Καθώς, δε, οι «εμπόλεμοι», μετά τις ομορφιές» στην πλατεία Κολωνακίου, συνεχίζουν να μπουκώνουν τα μηχανάκια της AGB με ό,τι απόμεινε από την «ευπρέπεια» των VIPs της «καλής» κοινωνίας, αντί άλλου σχολίου, η στήλη αναδημοσιεύει σήμερα ένα κείμενο του Μισέλ Φάις, που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες στην «Ελευθεροτυπία», και το οποίο θα συνυπέγραφε στα κύρια σημεία του:

*

«Το πυξ λαξ του έγκριτου ποινικολόγου κατά του ακτιβιστή δημοσιογράφου αναμφίβολα αφύπνισε την πλέον αραχτή πλατεία της χώρας, αλλά, το κυριότερο, κόμισε γαργαλιστικά πλάνα στην άνοστη εικονική μας πραγματικότητα.

Κατά τη γνώμη μου, τόσο ο κ. Κούγιας, όσο και ο κ. Βαλλιανάτος για την τηλεοπτική τους εικόνα μαλλιοτραβιούνται. Το "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" του πρώτου αντανακλάται θαυμάσια στα "ροζ δικαιώματα" του δεύτερου. Μ' άλλα λόγια, δε συγκρούεται μια οπισθοδρομική, φασίζουσα, υποκριτική Ελλάδα με μια εκσυγχρονιστική, ευνομούμενη και απελευθερωμένη. Συγκρούονται απλώς δύο άνθρωποι που εργάζονται, σκέφτονται κι αναπνέουν (μπορεί και να κοιμούνται) μόνο τηλεοπτικά καλωδιωμένοι. Συγκρούεται, αν προτιμάτε, ο ιδιωτικός μικρόκοσμος που αυτοχρίζεται σε δημόσιο διάλογο, καταφεύγοντας άλλοτε στη χειροδικία κι άλλοτε στο ξεκατίνιασμα.

Οικογενειάρχες τύπου κ. Κούγια και ομοφυλόφιλοι τύπου κ. Βαλλιανάτου είναι όψεις του ιδίου νομίσματος. Τι να βλέπω στο γυαλί, σαν ταύρο εν υαλοπωλείω, τον υπερασπιστή των εκκλησιαστικών ανομιών, τι να βλέπω τον νηφάλιο υπέρμαχο της gay κοσμικοκαλλιτεχνικής "ζωής". Βέβαια το ζήτημα βρίσκεται αλλού. Πως κάποιοι πουλάνε καλύτερα τα προϊόντα τους (συγγνώμη τις απόψεις τους). Γι' αυτό δε χρειάζονται ούτε μηνύσεις ούτε συγγνώμες ούτε μεσάζοντες. Μπορούν να αποκλειστούν αμφότεροι από το μέσο για δύο βδομάδες; Είναι σχεδόν βέβαιο πως με κλειστές κάμερες θα καμφθεί τόσο ο "τσαμπουκάς" του κ. Κούγια όσο και η "αξιοπρέπεια" του κ. Βαλλιανάτου. Και θα συναντηθούν κάπου στη μέση».