Η αξιοποίηση του ΠΑΣΟΚ σε ρόλο «μοχλού» για την «ανασύνθεση» του πολιτικού συστήματος της ολιγαρχίας και η εκπλήρωση αυτού του ρόλου, είναι το «στοίχημα» που θέτει πλέον για τον εαυτό του το κυβερνητικό κόμμα, όπως προκύπτει από τη χτεσινή συνεδρίαση της ΚΕ, η οποία ολοκληρώνει σήμερα τις εργασίες της.

Η φράση του πρωθυπουργού πως «σήμερα είναι ζωτική ανάγκη να συνδιαμορφώσουμε ένα σύγχρονο συνασπισμό εξουσίας όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της κεντροαριστεράς», σε συνδυασμό με την εισηγητική τοποθέτηση Σκανδαλίδη ότι «η διπολική αντιπαράθεση δε σημαίνει κατ' ανάγκη ούτε δικομματικό σύστημα, ούτε μονοκομματική αντίληψη στην άσκηση και την πρακτική της εξουσίας», δίνουν το στίγμα μιας πορείας, κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ θα επιδιώξει να πρωταγωνιστήσει στην «ανανέωση» του πολιτικού σκηνικού της άρχουσας τάξης, προσπαθώντας, ενδεχομένως, να αντικαταστήσει τον κλασικό δικομματισμό με «λίφτινγκ» του τύπου «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά». Δεν είναι, άλλωστε, καθόλου τυχαίο ότι στην εισήγηση του ΕΓ γίνεται λόγος για «επαναπροσδιορισμό των διαφορετικών δρόμων (μεταξύ προόδου και συντήρησης) και ανάδειξης των νέων διαχωριστικών γραμμών»...

Πίσω από τα παραπάνω ηχηρά και τα λοιπά παρόμοια που ακούστηκαν χτες από τον Κ. Σημίτη και από τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, εκείνο που κρύβεται είναι η διαπίστωση ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα της πλουτοκρατίας έχει απόλυτη ανάγκη την «ανανέωσή» του και την «οξυγόνωσή» του, ώστε να μπορεί και στο μέλλον να κρατά εγκλωβισμένα πλατιά λαϊκά στρώματα, δεδομένου ότι οι αντοχές που επέδειξε στις περασμένες εκλογές δε θεωρούνται «μακράς πνοής».

Στην επιχείρηση «ανασύνθεσης» του πολιτικού τοπίου της καθεστηκυίας τάξης, το ΠΑΣΟΚ έχει επωμιστεί το χρέος από την πλουτοκρατία (ως άμεσος διαχειριστής των συμφερόντων της) να κληθεί για τη διαμόρφωση αυτών των «νέων» και πάντα πλαστών «διαχωριστικών γραμμών», που μέχρι τώρα τροφοδοτούσαν το δικομματικό κατεστημένο. Αλλωστε, η φράση του Κ. Σημίτη ότι «το ΠΑΣΟΚ με τη νίκη του στις εκλογές είναι κυρίαρχο πολιτικά και έχει την πρωτοβουλία των πολιτικών εξελίξεων», δηλώνει ακριβώς ότι εντολοδόχος της ολιγαρχίας σε αυτή την αποστολή είναι το ΠΑΣΟΚ.

Το τελευταίο, στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί σε αυτό το «καθήκον» έχει ξεκαθαρίσει το πρώτο και βασικό: Οτι δεν πρόκειται ούτε κατά κεραία να αλλάξει η ακολουθούμενη πολιτική. Οπως ξεκαθάρισε χτες ο πρωθυπουργός, η δεδομένη πολιτική του «μονόδρομου» της ΟΝΕ, όπως εφαρμόζεται στην οικονομία, την υγεία, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική κλπ. θα συνεχιστεί και θα επιταχυνθεί. Από εκεί και πέρα, οι «αλλαγές» στον κομματικό μηχανισμό, που «θα ολοκληρωθούν μέχρι το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το Μάρτη του 2002», αποσκοπούν στην εξασφάλιση μιας αδιατάρακτης από τις κοινωνικές εκρήξεις προώθησης αυτής της πολιτικής. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο ο Κ. Σημίτης έδωσε χτες εντολή στο κόμμα του, μέσα από την «ανανέωσή του» να μετατραπεί σε «αξιόπιστο συνομιλητή της κυβέρνησης για τη διαμόρφωση της πολιτικής και μοχλός για την πραγματοποίηση κοινωνικών αλλαγών».

Δίνοντας ένα δείγμα του τρόπου, με τον οποίο θα επιχειρηθεί να «αναπαλαιωθούν» οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, πάνω στις οποίες παίζεται το παιχνίδι της εξαπάτησης του λαού από τα κόμματα της ολιγαρχίας, ο Κ. Σημίτης, αφού υπήρξε μονότονα κήρυκας της γραμμής της συναίνεσης (απευθυνόμενος ουσιαστικά στη ΝΔ, ώστε να της θυμίσει τις... υποχρεώσεις της), φρόντισε και να... επιτεθεί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επρόκειτο στην ουσία για μια «επίθεση», που στόχευε να εισαγάγει σε ένα μοντέλο «αντιπαράθεσης», το οποίο θα ανταποκρίνεται περισσότερο σε σχήματα «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά» και λιγότερο σε εκείνο του κλασικού δικομματισμού. Ετσι ο πρωθυπουργός εκείνο το οποίο βρήκε να κατηγορήσει τη ΝΔ ήταν ότι αποτελεί ένα «ψευδεπίγραφο» κόμμα του «μεσαίου χώρου» και αυτό, όπως ισχυρίστηκε, διότι τέτοιο κόμμα είναι το... ΠΑΣΟΚ μια και «ιστορικά» έχει «προσποριστεί» το χώρο του «κοινωνικού κέντρου». Μάλιστα, ο Κ. Σημίτης θέλοντας να προσδιορίσει τις «αντιδικίες» του μέλλοντος μεταξύ των παρατάξεων του αστικού πολιτικού σκηνικού, είπε ότι περίπου ανέκαθεν στην Ελλάδα και στην πολιτική ιστορία της κυρίαρχη ήταν «η αντίθεση μεταξύ του Δημοκρατικού Κέντρου και της Δεξιάς»...

Παράλληλα, και όσον αφορά το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ ζήτησε «μεταρρύθμιση» της πολιτικής και ιδεολογικής φυσιογνωμίας του και ως προϋπόθεση για την ενίσχυση της «ηγεμονικής» του θέσης, όπως είπε, είναι η «οικοδόμηση νέων συσπειρώσεων». Ταυτόχρονα, υποστήριξε ότι πρέπει να απαλλαγεί το ΠΑΣΟΚ από τη λογική της «επετηρίδας» και τη λειτουργία του σαν «κρατικού μηχανισμού», τοποθετήσεις που περισσότερο απευθύνονται στα αντανακλαστικά εκείνων που, όταν ακούνε για «νέες συμμαχίες» αντιδρούν θεωρώντας ότι η «πρόσληψη» στο ΠΑΣΟΚ εκείνων των δυνάμεων που απαιτεί η λογική της «κεντρο-αριστεράς», θα τους οδηγήσει εκτός νομής της εξουσίας. Ομως, ο Κ. Σημίτης, προτάσσοντας το κύριο, το οποίο υπερβαίνει τις προσωπικές φιλοδοξίες των υφισταμένων του, δε δίστασε να το δηλώσει από τώρα ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να προσαρμοστεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της άρχουσας τάξης, καθώς αυτός είναι «ο όρος για τη νίκη στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις».

• Ο Αντώνης Κοτσακάς, με κείμενο που κατέθεσε ζητά να θεσμοθετηθεί η λειτουργία των τάσεων στο ΠΑΣΟΚ
• Ο Χάρης Καστανίδης, επίσης, ζήτησε την πλήρη διάλυση όλων των οργάνων του κόμματος, αρχής γενομένης από το Εκτελεστικό Γραφείο