή, τι είναι το ΚΚΕ; Η Αλέκα η Παπαρήγα; Αυτά θα τα λύσει η επόμενη Κεντρική Επιτροπή, δεν είναι κανενός θέμα τι θα πει ο ένας και τι θα πει ο άλλος. Αυτό που σκάμε είναι να βγουν σωστές αποφάσεις του ΚΚΕ. Να βγει μια ικανή, καλύτερη Κεντρική Επιτροπή και όλοι να είναι καλύτεροι. Γι αυτό σκάμε. Αυτό μας απασχολεί.

Μας απασχολεί όλα τα μέλη του Κόμματος να πάρουν μέρος στη συζήτηση. Οχι με μια λοξή ματιά, αλλά διαβάζοντας, προσπαθώντας να συμβάλουν με γνώμες, με γραπτά, με οποιοδήποτε λόγο, ο καθένας να γενικεύσει την πείρα του. Ούτε ωραιοποίηση, ούτε μηδενισμός, ούτε παλαμάκια και χειροκροτήματα. Μπορούμε να βγούμε πιο δυναμωμένοι και να βγει μια ικανή Κεντρική Επιτροπή και τα παρακάτω όργανα και να μπορούμε την άλλη μέρα, όχι εμείς να το λέμε, εμείς μπορεί να το πούμε, οι γύρω μας να πουν «α, έγιναν καλύτεροι με το Συνέδριο». Αυτό παίζει ρόλο.

Το Συνέδριο έχει την ευθύνη να βγάλει μια καλή Κεντρική Επιτροπή και η Κεντρική Επιτροπή να βγάλει ό,τι βγάλει.

-- Είπατε ότι το βασικό ζητούμενο αυτού του Συνεδρίου είναι να εκλεγεί μια καλή Κεντρική Επιτροπή. Διαβάζω εδώ στις θέσεις ότι η Κεντρική Επιτροπή η απερχόμενη υστέρησε στην προσπάθεια να αναπτύξει και να αναδείξει νέα στελέχη σε μακροπρόθεσμη βάση. Θα ήθελα να μου πείτε με ποιον τρόπο θα γίνει αυτή η ανάδειξη στελεχών και αν αυτό ουσιαστικά αποτελεί προάγγελο μιας ευρείας ανανέωσης στα ηγετικά όργανα, στα συλλογικά, στην Κεντρική Επιτροπή, στο Πολιτικό Γραφείο, στα κομματικά όργανα, ασχέτως του αν εσείς παραμείνετε ή όχι στην ηγεσία.

-- Αντε, πάλι το ίδια. Κοίταξε να δεις πώς σκεφτήκαμε. Στέλεχος δε γεννιέται κανείς, γίνεται. Που σημαίνει ότι ούτε η ωρίμανση ενός στελέχους μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την πρακτική πείρα, θέλει πάρα πολλούς παράγοντες. Εν πάση περιπτώσει, είναι ας το πούμε επιστημονική η πολιτική στη βοήθεια, στην ανάδειξη των στελεχών και στην ανάπτυξή τους παραπέρα.

Η κατανομή καθηκόντων είναι μεγάλη τέχνη. Να δεις ένα μέλος του Κόμματος και να διαβλέψεις ικανότητες που μπορεί να έχει. Είναι επιστήμη, είναι τέχνη. Υπάρχει ο κίνδυνος του υποκειμενισμού, υπάρχει κίνδυνος αυτού που λέμε της κακής κατανομής, του κακού καταμερισμού ή της ανάθεσης καθηκόντων σε έναν σύντροφο ή συντρόφισσα που σε αυτά δεν είναι κατάλληλος, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, ενώ μπορεί να τα βγάλει πέρα σε ένα άλλο. Είναι επιστήμη.

Αυτό το πράγμα ως Κεντρική Επιτροπή δεν μπορέσαμε να το δουλέψουμε ικανοποιητικά. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάδειξη στελεχών μέσα στο ΚΚΕ. Απλώς, εμείς θέλουμε η ανάδειξη να γίνεται σε πιο μελετημένη, συλλογική, κομματική επιστημονική βάση με τη βοήθεια στην ιδεολογική μόρφωση, στην αυτομόρφωση. Στην ουσιαστική κριτική εξέταση της δουλιάς του καθενός. Πώς θα βελτιωθείς; Μέσα από την κριτική.

Γράφουμε παρακάτω ότι είμαστε αδύνατοι στην κριτική εξέταση της δουλιάς. Η κριτική δε σημαίνει καταδίκη, δε σημαίνει ποινή, η κριτική σημαίνει βοήθεια. Λοιπόν, εδώ δεν τα καταφέραμε όπως έπρεπε. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάδειξη ανθρώπων, απλώς θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος κύκλος, μεγαλύτερη ετοιμασία, αλλά υπάρχει ανάδειξη στελεχών μέσα σ' αυτές τις μάχες. Ποιος τις έβγαλε τις μάχες; Η Κεντρική Επιτροπή μόνη της, από καθέδρας; Χιλιάδες στελέχη έχουμε που έδωσαν μάχες και πάρα πολλά από αυτά ξεχώρισαν. Ολοι έδωσαν τις μάχες, πάρα πολλά από αυτά ξεχώρισαν.

Επομένως ο ρόλος δεν είναι του Συνεδρίου, είναι των διαδικασιών που θα προηγηθούν και εκεί δίνουμε μεγάλο βάρος στη διαδικασία ανάδειξης των στελεχών. Εχουμε μία διαδικασία η οποία και χρονοβόρα είναι, και προβλέπει πολλή συζήτηση και θέλουμε να πάρει ουσιαστικό χαρακτήρα και όσο γίνεται να υπάρχει λιγότερος υποκειμενισμός. Ενας υποκειμενισμός σε όλους μας υπάρχει. Να υπάρχει όσο γίνεται πιο σωστή και αντικειμενική διαδικασία. Οντως όμως η ανάπτυξη των στελεχών πρέπει να μπει σε μια πιο συστηματική και συλλογική βάση, από κάτω προς τα πάνω και αντίστροφα.