Από τη μια έχουμε το νομότυπο του πράγματος κι από την άλλη την ουσία ή, αλλιώς, τις στοιχειώδεις ατομικές και συλλογικές δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα. Και εξηγούμαστε. Οταν η αστυνομία και οι διωκτικές αρχές γενικότερα τραβολογούν τους πολίτες -χωρίς να έχουν ουσιαστικά τίποτε σε βάρος τους - κάνοντας εφόδους στα σπίτια τους, ανακρίνοντας, συλλαμβάνοντας, κλπ., κλπ., τότε έχουμε ωμή παραβίαση των δημοκρατικών ελευθεριών. Οταν οι αντιδημοκρατικές αυτές ενέργειες παίρνουν τις διαστάσεις πραγματικού πογκρόμ και, μάλιστα, εναντίον συγκεκριμένης κατηγορίας πολιτών - στην προκειμένη περίπτωση, χιλιάδων αλλοδαπών - τότε η όλη υπόθεση αποκτά ακόμη σοβαρότερες διαστάσεις. Και σ' αυτές έρχονται να προστεθούν και άλλες πλευρές, εξίσου αν όχι σοβαρότερες, όταν το πογκρόμ πραγματοποιείται μόνο και μόνο επειδή οι όποιες μυστικές ή διωκτικές υπηρεσίες της όποιας ξένης χώρας έστειλαν έναν κατάλογο με ονόματα ανθρώπων, που αυτές θεωρούν ύποπτους ή εμπλεκόμενους...

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, βέβαια, ισχυρίστηκε στη Βουλή ότι το καλοκαιρινό πογκρόμ σε βάρος αλλοδαπών, με περίπου 5.500 «ελέγχους», χιλιάδες ανακρίσεις και συλλήψεις, ήταν «νόμιμες ενέργειες». Προφανώς, στηρίζει τον ισχυρισμό του στις «αντιτρομοκρατικές» συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και σπεύδει τώρα να εφαρμόσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτή είναι η νομότυπη πλευρά του θέματος.

Στην πραγματικότητα αποδείχνεται και, μάλιστα, στην πράξη, πόσο βαθιά αντιδημοκρατικές και επικίνδυνες για τις στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες, μέχρι και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, είναι οι προαναφερόμενες «αντιτρομοκρατικές» συμφωνίες και όλα όσα αυτές προβλέπουν.