Καθόλα προβλέψιμη και αναμενόμενη η συνθηκολόγηση και η υποταγή της κυβέρνησης έναντι των Βρυξελλών, για το θέμα του νόμου περί «βασικού μετόχου». Ευθύς εξαρχής, η κυβέρνηση της ΝΔ είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να πάει κόντρα στην ΕΕ και κινήθηκε στη λογική της συναίνεσης και συμμόρφωσης με τις οδηγίες της Κομισιόν.

Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να επιτύχει τον «αξιοπρεπή συμβιβασμό», που προσδοκούσε, ακριβώς γιατί από την πρώτη στιγμή ήταν αντιληπτό ότι δεν είχε την ελάχιστη πολιτική βούληση να σηκώσει το ανάστημά της στις Βρυξέλλες. Δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση εκ μέρους της, ακόμα και όταν η Κομισιόν έστειλε την προειδοποιητική επιστολή, με την οποία αμφισβητούσε την υπεροχή του ελληνικού Συντάγματος και, άρα, το κυριαρχικό δικαίωμα της κυβέρνησης «να κάνει κουμάντο» στη χώρα. Οι διακηρύξεις περί υπεράσπισης του Συντάγματος και του εθνικού συμφέροντος αποδείχτηκαν λεονταρισμοί και πομφόλυγες (φούσκες) για εσωτερική κατανάλωση. Αυτό, για το οποίο αγωνιούσε σε κάθε βήμα της η κυβέρνηση, ήταν μήπως και κατηγορηθεί για «υπόθαλψη του ευρωσκεπτικισμού», καθότι, όπως καυχιέται ο Κ. Καραμανλής, είναι «το κατ' εξοχήν κόμμα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού». Με περισσή προσοχή, φρόντισε να περιφρουρήσει το «ευρωσύνταγμα», αποσυνδέοντας την επικύρωσή του από τη «διένεξή» της με την Κομισιόν για το «βασικό μέτοχο». Καταδείχτηκε, όμως, ταυτόχρονα ότι η ΕΕ είναι ο χώρος που δικαιώνει μόνο το κοινοτικό Δίκαιο, δηλαδή το δίκαιο των πολυεθνικών.

Δεν πρόλαβε να αποχωρήσει ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Μπαρόζο από την Αθήνα και η κυβέρνηση έσπευσε να προαναγγείλει την επιθυμία για αναζήτηση «κοινού τόπου» με την ΕΕ, δηλαδή απόλυτη συμμόρφωση με τις κοινοτικές οδηγίες. Από αυτήν την άποψη, η χθεσινή επιστολή από τις Βρυξέλλες μάλλον προσφέρει στην κυβέρνηση το απαραίτητο πρόσχημα για να κηρύξει το τέλος των «διαφωνιών» με την Κομισιόν και να κλείσει το «μέτωπο» με τις Βρυξέλλες. Αποδείχθηκε, όμως, ότι ούτε θέλει, ούτε μπορεί να υπερασπιστεί το εθνικό συμφέρον...