«Αι ορδαί των μητραλοιών του ΚΚΕ!» είναι η πιο αντιπροσωπευτική έκφραση που δείχνει πώς έβλεπαν το κόμμα αυτό τα φανατισμένα στελέχη των ΕΔ. Εδώ μάλιστα πρόκειται για τον Μπονάνο, τον Αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων επί Ιωαννίδη, που το γράφει σε βιβλίο του δώδεκα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση. Η μετεμφυλιακή περίοδος για τις ΕΔ είναι περίοδος αναδιοργάνωσης, εκπαίδευσης, ΝΑΤΟποίησης.

Οι ΕΔ πρέπει να είναι καθ' όλα έτοιμες να αντιμετωπίσουν μια νέα ανταρσία, μια εισβολή κομμουνιστικής χώρας από το Βορρά. Πρέπει να ελέγχονται απόλυτα τα φρονήματα των στελεχών, να είναι εκτός των άλλων όλοι εθνικόφρονες, υγιώς σκεπτόμενοι, δηλαδή αντικομμουνιστές. Αυτό είναι πρώτη προτεραιότητα για την ηγεσία, για τους μηχανισμούς ασφαλείας και πληροφοριών των ΕΔ και τα σώματα ασφαλείας που ήταν ήδη σχεδόν έτοιμα. Πάνω σ' αυτό οργανώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, και επιμερίστηκε η αρμοδιότητα για τις ιδεολογίες των πολιτών και την καθαρότητά τους. Το ίδιο για την ευθύνη δίωξης των απαγορευμένων ιδεολογιών, όπως ο κομμουνισμός και των κομμουνιστών που είναι φορείς του. Τέτοιοι μηχανισμοί είναι η ΚΥΠ, τα Σώματα Ασφαλείας, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΕΔ, αλλά και η ΕΣΑ.

Τον Φεβρουάριο του 1948 το Αρχηγείο Βασιλικής Χωροφυλακής στέλνει το Καταστατικό του ΚΚΕ «Προς τας Διοικήσεις Αξιωματικών Χωροφυλακής». Δέκα χρόνια μετά τον Αύγουστο του 1957 ξαναστέλνει το ίδιο καταστατικό «στο οποίο γίνεται λεπτομερής ανάπτυξη διαγράμματος της Οργανωτικής διαρθρώσεως του ΚΚΕ εν νομιμότητι και τοιαύτη των βασικών Αρχών του παρανόμου μηχανισμού, όπως αύται διετυπώθησαν υπό της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς». Είναι ένα συνηθισμένο έγγραφο της εποχής εκείνης, με τις περιγραφόμενες οδηγίες και το ισχύον καταστατικό του ΚΚΕ.

Το περίεργο είναι, πως το 1957 οι αρχές ασφαλείας στηρίζονται για τη διάρθρωση του παράνομου μηχανισμού σε διατυπωμένες αρχές της Γ΄ Διεθνούς και όχι σε δικές τους πληροφορίες. Στη σ. 24 της εγκυκλίου βρίσκουμε πως προβλέπεται «Κομμουνιστική Οργάνωσις Στρατού-Σωμάτων Ασφαλείας (ΚΟΣΣΑ)». Οι πληροφορίες που παρέχει το έγγραφο δεν είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές. Ο τομέας αυτός της «κομματικής δουλειάς είναι τελείως αποκεχωρισμένος από τους άλλους τομείς, και ο υπεύθυνος ταύτης δεν είναι γνωστός ειμή εις τον Γραμματέα της κομματικής οργανώσεως εκάστης βαθμίδος».

Αυτά αναφέρει για την κομμουνιστική δραστηριότητα στις ΕΔ και στα Σώματα Ασφαλείας και παίρνει ως δεδομένη την ύπαρξη τέτοιων μηχανισμών. Οι δίκες του Ναυτικού, της Αεροπορίας και του ΑΣΠΙΔΑ αργότερα, απέδειξαν ακριβώς το αντίθετο. Για να φτάσουν όμως οι ΕΔ να είναι τελείως «καθαρές» έχει προηγηθεί πολλή δουλιά. Αρχικά η διαδικασία των φίλτρων στις εισαγωγικές εξετάσεις των παραγωγικών σχολών. Αλλά και στη συνέχεια αφού τα στελέχη των ΕΔ παρακολουθούνται σε όλη τη διάρκεια της υπηρεσίας τους, με την ύπαρξη και συντήρηση των φακέλων, τους χαρακτηρισμούς και τα δίκτυα πληροφοριών για το περιβάλλον τους και τους ίδιους.

Η ΚΥΠ ήταν ο φορέας συλλογής πληροφοριών και για τον κομμουνισμό, διεθνή και εγχώριο. Ειδικά τμήματα είχαν ως αποστολή την αντιμετώπιση αυτής της ιδεολογίας και των φορέων της. Η εξήγηση είναι πως ο κομμουνισμός είχε ανακηρυχτεί σε εχθρό και το ΚΚΕ είχε ανακηρυχτεί σε εσωτερικό εχθρό, κατευθυνόμενο από το εξωτερικό. Με προσθήκη της κατηγορίας, που στοίχισε πολλές ζωές, πως το ΚΚΕ συνηγορούσε στην απόσπαση εθνικών εδαφών (Μακεδονικό). Προσοχή μεγάλη δίνεται από την ΚΥΠ στις ΕΔ. Φάνηκε στις εγκυκλίους της ΕΒΧ, που από το 1948 απασχολεί τις υπηρεσίες η διείσδυση του ΚΚ στις ΕΔ, την οποία και θεωρούν ως δεδομένη.

Η Μ. Ανατολή προβάλλεται ως καλό παράδειγμα μιας τέτοιας αποτελεσματικής προσπάθειας των κομμουνιστών και του ΕΑΜ γενικότερα. Οι εκκαθαρίσεις όχι μόνον από κομμουνιστές στις ΕΔ (που δεν υπήρχε ούτε δείγμα μετεμφυλιακά), αλλά από τις γειτνιάζουσες πολιτικές ομάδες (αργότερα «συνοδοιπόροι») κρίθηκαν αναγκαίες από τους κρατούντες. Οι δίκες των αεροπόρων (τους βασάνισαν όλους) και του Ναυτικού (εκτέλεσαν έντεκα στελέχη, επτά στρατεύσιμους και δύο ιδιώτες) εκεί απέβλεπαν. Οι παλιοί θυμούνται αλλά απ' τους νέους ελάχιστοι γνωρίζουν πως η δίκη του Ναυτικού ήταν από τις αιματηρότερες της περιόδου εκείνης.

Ο χαρακτηρισμός ως «κομμουνιστή» στη διάρκεια της θητείας τα χρόνια εκείνα, ακολουθούσε τον άτυχο και στη ζωή του ως ιδιώτη. Η πειθαρχία ήταν επομένως εξασφαλισμένη και με μόνον αυτόν το φόβο. Για μεγάλο διάστημα ίσχυαν αυτά στις ΕΔ. Ανεξάρτητα εάν είχαμε δικτατορία ή όχι. Οι επιπτώσεις θα φανούν σύντομα στην αδυναμία να προλάβουν ή να αντιμετωπίσουν τη συνωμοσία μέσα στις ΕΔ που οδήγησε στην 21^η Απριλίου 1967.

Οι μηχανισμοί αυτοί και ό,τι αντιπροσώπευαν, επιδίδονταν σε «κυνήγι μαγισσών» και επέφεραν στη χώρα και τους κατοίκους της, εκείνα για τα οποία κατηγορούσαν τους κομμουνιστές. Οδηγίες της ΚΥΠ προωθούνται στις ΕΔ και καθορίζουν «δίκτυα παρακολουθήσεως σκοπός των οποίων είναι, η αποκάλυψις πάσης κομμουνιστικής κινήσεως σημειουμένης εντός των ενόπλων δυνάμεων, διά της αθορύβου και συνεχούς παρακολουθήσεως των υπόπτων στρατιωτών ως και εκείνων, διά τους οποίους υπάρχουν ή προκύπτουν αμφιβολίαι». Το δίκτυο αυτό είναι πολυπλόκαμο: «.. (α) Ο Διμοιρίτης δημιουργεί εν δίκτυον εκ τριών πληροφοριοδοτών εις τη διμοιρίαν του, έναν εις εκάστην μονάδα. (β) Επί πλέον δε ενός ακόμα δι' όλην τη διμοιρίαν, συνεπώς και διά τους τρεις ανωτέρω (σημ. για την παρακολούθηση δηλαδή των τριών άλλων πληροφοριοδοτών) (γ) Ο Λοχαγός εκτός των ανωτέρω εκάστης διμοιρίας, θα πρέπει να έχει και δύο-τρεις ιδικούς του δι' όλον τον λόχον, και οι οποίοι θα είναι άγνωστοι εις τους διμοιρίτας (για να τους παρακολουθεί προφανώς). (δ) Ο Ταγματάρχης εκτός των τοιούτων των λόχων, δημιουργεί εν δίκτυον εξ ενός ή δύο το πολύ πληροφοριοδοτών και οι οποίοι είναι άγνωστοι εις τους Λοχαγούς (για να παρακολουθεί και τους λοχαγούς). Απαντες οι ανωτέρω είναι (πρέπει να είναι) γνωστοί εις το Α2 της μονάδος».

Η πλήρης υλοποίησή του σημαίνει πως, παράλληλα με τους πολεμιστές, εκπαιδεύουν και χαφιέδες. Και ως γνωστόν εκείνος που θα γίνει μια φορά χαφιές, θα είναι πάντοτε χαφιές. Οργανώνουν ένα τερατώδες δίκτυο όπου, όλοι παρακολουθούνται από κάποιους, τους οποίους κάποιοι άλλοι παρακολουθούν επίσης. Πρόκειται για ένα σύστημα ισοπεδωτικό της προσωπικότητας, που σταδιακά και με τα χρόνια χτίζει μεγάλο τμήμα του ανδρικού πληθυσμού, μαθημένο να καταδίδει και το χειρότερο να καταδίδεται.

Οι άνθρωποι που τροφοδοτούν τα κυκλώματα πληροφοριών, παρακολούθησης και ελέγχου των συνανθρώπων τους, είναι μειωμένης αντίστασης άτομα, προετοιμασμένα για κάθε είδους υποχώρηση και υποταγμένα. Οσο για τους χρησιμοποιούμενους στα δίκτυα πληροφοριών, η οδηγία/διαταγή της ΚΥΠ προβλέπει για το έργο αυτό άτομα «απολύτως εγνωσμένων εθνικών φρονημάτων, άτινα ως εκ της ιδεολογίας των προσφέρονται διά μίαν τοιαύτην υπηρεσίαν». Ο Νάτσινας που υπογράφει το έγγραφο, είναι άδικος με τους εθνικόφρονες. Το παίρνει ως δεδομένο, πως όλοι τους θα συνεργάζονται. Αλλο όμως η δεξιά τοποθέτηση και άλλο η παρακολούθηση, το χαφιεδιλίκι, το κάρφωμα. Οι «εθνικόφρονες», οι δεξιοί, δε σημαίνει πως είναι και εκ χαρακτήρα και πεποιθήσεων χαφιέδες.

Η «νομιμοφροσύνη» διέπει την οιαδήποτε σχέση οποιουδήποτε με το δημόσιο και κύρια με τις ΕΔ και τα Σώματα Ασφαλείας. Είτε αφορά τα πρόσωπα που υπηρετούν τους χώρους αυτούς, ή αφορά πελατειακή σχέση, ή σχέση συνεργασίας. Η νομιμοφροσύνη είναι ταυτόσημη της «εθνικοφροσύνης» και του «αντικομμουνισμού». Κάποιοι επομένως πρέπει να ελέγχουν και πιστοποιούν θετικά ή αρνητικά για τον ελεγχόμενο, και έτσι προέκυψαν τα «Συμβούλια Νομιμοφροσύνης» (ΣΝ). Τα αναφερόμενα εδώ ΣΝ δεν είναι τα γνωστά Συμβούλια των Νομαρχιών που έστελναν στις εξορίες ή σε εκτόπιση τους εξεταζόμενους. Αλλά ΣΝ αποτελούμενα από αξιωματικούς εν ενεργεία, με έδρα τα μεγάλα συγκροτήματα των ΕΔ.

Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ φόβισε πολλούς. Παρά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την ανατροπή των περισσότερων κομμουνιστικών καθεστώτων στον κόσμο, η υστερία δεν έληξε. Οι εκπαιδευμένοι να βλέπουν τον κομμουνισμό σε κάθε εκδήλωση ενάντια στα συμφέροντα τα δικά τους ή εκείνων που τους εκπαίδευσαν να σκέπτονται έτσι, δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς κομμουνιστές ως αντιπάλους. Εξάλλου δεν πρόκειται να πιστέψουν (και σωστά) ή να δεχτούν, πως τελείωσε ο κομμουνισμός και εξαφανίστηκαν οι κομμουνιστές. Παράλληλα οι «τρομοκράτες» που προέκυψαν ως η μεγάλη απειλή που υποκατέστησε τον κομμουνισμό μετά το 1990, δεν τους καλύπτουν ως μόνοι αντίπαλοι. Επομένως κάτι κάνουν, κάπου βρίσκονται, κάπως συσκέπτονται και οργανώνονται ως νέοι «σωτήρες».

Ο γράφων δεν αποκλείει την περίπτωση οργάνωσης τύπου «ΙΔΕΑ» να έρπει και σήμερα στις ΕΔ. Τους θέλγει σίγουρα η σκέψη πως θα «σώσουν» μόλις χρειαστεί τον τόπο από τον ανερχόμενο κίνδυνο, που αναβίωσε και με τη νομιμοποίηση του ΚΚ μεταπολιτευτικά. Αλλά και οι αρμόδιοι μεταδικτατορικά δε σταματούν να ψάχνουν, να ασχολούνται να κτυπούν συναγερμούς για «διεισδύσεις». Και όχι μόνον για τον εντοπισμό κάποιων κομμουνιστών αλλά για ύπαρξη «οργάνωσης».

Οι συναγερμοί στην ουσία στοχεύουν αλλού. Στην «καθαρότητα» των ΕΔ, στη διατήρηση ως δήθεν υπαρκτού του «κομμουνιστικού κινδύνου», στη συντήρηση των διαδικασιών, επομένως και στην αναγκαιότητα ύπαρξης των ίδιων μηχανισμών «ασφάλειας, πληροφοριών και δίωξης». Είναι ενέργειες για διάσωση και διαιώνιση αυτών των δομών για όσο διάστημα η κομμουνιστική ιδεολογία θεωρείται εχθρική και για όσο διάστημα οι ΕΔ θεωρούνται ταξικές και προστάτιδες-φύλακες της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Ο αντικομμουνισμός δε λειτούργησε ποτέ σύμφωνα με τις επιδιώξεις εκείνων που τον χρησιμοποίησαν. Ταλαιπώρησε μάζες ανθρώπων, προκάλεσε πολέμους, επέβαλλε δικτατορίες, βασάνισε και εκτέλεσε κόσμο που δεν ήταν μόνον κομμουνιστές, έφερε πίσω την πρόοδο, αύξησε την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Πολλοί είναι που το παραβλέπουν με αποτέλεσμα να πληρώνουν και οι ίδιοι αυτήν την αδιαφορία.

Εάν γίνουν πράξη μνημόνια του τύπου που ψηφίστηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης, δε θα είναι μακριά ο χρόνος που θα δούμε τον κομμουνισμό να ανακηρύσσεται ως «ασύμμετρη απειλή». Και τότε οι κομμουνιστές δε θα είναι μόνοι τους στο στόχαστρο. Μαζί τους θα είναι και οι «συνοδοιπόροι», κάθε προοδευτικός άνθρωπος, κόμμα, σύλλογος, σωματείο, λαός. Ας προσέξουμε λοιπόν. Δεν υπάρχουν περιθώρια για παρακολούθηση των γενομένων, χρειάζεται αγώνας για αντιμετώπιση της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΑΣΥΜΜΕΤΡΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ.