Στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε σε εφ' όλης της ύλης ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

Σε ερώτηση αναφορικά με τις εξελίξεις που σημειώνονται στα κόμματα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Νομίζω, ήδη έκανα ένα γενικό σχόλιο, ότι το υπόβαθρο αυτών των αναζητήσεων, βρίσκεται στο γεγονός, ότι τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στην περιοχή θα διαμορφωθούν καταστάσεις με πάρα πολύ οξυμένα προβλήματα, αντιθέσεις, ανταγωνισμοί και γι' αυτό που ενδιαφέρονται είναι να προλάβουν ο λαϊκός παράγοντας να μην τα αξιοποιήσει. Αλλά και παραπέρα αν θέλετε, να βρουν τρόπους να μοιράσουν ρόλους στα κόμματα, σε ένα πολιτικό σύστημα παγετώνα, γιατί θα περάσουμε στην εποχή των παγετώνων, να μην υπάρχει καμία διαφοροποίηση. Να σας πω ένα παράδειγμα. Η Νέα Δημοκρατία τώρα στην αντιπολίτευση αισθάνεται προδομένη από τον παραδοσιακό της σύμμαχο τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αισθάνεται προδομένη από το Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων και γενικά την ολιγαρχία του πλούτου στη χώρα μας και σ' αυτά τα χρόνια είχε και κάποιες αντιπολιτευτικές αιχμές, που δεν περιορίζονταν μόνο στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και σ' αυτούς τους δύο παράγοντες.

Πάρτε την περίπτωση του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Πήρε μία θέση η Νέα Δημοκρατία, κάτω βεβαίως από τη λαϊκή πίεση, κάτω και από την προσπάθεια να διαχωριστεί από το ΠΑΣΟΚ, κάτω αν θέλετε και από την πίεση του ίδιου του κόσμου της, που κυρίως είναι λαϊκός κόσμος. Εν πάση περιπτώσει πήρε μια θέση μεσοβέζικη ας το πω. Φαίνεται ότι τώρα βρίσκεται κι αυτή κάτω από την πίεση «τα κεφάλαια μέσα». Δεν αστειεύονται τώρα ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Ευρωπαίοι. Και αυτή η προσπάθεια που γίνεται να αναπροσαρμοστεί πλήρως το πολιτικό σύστημα της χώρας, ακόμα περισσότερο, στη λεγόμενη νέα τάξη πραγμάτων, αυτό δεν μπορεί να γίνει εύκολα, υπάρχουν κραδασμοί, γιατί υπάρχουν οι πιέσεις από μέσα, από το λαό και αν θέλετε αυτή είναι μια εξήγηση που δίνουμε εμείς. Αυτή είναι η ουσία τώρα, δεν είναι αυτά που λέγονται και ούτε είναι απλώς η εκλογική πίτα.

Μετά υπάρχουν και άλλες πίτες που μοιράζονται στην περιοχή και έχει σημασία και ποιο κόμμα θα ηγείται στη διανομή της πίτας και ποιο κόμμα θα διαχειρίζεται την πίτα. Οπως και αν το πάρει κανείς το πράγμα, προσωπικές φιλοδοξίες να δει, προσωπικά χαρακτηριστικά να αποδώσει, που δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, στο βάθος είναι η διανομή της πίτας σε βάρος του λαού μας».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ για διεύρυνση προς τα Αριστερά, η Αλέκα Παπαρήγα παρατήρησε:

«Από το ΠΑΣΟΚ αυτά τα πράγματα τα έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές και ειλικρινά αναρωτιέμαι γιατί ντε και καλά ένα κόμμα σε μία πολιτική του πρέπει να βάζει την ταμπέλα του καινούριου. Δεν είναι καινούριο και ούτε είναι κακό να μην έχεις κάθε φορά κάτι καινούριο. Τι θέλει το ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ θέλει να μετατρέψει όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του λαού σε υποζύγιό του. Αυτό θέλει. Θα μπορέσει να το περάσει με τη μορφή εξαγοράς και όχι μόνον το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία θα προσπαθήσει να κάνει αν είναι στην ηγεσία του πολιτικού συστήματος, εξαγορά, ιδεολογική τρομοκρατία, ρουσφετολογία και αν θέλετε με την προσέγγιση κάποιων είτε κομμάτων, είτε παραγόντων της ζωής, οι οποίοι θα είναι ο προπομπός για να μετατραπεί ο λαός σε ακόλουθο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Εμείς θεωρούμε, ότι και αν υπάρξουν αποτελέσματα υπέρ αυτής της πολιτικής, θα είναι πολύ κοντοπρόθεσμα. Τώρα η εποχή μας έχει και γοργές εξελίξεις. Είδατε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κράτησε στην Ελλάδα 400 χρόνια, αλλά δε σημαίνει ότι τώρα θα πάμε με τέτοιους όρους. Μπορεί, αν θέλετε, να υπάρχει ένα μεσοδιάστημα δύσκολο, αλλά εμείς πιστεύουμε, ότι θα υπάρχουν και αφυπνίσεις. Αυτή είναι η ουσία κατά τη γνώμη μας, η ανάγκη να προσαρμοστούν πλήρως τα κόμματα σ' αυτή την πολιτική. Και εδώ υπάρχουν αντιστάσεις».

Αναφερόμενη στο ρόλο του ξένου παράγοντα, μετά από σχετική ερώτηση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Ο ξένος παράγοντας είναι παρών στις καθημερινές εξελίξεις στην Ελλάδα. Δε μιλάω για τίποτα σενάρια συνωμοσίας, δεν έχω υπόψη μου αν έχουμε να κάνουμε με τίποτα σχέδια επεξεργασμένα συνωμοτικά για τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, όχι. Ο ξένος παράγοντας είναι παρών, είναι συνυφασμένος με τον κυρίαρχο ελληνικό παράγοντα να το πω, μαζί πάνε στην Ελλάδα. Και επομένως βεβαίως επιδρά. Σε τι επιδρά ο ξένος παράγοντας; Παραδείγματος χάριν οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν μία Ελλάδα, η οποία, εν πάση περιπτώσει, να υλοποιεί πλήρως τα σχέδιά τους. Υπάρχει η Γερμανία που θέλει επίσης μία Ελλάδα που να υπηρετεί και τα ηγετικά σχέδια της Γερμανίας. Υπάρχει η ελληνική ολιγαρχία που οπωσδήποτε θέλει να πάει και με τη Γερμανία, αλλά θέλει και με τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί υπάρχει και ο ρόλος του αμερικάνικου παράγοντα στην περιοχή. Αλλωστε, και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει και αγάπες και διαιρέσεις με τον αμερικάνικο παράγοντα. Ολα αυτά, βεβαίως, δημιουργούν ορισμένα προβλήματα, προβληματισμούς, διαφορές τακτικής. Μ' αυτή την έννοια λέω, είναι παρών ο ξένος παράγοντας. Γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σε μία περιοχή με μεγάλα γεωστρατηγικά συμφέροντα. Δεν είναι σε μια οποιαδήποτε περιοχή της Γης. Η Ελλάδα, η Τουρκία, μοιράζονται ρόλους, τους ενδιαφέρει ο Εύξεινος Πόντος, τους ενδιαφέρουν οι εξελίξεις στη Ρωσία, η χρησιμοποίηση της Ελλάδας, της επίσημης ελληνικής πολιτικής. Επομένως, ο ξένος παράγοντας βεβαίως παίζει ρόλο. Ξαναλέω, δεν έχω υπόψη μου, ούτε το βάζω ως θέμα συνωμοσίας, δεν το αναγορεύω σε τέτοιο θέμα. Η ουσία, δηλαδή, των αναταράξεων οφείλεται στις στρατηγικές επιλογές που προωθούνται σήμερα στη χώρα μας, για να το πω έτσι και πιο συνοπτικά».

Ο λόγος για τους... διαφημιστές και τους... τραγουδιστές. Ποιοι είναι;

Και η απάντηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Δεν πρόκειται για έναν και δύο. Και να σας πω κάτι; Βεβαίως ορισμένοι από αυτούς βρίσκονται στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Δε λέω για τους ιδιοκτήτες, γιατί αυτοί είναι μέρος, είναι αναπόσπαστο μέρος αυτής της τάξης πραγμάτων. Μιλάω για ένα μέρος που βρίσκεται μέσα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αλλά δεν είναι μόνο εκεί. Είναι μια σειρά άνθρωποι, οι οποίοι μετέχουν σε διάφορες επιτροπές, επιτροπάτα, παίρνουν μέρος στη διαχείριση κονδυλίων, κάνουν σεμινάρια, κάνουν επιστημονικές εργασίες, μετέχουν σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, σε δίκτυα, παραδίκτυα, εξωδίκτυα, διάφορα. Δηλαδή θέλω να πω υπάρχουν χιλιάδες, δεν είναι ένας και δυο, δεκάδες χιλιάδες. Κάτι επικοινωνιολόγοι. Και δεν το λέω τώρα επειδή είσαστε εσείς εδώ. Ετσι είναι τα πράγματα. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι καθόλου εκτεθειμένοι και παίζουν ακόμη χειρότερο ρόλο. Μετά υπάρχουν φύλακες, είναι και μέσα στην εργατική τάξη, είναι και μέσα στα μεσαία στρώματα και στη διανόηση και παντού. Και να το πω καθαρά: εξαγορασμένοι. Γιατί αυτός που φοβάται, έχει την ελπίδα αύριο να ανέβει το τσαγανό του και ν' αντισταθεί. Και μάλιστα να αντεπιτεθεί και να εκδικηθεί για τον κόπο που είχε νιώσει. Οι εξαγορασμένοι δύσκολα, δεν τους πείθει η ζωή, τους πείθει η τσέπη. Και μιλάμε μάζες. Και να σας πω; Κι εμείς ως Κόμμα στο ζήτημα αυτό, θα έπρεπε πιο πολύ να προβληματιστούμε στις μεθόδους εξαγοράς και διαμόρφωσης στηριγμάτων της κυρίαρχης τάξης και να προβληματιστούμε, γιατί αυτοί είναι που διαμορφώνουν και παρεμποδίζουν την κοινωνική και πολιτική συνείδηση. Και έπρεπε με αυτούς τους παράγοντες περισσότερο ν' ασχοληθούμε. Υπάρχουν οι ανοιχτοί εχθροί αλλά υπάρχουν και οι κρυφοί. Δεν είναι θέμα συνωμοσίας, ξέρετε πολύ καλά τι λέω».

Οσον αφορά για ονόματα που κάποιος δημοσιογράφος επιμένει η Αλέκα Παπαρήγα παρατηρεί:

«Ων ουκ έστιν αριθμός. Μιλάμε για ποσοστό μέσα στον πληθυσμό μας. Να σας πω κάτι με τα ονόματα. Θα έλεγα σε κάθε χώρο πρέπει ν' αναφέρονται και ονόματα. Αλλά μετά λειτουργούν και αποπροσανατολιστικά. Πάρτε την περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας. Στην επιφάνεια ποιοι βρίσκονται; Ο Καρατζαφέρης, ο Ανδρεουλάκος κλπ. Δεν εκειπέρα το θέμα. Χωρίς να υποτιμώ ότι στην όξυνση ορισμένων προβλημάτων παίζει ρόλο και η προσωπικότητα του Α ή του Β. Αυτό είναι τώρα το θέμα; `Η, στο Συνασπισμό τώρα το θέμα είναι ποιος θα είναι ο Πρόεδρος ή αν θέλετε το '90-'91 στην κρίση που ξέσπασε στο ΚΚΕ ήταν οι καρέκλες που έλεγαν; Είναι πολύ βαθύτερα τα πράγματα. Γι' αυτό λέω ότι το να πούμε πέντε ονόματα και να συγκεντρώνεται η προσοχή σε πέντε ονόματα, δεν παίζει κανένα ρόλο. Σημασία έχει να φτάνεις στις αφετηρίες».

Ποιος είναι εθνικιστής και ποιος όχι; Απαντώντας σε σχετική ερώτηση η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Σας παρακαλώ μην με ταυτίζετε με πρόσωπα, γιατί ούτε ξέρω τις ιδέες τους. Βεβαίως είναι υπαρκτός ο κίνδυνος, εγώ όμως δε θα χρησιμοποιήσω τον Ακροδεξιό, γιατί κι αυτός ο όρος τώρα λίγο περίεργα χρησιμοποιείται, αλλά και εθνικιστικές τάσεις, ρατσιστικές τάσεις, βεβαίως. Οταν οξύνονται τα προβλήματα, όταν έχουμε κρισιακά φαινόμενα, ή ο κύκλος της κρίσης εκδηλώνεται όλο και πιο συχνά, βεβαίως υπάρχει κι αυτός ο κίνδυνος. Και ακριβώς γι' αυτό εμείς βάζουμε το ζήτημα συσπείρωση δυνάμεων σε αντίθεση με την ΟΝΕ, σε αντίθεση με τα μονοπώλια, με τους μονοπωλιακούς ομίλους, με τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς. Δεν αρκεί να λες ούτε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί μπορεί κάποιος να λέει την αντίθεση προς την Ευρωπαϊκή Ενωση από μια εθνικιστική πλευρά. Κι αν δείτε πού διαχωρίζονται τα "αντί" του ΚΚΕ από τα "αντί" άλλων, είναι ότι εμείς έχουμε στο επίκεντρο της πάλης μας την αναμέτρηση με τους ίδιους τους φορείς του μεγάλου κεφαλαίου, με τα ίδια τα μονοπώλια και όχι μόνο με κάποιους πολιτικούς φορείς ή άλλους παράγοντες.

Υπάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι. Ομως με την ευκαιρία να συμπληρώσουμε το εξής πράγμα: βλέπουμε μέσα στο λαό - δεν αναφερόμαστε τώρα σε επίπεδο πολιτικών δυνάμεων - ότι υπάρχουν σημαντικές λαϊκές δυνάμεις, οι οποίες παραδείγματος χάρη είναι αντίθετες με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, χωρίς κατ' ανάγκη να έχουν δει και το συνεταιρικό ρόλο των ηγετικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι έχουν ένα αντι-αμερικανισμό χωρίς να είναι και αντιιμπεριαλισμός, ας το πω έτσι. Υπάρχουν λαϊκές δυνάμεις οι οποίες θεωρούν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση μας βάζει στο περιθώριο ως Ελλάδα. Ενώ στην πραγματικότητα δε βάζει η Ευρωπαϊκή Ενωση ή το ΝΑΤΟ την Ελλάδα στο περιθώριο, το λαό βάζει στο περιθώριο, την πλουτοκρατία της χώρας την αμείβει και την ανταμείβει. Αυτές οι απόψεις μπορεί καμιά να μοιάζουν λίγο συντηρητικές, ή και να περιέχουν κι ένα σπέρμα ασύνειδου εθνικισμού.

Αυτά δεν πρέπει να τα φοβόμαστε. Είναι οι βαθμίδες με τις οποίες ωριμάζει ο λαός μας. Και γι' αυτό λέω ότι είναι απαράδεκτο αυτό που γίνεται, να θεωρείται εθνικιστής με την πραγματική έννοια του όρου - αν το εννοούν έτσι - κάθε άνθρωπος που λέει ότι "εγώ είμαι αντίθετος με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή με την Ευρωπαϊκή Ενωση". Γιατί συνήθως ο απλός λαός δε σκέπτεται εθνικιστικά, δεν είναι αντίθετος στη διεθνή συνεργασία, δε θέλει την απομόνωση του λαού μας από τους άλλους λαούς, δεν είναι εχθρικός απέναντι στους λαούς».