To λένε «διευθέτηση του χρόνου εργασίας». Εννοούν την επιστροφή της ζωής του εργάτη στα χρόνια της «Σιδερένιας Φτέρνας»!

Μιλούν για «Ευρώπη των δικαιωμάτων». Εννοούν το «δικαίωμα» των πολυεθνικών και του εργοδότη να καταργήσουν ακόμα και ως ψευδαίσθηση το ότι στον καπιταλισμό οι εργάτες «δουλεύουν για να ζουν», με την απροσχημάτιστη και απροκάλυπτη πια διαταγή των κεφαλαιοκρατών προς την εργατική τάξη: «Ζείτε για να δουλεύετε»!

*

Πριν λίγες μέρες το Ευρωκοινοβούλιο, προς δόξαν των ιησουιτών που κατά καιρούς το παρουσιάζουν σαν «αντίβαρο» (!) στο «δημοκρατικό έλλειμμα» της Κομισιόν, υπερψήφισε την έκθεση του Αλεξάντρο Σέρκας (σοσιαλδημοκράτης, παρακαλώ!), σύμφωνα με την οποία δίνεται το δικαίωμα στον καπιταλιστή να εξαναγκάζει τους υπαλλήλους του σε δουλιά μέχρι τελικής πτώσεως!

*

Ηδη η ...«δημοκρατική Ευρώπη» έχει νομοθετήσει υπέρ της δυνατότητας των εργοδοτών να εξαναγκάζουν τους εργάτες να δουλεύουν (αν πρόκειται για πενθήμερο εργασίας) μέχρι 65 ώρες τη βδομάδα ή (αν πρόκειται για εξαήμερη απασχόληση) μέχρι και 78 ώρες τη βδομάδα!

(πρόκειται για την οδηγία 2003/88/ΕΚ που ορίζει σαν ελάχιστο όριο ανάπαυσης τις 11 ώρες, δηλαδή ο εργάτης δύναται να είναι στη διάθεση του κεφαλαιοκράτη για 13 ώρες δουλιάς τη μέρα!)

*

Τώρα, με την «έκθεση Σέρκας», η ΕΕ επεκτείνει τα «δικαιώματα» των ...κεφαλαιοκρατών. Τους επιτρέπει όχι μόνο να ζώνουν τα «βόδια» στη δουλιά «ήλιο με ήλιο», αλλά και να μην τα πληρώνουν κιόλας! Και νόμιμα! Θα 'χουν στη δουλιά τον εργάτη 10, 12 και 13 ώρες. Αλλά θα του αναγνωρίζουν ότι δούλεψε μόνο τις 3 ή τις 4 ώρες! Οι υπόλοιπες ώρες δουλιάς, βάσει της ΕΕ, δε βαφτίζονται ούτε εκμετάλλευση, ούτε δουλεία, ούτε τυραννία, ούτε φεουδαρχία. Βαφτίζονται ...«ανενεργός» εργάσιμος χρόνος!

*

Αυτά είναι τα τελευταία νέα από την ...«Ευρώπη των λαών».