Ο ασφυκτικός έλεγχος, που με την αξιοποίηση της τεχνολογίας ασκείται στις κοινωνίες ως μέτρο υποτίθεται πρόληψης τρομοκρατικών ενεργειών, δεν οδηγεί πουθενά αλλού από την πανάρχαια φιλοδοξία της εξουσίας για απόλυτη επιβολή. Και απόλυτη επιβολή δεν μπορεί να υπάρξει, δίχως τον έλεγχο των ιδεών, της σκέψης. Αν σήμερα φτάσαμε στο σημείο να είναι αρκετό το κουβάλημα ενός ύποπτου (ή «ύποπτου») σακιδίου για να εκπυρσοκροτήσουν τα όπλα των «αντιτρομοκρατών» στο μετρό του Λονδίνου, πόσο είναι μακριά το «αύριο», που θα καλείσαι να δώσεις εξηγήσεις για όσα κουβαλάς μέσα στο ...κεφάλι σου;

*

Οι Αρχές των Μπους και Μπλερ μιλούν πια ανοιχτά για την ανάγκη πρόληψης τρομοκρατικών πράξεων (θυμάστε τον «προληπτικό πόλεμο»;). Πρόληψη, η οποία περνά από το φακέλωμα της προσωπικής ζωής, της καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών, για να φτάσει πού, αν όχι μέχρι την «προληπτική» τιμωρία εκείνων που εκφράζουν κάτι διαφορετικό ή ενάντιο στην κρατούσα άποψη.

Ηδη, έχουν τεθεί οι βάσεις: Σύλληψη, απαγωγές, βασανιστήρια και κράτηση χωρίς δίκη, μέτρο που, ήδη, έχει υιοθετηθεί από την αμερικανική νομοθεσία και διαχέεται στην Ευρώπη. Οσο για τη «συζήτηση» που διεξάγεται στο ζαλισμένο από τα χτυπήματα Λονδίνο, έχει κάπως έτσι: «Πριν ο τρομοκράτης πυροδοτήσει τη βόμβα, λένε, δεν είναι τίποτε άλλο από φορέας απόψεων»...

*

Υπ' αυτές τις συνθήκες, τις συνθήκες της παγκόσμιας χούντας που ξημέρωσε στον κόσμο μετά τις 11 Σεπτέμβρη, όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά πρέπει να αναλογιστεί πώς θα δράσει. Περιθώρια δεν υπάρχουν πια. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στην προμετωπίδα των εκπροσώπων της τρομοκραCΙΑς στον πλανήτη. Εκεί που πριν - έστω και υποκριτικά - αναγραφόταν ότι «δε διώκεται η σκέψις αλλά η πράξις», τώρα έχει αναρτηθεί η πινακίδα: «Το απώτερο στάδιο πρόληψης δεν είναι άλλο από την τιμωρία, όχι της πράξης, αλλά της σκέψης»!