Αγαπητοί σύντροφοι & συντρόφισσες,

Δεν ήταν μέσα στις προθέσεις μου να συμμετάσχω στον προσυνεδριακό διάλογο, γιατί θεωρώ ότι είναι υπερβολή να προσπαθείς να επιβεβαιώσεις ότι συμφωνείς με τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής για το 17ο Συνέδριο.

Προσωπικά συμφωνώ όχι μόνο με τις Θέσεις αλλά και με την πολιτική του Κόμματος από το 1991 μέχρι σήμερα.

Πιστεύω ότι ούτε στραβός είναι ο γιαλός, ούτε στραβά αρμενίζουμε.

Αφορμή μου έδωσε η επιστολή συντρόφου που δημοσιεύτηκε στις 10-12-2004, που ούτε λίγο, ούτε πολύ, βρίσκει ότι τίποτα σωστό δε γίνεται μέσα στο Κόμμα μας.

Είναι δικαίωμα κάθε συντρόφου να έχει τις απόψεις του και εμείς οι κομμουνιστές δίναμε και εξακολουθούμε να δίνουμε ακόμη και τη ζωή μας για να έχει ο κάθε πολίτης το δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του ελεύθερα έστω και αν δε συμφωνούμε.

Θεωρώ όμως άδικο για όλο το Κόμμα να διατυπώνονται απόψεις σύμφωνα με τις οποίες είμαστε υπόλογοι γιατί διαγράψαμε την περίοδο της διάσπασης κάποιους πρώην συντρόφους μας.

Κατ' αρχάς θα ήθελα να τονίσω ότι η δική μας Κομματική Οργάνωση δε διέγραψε κανέναν. Σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαμε πάρει τότε από το Κόμμα προχωρήσαμε στην ανασυγκρότηση της Κομματικής μας Οργάνωσης με όλους τους συντρόφους που εξακολουθούσαν να παραμένουν στο Κόμμα.

Αμέσως μετά επιδιώξαμε να έρθουμε σε επαφή ατομικά με όλους τους υπολοίπους συντρόφους που γνωρίζαμε ότι παρέμεναν στον τότε συνασπισμό και να συζητήσουμε μαζί τους. Ελάχιστοι απ' αυτούς ανταποκρίθηκαν και κάποιοι μάλιστα ήταν προσβλητικοί απέναντί μας. Μετά την ολοκλήρωση των προσπάθειών μας εκείνο που είπαμε ήταν, αυτοί είμαστε συνεχίζουμε.

Δεν έγινε καμία ατομική ή ομαδική διαγραφή.

Ας υποθέσουμε όμως ότι κάποιες Κομματικές Οργανώσεις δε χειρίστηκαν κατ' αυτόν τον τρόπο το θέμα ή ότι δεν έγιναν τα πράγματα όπως τα περιγράφω.

Θέλω να θέσω ένα ερώτημα, ποιοι είναι αυτοί και με ποιο δικαίωμα έρχονται σήμερα να μας ασκήσουν κριτική γιατί τους διαγράψαμε;

Μπορεί ο καθένας να αποχωρεί από το κόμμα, αφού πιο μπροστά έκανε ό,τι μπορούσε για να το διαλύσει και εμείς να μην έχουμε το δικαίωμα να τον διαγράψουμε;

Πότε διαγράψαμε κάποιον που μέσα στα κομματικά και καταστατικά πλαίσια εξέφρασε διαφορετικές απόψεις;

Οποιος δε συμφωνεί έχει την ηθική υποχρέωση να αναζητήσει το δικό του χώρο. Ούτε είναι έντιμο να φέρουμε τον τίτλο του κομμουνιστικού κόμματος και να εκφράζουμε διαφορετική ιδεολογία. Αυτό είναι τουλάχιστον εξαπάτηση του λαού.

Κανένας μας επίσης δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σήμερα οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις με τις οποίες μπορούμε να φτιάξουμε το μέτωπο για τη λαϊκή εξουσία. ( Μήπως άλλωστε υπήρχαν όταν οικοδομούσαμε το ΕΑΜ;)

Και είναι ακόμη βέβαιο ότι το μέτωπο δεν μπορεί να οικοδομηθεί με πρόσωπα και πολιτικές δυνάμεις που μας θεωρούν αντιπάλους, που επιθυμούν τη διαιώνιση αυτού του συστήματος και ίσως κάποιο μερεμέτισμά του.

Πολύ περισσότερο όμως δεν μπορεί να οικοδομηθεί με κάποιους άλλους πονηρούληδες, που γνωρίζουν πολύ καλά την αριστερή φρασεολογία και οι οποίοι όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και πολλά χρόνια διεκδικούν τον τίτλο του μοντέρνου και ραφιναρισμένου διώκτη της αριστερής ιδεολογίας.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι εμείς δεν μπορούμε να έχουμε στόχους και ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό, προοδευτικοί και ίσως αύριο μεθαύριο πολιτικοί σχηματισμοί που θα σταθούν πλάι μας.

Μ' αυτούς θα προχωρήσουμε μπροστά.

Θα ήθελα να σταθώ και σε ένα άλλο σημείο και να θέσω ένα απλό ερώτημα.

Πότε τα κομματικά μας ΜΜΕ και κύρια ο «Ριζοσπάστης» είχαν την κυκλοφορία που έπρεπε να έχουν; Ούτε στις λεγόμενες καλές εποχές.

Και αν βέβαια ο σύντροφος εννοεί μόνο ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει μια πλατιά και συστηματική προσπάθεια για τη διάδοσή του θα με βρει απόλυτα σύμφωνο. Αν όμως εννοεί ότι το περιεχόμενο δεν είναι ελκυστικό έχω να πω τα εξής: Πολλές φορές πέφτουν στα χέρια μου αστικές φυλλάδες, τις ξεφυλλίζω και δύσκολα μπορώ να βρω κάτι που πραγματικά να μου κινεί το ενδιαφέρον. Συνήθως προσπερνώ με μεγάλη ταχύτητα όλες εκείνες τις σελίδες του κιτσαριού, της διαφήμισης και βέβαια με σιχασιά τις σελίδες που αναφέρονται στο εμπόριο του ανθρώπινου σώματος και του πόνου.

Αντίθετα, ο «Ριζοσπάστης» με καλύπτει απόλυτα, ιδιαίτερα το διάβασμα του «Κυριακάτικου Ριζοσπάστη» με την πλούσια θεματολογία του, είναι μία πραγματική απόλαυση. Εγινε της μόδας τελευταία να λένε ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Ετσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Επιθυμώ έναν καλύτερο καθημερινό «Ριζοσπάστη».

Διαθέτουμε ακόμη ένα πολύ καλό ραδιοφωνικό σταθμό και μία τηλεόραση που θέλουμε να φθάσει και εδώ στη Θεσσαλονίκη, όπως και σ' όλη την Ελλάδα.

Πιθανά όλα αυτά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να ήταν αχρείαστα, αρκεί τα υπόλοιπα ΜΜΕ να πρόβαλλαν και τις δικές μας θέσεις, ισότιμα με τις θέσεις των άλλων κομμάτων. Βλέπουμε όμως ότι δε γίνεται έτσι, είτε τις διαστρεβλώνουν, είτε τις αποσιωπούν, για πολύ συγκεκριμένους και γνωστούς λόγους.

Και βέβαια αν το 80% των τηλεθεατών προτιμά, όπως λέει ο σύντροφος, τα ιδιωτικά κανάλια, αντί των κρατικών που είναι πιο ποιοτικά, αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι εμείς πρέπει να χαμηλώσουμε τον πήχη της ποιότητας.

Αγαπητοί σύντροφοι & συντρόφισσες

Εύχομαι και ελπίζω το 17ο Συνέδριο του Κόμματός μας να αποτελέσει το ορόσημο στην πορεία μας για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.

Ολοι μαζί, κομμουνιστές, πραγματικοί αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες μπορούμε και πρέπει να τα καταφέρουμε.

Συντροφικά,

Γιάννης Νομικός

ΚΟΒ «Γιάννη Χαλκίδη»

Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης