Το Ναύπλιο χρειάζεται την αγάπη μας | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το Ναύπλιο χρειάζεται την αγάπη μας

Το Ανάπλι ταξιδεύει ολόφωτο, κάτω από την πανσέληνο των αλκυονίδων ημερών. Το Μπούρτζι που ο παλιός δήμιος αποκεφάλισε με το τσεκούρι πλέει σαν αποκαμωμένο. Επιχειρήθηκε να «αξιοποιηθεί» τουριστικά σαν ξενοδοχείο υψηλής κατηγορίας, για όλους εκείνους τους χορτασμένους που αναζητούν την ατμόσφαιρα της φρίκης ως διεγερτικό της παθογένειάς τους.

Ο γύρος της Αρβανιτιάς, ονειρικός, αλλά οι γύρω βράχοι «κατάσπαρτοι» από τους αγκυλωτούς σταυρούς των φασιστοειδών.

Τα 999 σκαλοπάτια προς το Παλαμίδι, λίγοι νέοι κυρίως τα σκαρφαλώνουν για να δουν την υγρή ποντικότρυπα του βράχου, όπου αλυσοδεμένος, αμειβόταν για τις εθνικές του υπηρεσίες ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που τους είχε χουγιάξει με το «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

Κάτω στην ωραιότατη και ιστορική πλατεία και τα στενορύμια, η γωνιά όπου δολοφονήθηκε από τους Μαυρομιχαλαίους ο πρώτος κυβερνήτης, που ορισμένοι τον καταγγέλλουν, γιατί «έφερε για πρώτη φορά τις πατάτες στην Ελλάδα».

«Κι άστραψε φως η Ακροναυπλία». Κάτω από το Κάστρο, το κάτεργο των κομμουνιστών - αγωνιστών που παραδόθηκαν χέρι - χέρι από τους ντόπιους εθνοπροδότες στους ξένους κατακτητές.

Στυφή γεύση αλλά παράλληλα υπερηφάνεια για τη λεβεντιά τους, γιατί αυτοί οι βασανισμένοι, οι φυματικοί, οι νηστικοί πρώτοι σήκωσαν τη φωνή για το χαρακτήρα του πολέμου και την ανάγκη του νέου ξεσηκωμού που ακολούθησε με την Εθνική μας Αντίσταση.

Μια πρόσφατη τηλεοπτική συζήτηση με τοπικούς κοινωνικούς, επιχειρηματικούς και τουριστικούς παράγοντες, εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κατοίκους αποκάλυψε ότι το Ναύπλιο γεμίζει με φαγάδικα γρήγορου φαγητού και άλλα παράνομα κτίσματα που αλλοιώνουν το χαρακτήρα του, όπως έγινε, δυστυχώς και σε άλλες περιοχές που δέχτηκαν την άναρχη τουριστική αλλοτρίωση.

Το Ναύπλιο έχει τις δυνατότητες για μια σύμμετρη οικονομική ανάπτυξη, αφού έχει και μια ευρύτερη παραγωγική ενδοχώρα.

Του
Γιώργου ΤΣΑΠΟΓΑ