Πριν το 1990, το 90% των παιδιών πήγαινε σχολείο και ολοκλήρωνε, τουλάχιστον, τη στοιχειώδη υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ μόνο το 1988 χορηγήθηκαν 230 εκατομμύρια δολάρια στην Παιδεία. Σήμερα, τα πράγματα είναι ριζικά διαφορετικά. Μόνο 1 στα 3 παιδιά, έξι ετών, παρουσιάζεται στην πρώτη τάξη του δημοτικού, καθώς τα υπόλοιπα καλούνται να δουλέψουν για να στηρίξουν την οικογένειά τους, ενώ 8.000 σχολικά κτίρια είναι επικίνδυνα για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών κι έχουν ανάγκη άμεσων επιδιορθώσεων.

Τα παραπάνω στοιχεία αφορούν το Ιράκ και δεν τα λέμε εμείς, αλλά η αρμόδια για τη χώρα αυτή αξιωματούχος της «Γιούνισεφ», Ανούπαμα Ράο Σινγκ. Αποτελούν μια ακόμη πλευρά των τραγικών συνεπειών των οικονομικών κυρώσεων και του πολύμορφου πολέμου σε βάρος αυτής της χώρας. Κι όμως, οι ηγεσίες των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών έχουν το θράσος να μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα...