Ναι, η Ελλάς τρελάθηκε! Δημοσίως και απρεπώς, αμφισβητούνται έννοιες «ιερές κι απαραβίαστες», θεσμοί ισχυροί. Η Εκκλησία, η Δικαιοσύνη, η Δημοσιογραφία. Αδίκως και προκλητικώς, κατηγορούνται λειτουργοί του Θεού, του Νόμου, της Ενημέρωσης. Ιερωμένοι, δικαστές, δημοσιογράφοι. Επικινδύνως κι αφελώς, υπονομεύονται θεμελιώδεις αρχές και σταθερές βάσεις του κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Προσοχή, αδελφοί! Θίγονται «τα ιερά και όσια» της Φυλής και του Εθνους!!! Ελληνες γρηγορείτε! Απειλείται «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια». Πρόκειται, προφανώς, για μια μεγάλη παρεξήγηση. Δεν είναι δυνατόν ο ιερωμένος να ασεβεί, να ψεύδεται, να πορνεύεται. Δεν το επιτρέπουν, άλλωστε, και οι Δέκα Εντολές. Πού ακούστηκε ο δικαστής να αδικεί, να επηρεάζεται, να χρηματίζεται. Υπάρχει η Νέμεσις και καρτερούν οι Ερινύες. Είναι απίστευτο ο δημοσιογράφος να παραπλανά, να προσκυνά, να ρουφιανεύει. Αλλιώς του προστάζει η Συνείδηση κι απαιτεί η Αλήθεια.

Ο κίνδυνος προ των πυλών. Ν' αδειάσουν οι εκκλησιές και να χαθεί ο Παράδεισος. Ν' αδυνατίσουν τα δικαστήρια και να διαφεντεύουν οι άνομοι. Να σβήσουν τα δημοσιογραφικά φώτα και να επικρατήσει το σκότος της αμάθειας. Κι έτσι θα γίνει, αν αδρανήσουν οι θιγόμενοι και καθυστερήσουν οι αδικημένοι. Αλλά, ευτυχώς, «έχουν γνώσιν οι φύλακες»! Ο Αρχιεπίσκοπος καλεί τους πιστούς σε ετοιμότητα και εγρήγορση, σε προσευχή και εξομολόγηση και, ήδη, στους ναούς ακούγεται το «Τη Υπερμάχω...»! Ο υπουργός Δικαιοσύνης εξαγγέλλει μέτρα ανύψωσης του δικαστικού ηθικού και ο Αρειος Πάγος σηκώνει τη ρομφαία. Το υπουργείο Τύπου εγείρεται για να υπερασπιστεί την Τιμή και την Υπόληψη του επαγγέλματος και τα «μετερίζια» της Ενημέρωσης μετατρέπονται σε φρούρια προστασίας της Αλήθειας και της Ηθικής.

Του Εθνους οι ταγοί αποφασισμένοι, ο λαός «επί ποδός». Νυν υπέρ πάντων ο αγών και νάτοι όλοι στη μάχη. Ολοι, «πλην Λακεδαιμονίων». Οι «Αλλοι», που δεν πίστεψαν στις Ιδέες, δεν υπηρέτησαν τους Θεσμούς. Που λένε ότι το Σύστημα παράγει κι αναπαράγει τους «αμαρτωλούς», τους «άδικους» και τους «απατεώνες» και δεν κινδυνεύει απ' αυτούς, ούτε από τους «κυνηγούς» τους. Που υποστηρίζουν πως «κατήγοροι» και «κατηγορούμενοι» είναι από την ίδια πλευρά κι από την άλλη βρίσκονται οι αμόλυντοι και οι αμέτοχοι. Που μάχονται να 'ρθει ο Παράδεισος στη Γη, για να ενώνει κι όχι να διαχωρίζει τους ανθρώπους. Που θέλουν το Δίκιο να υπάρχει πάντα και παντού κι όχι να απονέμεται κατά περίπτωση και κατά το δοκούν. Που απαιτούν πληροφόρηση, ως γνώση κι όχι σαν επιρροή. Που Είναι και δε Φαίνονται.

Αυτοί, οι «Αλλοι», αγωνιούν και αγωνίζονται για «Αλλα». Είναι μαζί με τους φτωχούς ξωμάχους της υπαίθρου, τους ανέργους και τους μεροκαματιάρηδες της πόλης, τους αγριεμένους νέους και τους ακατάβλητους γέροντες, που βγαίνουν στους δρόμους να παλέψουν για το ψωμί και για το δίκιο κι αφορίζονται από τους δεσποτάδες, καταδικάζονται από τους Κατήδες, συκοφαντούνται από τους καλαμαράδες. Είναι αγωνιστές που επιβουλεύονται και πολεμούν το Σύστημα, θέλουν να το γκρεμίσουν, εκ θεμελίων, για να χτίσουν στη θέση του ένα άλλο, καλύτερο για όλους τους ανθρώπους...