Ο σκληρός ιδεολογικοπολιτικός αγώνας μεταξύ κομμουνισμού και καπιταλισμού συνεχίζεται αδιατάρακτα. Οι ανατροπές 1989 - 1991 που είχαν επηρεάσει και το Κόμμα μας, ήταν μόνο επεισόδια - μάχες ενός μεγάλου πολέμου που έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που οι μεγάλοι φιλόσοφοι Μαρξ - Ενγκελς έγραψαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο (1848).

Μετά την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού και του εργατικού κινήματος, η ανάπτυξη του ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου βρίσκεται και η Ελλάδα, που είναι ενσωματωμένη, έχει δημιουργήσει όξυνση το κεφαλαίου και βιάζεται να «προελάσει», να χτυπήσει τις εστίες αντίστασης που είναι πολλές σε όλο τον κόσμο, αλλά χωρίς συντονισμό και χωρίς απαραίτητα ιδεολογική συγγένεια.

Χρέος μας είναι να ενισχύσουμε τις αντιιμπεριαλιστικές εστίες αντίστασης, ώστε κάθε προέλαση του ιμπεριαλισμού να του στοιχίζει όσο γίνεται περισσότερο και ταυτόχρονα να προετοιμάζουμε ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά που θα οδηγήσει στην κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Ξέρουμε, παντού όπου αναπτύσσεται ο καπιταλισμός, γεννιέται και αναπτύσσεται η εργατική τάξη. Επίσης ξέρουμε μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, γεννιούνται κατά καιρούς, ορισμένα χρονικά διαστήματα, κρίσεις, οι οποίες ακολουθούνται από μια ανύψωση της βιομηχανίας. Οταν γίνεται καμιά μεγάλη εφεύρεση που επιφέρει ανατροπή στις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας, τότε μεταβάλλεται και ολόκληρη η κοινωνική ζωή. Γι' αυτό και η ανθρωπότητα βαδίζει προς τον κομμουνισμό. Γιατί μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία γεννήθηκε η εργατική τάξη, η οποία δε βρίσκει καμία θέση σ' αυτή και παλεύει να πάρει την εξουσία στα χέρια της. Οπως ξέρουμε έως ότου η εργατική τάξη καταλάβει την εξουσία ζει, κατ' ανάγκη κάτω από το ζυγό του καπιταλισμού. Και μέσα στον απελευθερωτικό της αγώνα οφείλει διαρκώς να υπολογίζει ποια στάση θα κρατήσει τούτη ή εκείνη η τάξη της κοινωνίας. Ολα αυτά τα προβλήματα για να λυθούν σωστά απαιτούν γνώσεις για την κοινωνία, για τις τάξεις της. Απαιτούν μια κοινωνική επιστήμη, την οποία το προλεταριάτο έχει, υπό τη μορφή της θεωρίας, της θεμελιωμένης από τον Μαρξ. Σε πολύ γενικές γραμμές σκιαγράφησα ορισμένα θεωρητικά και οργανωτικά στοιχεία. Για να αποδείξω ότι όσα μέτρα και αν πάρει ο καπιταλισμός σε βάρος της εργατικής τάξης, για να σταθεί μέσα στην κοινωνία, αναπόφευκτα θα ανατραπεί.

Ως προς το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, Θέση 8, σελ. 14.

Για μένα ο όρος Αριστερά έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στην εποχή μας. Η Αριστερά για μας είναι ο πολιτικός χώρος που προσπαθεί να ανατρέψει το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα και να το αντικαταστήσει από το κοινωνικό σύστημα, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Επομένως, αυτό το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα υπολείμματα του οπορτουνισμού της 2ης Διεθνούς. Οπως ο οπορτουνισμός ξέθαψε το πτώμα της 2ης Διεθνούς μετά την επανάσταση της Ρωσίας, για να παίξει τον προδοτικό της ρόλο ενάντια στην ανερχόμενη προλεταριακή επανάσταση. Ετσι και σήμερα ξεθάβει το πτώμα της με την ονομασία Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, για να εγκλωβίσει και αποπροσανατολίσει τις λαϊκές δυνάμεις, μπαίνοντας τροχοπέδη στην ανάπτυξη του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Λένιν. Η χρεοκοπία της 2ης Διεθνούς είναι χρεοκοπία του οπορτουνισμού.

Αναφερόμενος στο οπορτουνιστικό ρεύμα και κόμματα, έγραφε: «Η μετατροπή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος σε εθνικοφιλελεύθερο προχωρεί περίφημα. Θα ήταν όμως επικίνδυνο για την αστική τάξη αν το κόμμα αυτό τραβούσε δεξιά... Οι μάζες έχουν ανάγκη από ριζοσπαστικά λόγια για να πιστέψουν σ' αυτά. Οι οπορτουνιστές είναι έτοιμοι να τα επαναλαμβάνουν υποκριτικά» (Απαντα τόμ. 27, σελ. 10).

Οσο για τη συμμετοχή ορισμένων κομμάτων στο Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, ο Λένιν λέει: «Μαρξιστής είναι μόνο εκείνος που επεκτείνει την αναγνώριση της πάλης των τάξεων ως την αναγνώριση της ιστορίας του προλεταριάτου» (Απαντα τόμ. 25, σελ. 22).

Για τη δουλιά του Κόμματος μέσα στο εργατικό κίνημα Θέση 21, σελ. 38.

Το Κόμμα με τα συνδικαλιστικά του στελέχη να ρίξει το βάρος του στην ανάπτυξη των ταξικών πολιτικών κοινωνικών αγώνων. Να οργανώσει την εργατική τάξη σε ταξική βάση. Αταλάντευτα και χωρίς παλινδρομήσεις, να μελετάει και να προβάλλει τα αιτήματα της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων, να διακηρύττει και να παλεύει για την ενότητα της εργατικής τάξης για την ενότητα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να μη σταματήσει ούτε στιγμή να πασχίζει για τη μαζικοποίηση των σωματείων, για την τροποποίηση των αντιδραστικών καταστατικών. Να δημιουργήσει κλαδικά γραφεία σε όλους τους τόπους δουλιάς, από το μικρότερο εργοστάσιο ως τη μεγαλύτερη βιομηχανία. Να επιδιώκει τοπικά και πανελλαδικά, στο βαθμό που είναι δυνατό, τη συνεννόηση και κοινή δράση με τα άλλα στρώματα του λαού, που πλήττονται από την ίδια αντιλαϊκή πολιτική πάνω σε κοινά προβλήματα (ΕΒΕ, αγρότες, επιστήμονες κλπ.). Εδώ πρέπει να πω ότι παρουσιάζουμε αδυναμίες και πρέπει να το προσέξουμε.

Ως προς το θέμα των ανέργων. Οφείλεται στο καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα. Κι αυτό ακριβώς δεν πρόκειται να λυθεί παρά μόνο από την αντικατάσταση των υπαρχουσών σχέσεων παραγωγής, με άλλες που θα επιτρέπουν την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Γι' αυτό τα μέτρα ανακούφισης της ανεργίας δε μας απαλλάσσουν από τα πρόβλημα. Το ζήτημα σήμερα είναι πώς θα μπορέσουμε να αγωνιστούμε για την ολοκληρωτική λύση του. Και μέχρι να γίνει αυτό τι μέτρα μπορούν να παρθούν όχι για την ανακούφιση της ανεργίας αλλά για την ανακούφιση των ανέργων.

Οσο για τους ΕΒΕ, είναι γνωστό σε όλους μας αυτή η μικροαστική τάξη, πριν μερικά χρόνια πραγματοποίησε μεγαλειώδεις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που αποτελούσαν πολύτιμη παρακαταθήκη για τα μέλλον. Εδειξαν πλούσια θετική και αρνητική εμπειρία που έπρεπε να αξιοποιηθεί.

α) Δηλαδή να συγκεντρώσει την προσοχή μας στο δυνάμωμα των πρωτοβάθμιων σωματείων και ομοσπονδιών.

β) Να επιδιώξει τη συνεχή άμεση επαφή και ενημέρωση των συναδέλφων μελών ή μη των σωματείων μέχρι τη ΓΣΕΒΕΕ.

γ) Να επιμείνει στην κοινή δράση των οργανώσεων ΓΣΕΒΕΕ και ΓΣΕΕ, στόχους που πρέπει να βάλουμε.

1. Η νέα ΚΕ με τα συνδικαλιστικά στελέχη του Κόμματος να ρίξουν το βάρος τους στους βιομηχανικούς εργάτες, γιατί έχουμε σοβαρές αδυναμίες.

2. Η ΚΕ να μελετήσει τον τρόπο αγωνιστικού μετώπου διεκδικήσεων και από την αυτοδιοίκηση βάσει των προβλημάτων των κατοίκων.

3. Να αναδιοργανωθεί η ΔΗΚΕΒΕ στη βάση κατά τόπους, συνοικίες και δήμους, γιατί χωλαίνει.

4. Να οπλιστούμε, οι ΚΟΒ, με θεωρητικά στοιχεία για να μπορέσουμε να εκτελέσουμε το δύσκολο έργο του Κόμματος.

Στέλιος Διαβολάκης

ΚΟΒ Αμφιάλης