Η μητέρα μου | ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ

ΚΡΙΣΤΟΦ ΟΝΟΡΕ

Η μητέρα μου

«Η μητέρα μου»

«Είμαι μια πόρνη. Μια σκύλα. Κανείς δε με σέβεται», λέει η κεντρική ηρωίδα της ταινίας. Και εγώ δεν τη σέβομαι, όχι τόσο γι' αυτά που κάνει, όσο για τον τρόπο που τα κάνει! Ενα έργο τέχνης πρέπει, οφείλει, να χώνεται στα βάθη της ανθρώπινης «ψυχής». Ομως οφείλει ό,τι κάνει να το κάνει με άρτιες αισθητικά εικόνες. Το αμάρτημα της ταινίας, λοιπόν, δεν είναι το «τολμηρό» θέμα της, αλλά ο χυδαίος τρόπος που το αφηγείται!

Μια αστή οδηγεί τον εαυτό της στα ερωτικά - και ηδονιστικά - άκρα! Κανένας ψόγος! Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία. Παρτούζες, ομοφυλοφιλία, σοδομισμός, μαζοχισμός, κοπρολαγνεία, μαστίγια, ξεφτιλισμός. Σε αυτό το άνοστο ταξίδι παρασύρει και τον μόλις έφηβο γιο της. Από εδώ και πέρα το πορνό, όπως αντιλαμβάνεστε, δίνει και παίρνει. Μόνο που είναι ένα πορνό τελείως άγευστο, γιατί φοράει προφυλακτικό. Δηλαδή προσπαθεί να κρυφτεί! Και γι' αυτό το λόγο γίνεται ακόμα πιο χυδαίο.

Η κ. Ιζαμπέλ Ιπέρ, η μητέρα της ταινίας, τη Δευτέρα που μας πέρασε βραβεύτηκε από το φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, για το «σύνολο της δουλιάς» της. Δε γνωρίζουμε αν η βράβευσή της αφορούσε και τη συγκεκριμένη ταινία. Την οποία, για να την εμπεδώσουμε - και για να την προωθήσουν - οι υπεύθυνοι του φεστιβάλ τη συμπεριέλαβαν στις προβολές του! Μπράβο και σε αυτούς!

Παίζουν: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Λουί Γκαρέλ, Τζοάνα Πράις, Εμά ντε Κον, Φιλίπ Ντέκλο κ.ά.