Το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ γίνεται σε μια περίοδο κρίσιμη για το ελληνικό και διεθνές λαϊκό κίνημα. Η απροκάλυπτα ιμπεριαλιστική πολιτική της «υπερδύναμης» επιχειρεί με όλα τα μέσα (οικονομική εξαθλίωση των λαών, πόλεμοι, καταστροφή του περιβάλλοντος) να κυριαρχήσει στον πλανήτη. Η υπεράσπιση της ειρήνης και η καταγγελία του καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική του φάση πρέπει να είναι λοιπόν κεντρικό ζήτημα για το ΚΚΕ.

Σε επίπεδο συνδικαλιστικών διεκδικήσεων είναι πολύ σημαντικό να προωθηθεί ως σημείο αναφοράς η απαίτηση κατώτατου βασικού μισθού και σύνταξης που να επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων και των συνταξιούχων, πράγμα που σημαίνει ρήξη με τη λογική της μείωσης του κόστους εργασίας για μεγαλύτερα κέρδη που προωθεί η κυβέρνηση, σε σύμπνοια με την αξιωματική αντιπολίτευση.

Θα αναφερθώ επίσης στο μεγάλο θέμα της Παιδείας και ειδικότερα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπου προωθούνται άμεσα αναδιαρθρώσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης (Μπολόνια, Βερολίνο,...) οι οποίες έχουν στόχο την υποβάθμιση των πανεπιστημίων, τον περιορισμό της επιστημονικής έρευνας σε μια ελίτ ελεγχόμενη από το μεγάλο κεφάλαιο και την παραγωγή μιας μάζας μισο-ειδικευμένων «πτυχιούχων» που θα αποτελούν εύκολο ανθρώπινο υλικό για κατά βούληση εκμετάλλευση από την εργοδοσία. Τα σχέδια αυτά πρέπει να αντιμετωπιστούν σθεναρά όχι μόνο από την πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά και από όλο το λαϊκό κίνημα.

Το συνέδριο πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο για την επεξεργασία κατάλληλων θέσεων και πολιτικής, για να εκπληρώσει το ΚΚΕ τον ιστορικό του ρόλο στις σημερινές συνθήκες. Εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες του 17ου Συνεδρίου.