Δυο τα «στρατόπεδα», ίδια, όμως, η εξαχρείωση, που αποπνέουν τις τελευταίες μέρες διάφοροι «μαϊντανοί» τηλεοπτικών τραπεζιών. Από τη μια, οι υποστηρικτές της δημοσιογραφίας της «τσόντας», από την «άλλη», οι υπερασπιστές, όχι του άβατου των ιδιωτικών στιγμών του κάθε ανθρώπου, αλλά της ασυλίας, που «πρέπει» να τυγχάνει η κάθε είδους διαστροφή, η οποία, μάλιστα, πλασάρεται και ως μη ομολογούμενη κοινοτοπία. Διότι - λέει - άλλοι έχουν την «τόλμη» και δηλώνουν αυτό που είναι και οι άλλοι το κρύβουν, ενώ όλοι τα ίδια κάνουμε!!! Ακούμε, έτσι, τον έναν να λέει με τη μεγαλύτερη φυσικότητα «και ποιος δεν έχει πάει με 14χρονα;»(!) και τον άλλον να ζητά να πάψει να αποτελεί κολάσιμη πράξη η παιδεραστία, «γιατί δεν μπορεί τα 14χρονα να ξέρουν να κλείνουν τα σχολεία και τους δρόμους και να μην ξέρουν άλλα...»! Αλλοι πάλι - πιο ...σοβαροί - προτιμάνε να κρατάνε ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο κάθε αφελές ή χαζοχαρούμενο κοριτσάκι ή αγοράκι (αλλιώς τα αποκαλούν...) και τη διασημότητα που «υποκύπτει» στις προκλήσεις τους..!

Με άλλα λόγια, η ζούγκλα εν ολομελεία. Μια ανατριχιαστική συγχορδία, που δεν προκαλεί μόνο αποστροφή και αηδία, αλλά και τρόμο μπροστά στη σαπίλα που διαχέεται μαζικά στην κοινωνία. Μια δηλητηριώδης επίθεση στις συνειδήσεις, πρώτα και κύρια των νέων. Και αυτό, την ώρα που οι εισαγγελείς και όλες οι αρχές έχουν στρώσει στο κυνήγι ό,τι πιο υγιές, ό,τι πιο ελπιδοφόρο διαθέτει αυτή η κοινωνία: Τα νιάτα και τους αγώνες τους, οι οποίοι - εκτός των άλλων - είναι και το πιο ασφαλές οχυρό μπροστά στον καλλιεργούμενο εκφυλισμό και την εξαχρείωση των πάντων.