Η ιστορική εποχή, στην οποία συγκαλείται το 17ο Συνέδριο, είναι κρίσιμη από πολλές απόψεις, τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο. Η περίοδος που διέρχεται η ανθρωπότητα αναδεικνύει όλο και πιο έντονα τη βασική αντίφαση που ήδη χαρακτήριζε την ιστορική της εξέλιξη. Αναφέρομαι στη διευρυνόμενη αναντιστοιχία μεταξύ του επιπέδου ανάπτυξης της γνώσης και των παραγωγικών δυνάμεων και του επιπέδου ιδεολογικής και κοινωνικής χειραφέτησης του σύγχρονου ανθρώπου. Στη βάση αυτή μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να αναλυθεί η κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών και η σχετική ευκολία με την οποία επιβάλλει τα συμφέροντά του το διεθνές κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων, τουλάχιστον προς το παρόν. Η ανασύνταξη και η ανάπτυξη του διεθνούς κομμουνιστικού - επαναστατικού κινήματος, με βάση φυσικά θέσεις που να αποτελούν δημιουργική επεξεργασία της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας και πράξης στις σύγχρονες ιστορικές συνθήκες, αποτελεί καίριο σημείο που πρέπει να απασχολήσει το Συνέδριο.

Στον ελληνικό χώρο θεωρώ ότι υπάρχουν αρκετές προϋποθέσεις, ώστε το ΚΚΕ να διευρύνει την πολιτική του επιρροή σε βάρος κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία. Πρέπει να προσαρμόσει καλύτερα την τακτική του στη σύγχρονη πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας, διατηρώντας το στρατηγικό του στόχο ως επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Διαθέτει την πολιτική εμπειρία και τα ιδεολογικά εργαλεία που απαιτούνται για το σκοπό αυτό.

Εύχομαι, λοιπόν, το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ να αποτελέσει εφαλτήριο παραπέρα ανάπτυξης της δυνατότητάς του να παρέμβει αποφασιστικά για την αλλαγή των συσχετισμών με προοπτική τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.