H τελευταία είδηση έρχεται από τη Γερμανία. Και είναι μία «φυσική» απόληξη της περίφημης δέσμης μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, γνωστής και ως «Χαρτζ-4». Μια 25χρονη άνεργη επαγγελματίας πληροφορικής κινδυνεύει να χάσει το επίδομα ανεργίας, επειδή αρνήθηκε να εργαστεί σε οίκο ανοχής... Η άνεργη είχε δηλώσει στο Γραφείο Εργασίας ότι ήταν πρόθυμη να δουλέψει σε μπαρ, όμως η γερμανική νομοθεσία δεν ξεχωρίζει τις υπηρεσίες που προσφέρονται σε μπαρ απ' αυτές των οίκων ανοχής, έτσι η πρόταση του «νταβατζή» θεωρείται και αυτή, μια καθ' όλα νόμιμη πρόταση εργασίας! Σύμφωνα όμως με τα νέα δεδομένα που επιβάλει η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση Σρέντερ, όποιος άνεργος αρνείται κάποια θέση εργασίας, δεν έχει πλέον δικαίωμα στο επίδομα ανεργίας...

Η όλη ιστορία θα μπορούσε να ήταν ένα κακόγουστο αστείο, αν δε σηματοδοτούσε την απόλυτη εξαθλίωση. Το μεσαίωνα στον οποίο σπρώχνει την εργατική τάξη της Ευρώπης η σύγχρονη κεφαλαιοκρατική κοινωνία.

Το ότι αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που θεωρείται η «ατμομηχανή» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχοντας μάλιστα στην υπηρεσία της και μια «σοσιαλιστική κυβέρνηση», πρέπει να βάζει σε παραπέρα σκέψεις. Καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι όλοι οι ισχυρισμοί ότι δήθεν αν γίνουμε πιο «ανταγωνιστικοί» η θέση των εργατών θα βελτιωθεί. Καταντά γελοιότητα το «σχήμα» ότι αν δήθεν υπήρχε μια άλλη διαχείριση (σαν του Σρέντερ;) η χώρα και συνολικά η ΕΕ θα πορεύονταν σε άλλο δρόμο, περισσότερο φιλεργατικό.

Ισα ίσα, όσο η ΕΕ ενισχύει την ανταγωνιστικότητά της τόσο θα χειροτερεύει η θέση των εργαζομένων. Οσο βαθαίνει η Στρατηγική της Λισαβόνας, τόσο οι εργάτες της Ευρώπης θα είναι πιο ανυπεράσπιστοι. Γιατί η μεταρρύθμιση «Χαρτζ-4» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εφαρμογή στις συνθήκες της Γερμανίας της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Οσο η πρόκληση της ΕΕ, δεν παίρνει απάντηση από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων, τότε στη θέση της 25χρονης άνεργης θα βρεθεί ολόκληρη η εργατική τάξη της Ευρώπης.