Μπροστά στην κάλπη, οι ψηφοφόροι πρέπει να σκεφτούν πρωτίστως όλους εκείνους τους παράγοντες - γενικούς και τοπικούς - που ευθύνονται για την υποβάθμιση της ζωής τους, για την αφαίρεση δικαιωμάτων στη δουλιά τους, για το χτύπημα των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων
Ακούμε το τελευταίο διάστημα πολλά και διάφορα από τα επιτελεία των ήδη ανακηρυχθέντων υποψηφίων για τις τοπικές εκλογές του Οκτώβρη. Από χάπενινγκς στους δρόμους της πόλης μαζί με πολίτες μέχρι κάτι δυσνόητα και αποπροσανατολιστικά ιδεολογήματα περί «εναλλακτικής διακυβέρνησης» μέσω Αυτοδιοίκησης. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία σε ποιον ή ποιους υποψηφίους αφορούν τα παραπάνω. Αλλωστε, θα «κολλούσαν» απόλυτα σε οποιονδήποτε θα στήριζε είτε η ΝΔ είτε το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΝ. Για σκεφτείτε: Δε θα μπορούσε κάλλιστα τα χάπενινγκς να είναι έμπνευσης του Νικήτα Κακλαμάνη, που προετοιμάζεται από τη ΝΔ για υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, αν θυμηθούμε τα προφυλακτικά που μοίραζε στους πολίτες την παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS; Ή μήπως θα αρνιόταν να τον συνοδεύσει η κ. Υβέτ Τσάρβις που τη φέρνουμε στο νου μας να περιδιαβαίνει τα σοκάκια του Ψυρρή και να μοιράζει λουλούδια, λίγες μέρες πριν από τις προηγούμενες εκλογές ως εκπρόσωπος του εκλογικού συνδυασμού του Χρ. Παπουτσή από το ΠΑΣΟΚ; Βέβαια, οι ιδέες περί χάπενινγκς και εκπλήξεων ανήκουν και στον Αλέξη Τσίπρα, εκλεκτό του ΣΥΝ για τη δημαρχία της Αθήνας.
Οι ομοιότητες δεν είναι τυχαίες. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ έχουν επιλέξει το δρόμο τους μπροστά στην εκλογική μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Και σε αυτό το δρόμο το «τοπικό πρόβλημα» και η διαχειριστική λογική για την επίλυσή του σε επίπεδο ...«εναλλακτικής διακυβέρνησης» έχει τον πρώτο λόγο. Πρόκειται περί συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής, με σκοπό επιμελώς να κρυφτεί ότι: Και τα τρία κόμματα συμφώνησαν, συναίνεσαν και συμμάχησαν στην Αυτοδιοίκηση σε κεντρικές, σαφώς αντιλαϊκές επιλογές, μέσα από την ΚΕΔΚΕ, την ΤΕΔΚΝΑ, την ΕΝΑΕ. Ζητήματα όπως η μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η πρόσθετη φορολόγηση των δημοτών συζητήθηκαν, εγκρίθηκαν και ψηφίστηκαν και από τους τρεις. Χέρι - χέρι στο τελευταίο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ. Χέρι - χέρι και στα συνέδρια της ΤΕΔΚΝΑ και της ΕΝΑΕ.
Βέβαια, το θέμα κυρίως δεν είναι τι κάνουν εκείνοι. Το θέμα είναι ποιο είναι το συμφέρον των εργαζομένων μπροστά στις εκλογές του Οκτώβρη. Οι εργαζόμενοι έρχονται, για άλλη μια φορά, αντιμέτωποι με τα προβλήματά τους. Με την ανεργία, την ακρίβεια, τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας και Πρόνοιας, της Κοινωνικής Ασφάλισης. Το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τους έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα στην άθληση και τον Πολιτισμό, ότι τα μεγάλα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, ύδρευσης και αποχέτευσης, αλλά και διαχείρισης απορριμμάτων, ή η αντισεισμική προστασία, που απαιτούν κεντρικό σχεδιασμό, είναι ανύπαρκτα, αφού η πολιτική κυβερνήσεων που εφαρμόζει και η Αυτοδιοίκηση, προωθεί έργα που συμφέρουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Και θα ενδιαφερθούν για παρόμοια έργα, όταν αποφασίσουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες να αναλάβουν την κατασκευή τους, γιατί θα εκτιμήσουν ότι θα τους αποδώσουν κέρδη. Θα ψηφίζουν σε μια χρονική συγκυρία, κατά την οποία η αναθεώρηση του Συντάγματος θα «μαγειρεύει» τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και θα ζεσταίνει τις μηχανές για την παράδοση δασικής και άλλης δημόσια γης στο κεφάλαιο, προκειμένου να κερδοσκοπήσει, ανοίγοντας το δρόμο στον αντιπεριβαλλοντικό οδοστρωτήρα. Και την ίδια ώρα, η ανάγκη για λαϊκή κατοικία θα αποτελεί άπιαστο όνειρο. Γιατί όσο η γη αγοράζεται και πουλιέται, δηλαδή είναι εμπόρευμα, η φτηνή και καλή κατοικία για τους εργαζόμενους, οι οργανωμένοι μ' όλες τις αναγκαίες υποδομές λαϊκοί οικισμοί, με ύδρευση, αποχέτευση, αντισεισμική προστασία, με παιδικούς σταθμούς και σχολεία, με Κέντρα Υγείας και δωρεάν παροχή τέτοιων υπηρεσιών είναι απραγματοποίητη.
Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, το ΚΚΕ έχει δώσει το δικό του στίγμα γι' αυτή τη μάχη χαρακτηρίζοντάς την πολιτική. Γι' αυτό, λοιπόν, και οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν και να επιλέξουν με το πολιτικό τους κριτήριο στο ακέραιο, παρά τις προσπάθειες και τις μεθοδεύσεις των τριών άλλων Κομμάτων να παρουσιάσουν τις εκλογές σαν «καλλιστεία» προσώπων εκλεκτών στα λάιφ στάιλ περιοδικά και αγαπητών καλεσμένων στις τηλεοπτικές πίστες.
Τα προβλήματα σε κάθε δήμο της χώρας μπορεί να έχουν και τοπικές ιδιαιτερότητες. Ωστόσο, συνδέονται απόλυτα με τη γενική πολιτική που ακολουθείται από την κυρίαρχη τάξη. Σκεφτείτε για παράδειγμα: Μπορεί ο ψηφοφόρος του Δήμου Πάτρας να ψηφίσει για δήμαρχο εκείνον που τάζει θέσεις εργασίας στο δήμο, όταν το κόμμα που τον στηρίζει με την πολιτική του έβαλε ταφόπλακα στην «Πειραϊκή - Πατραϊκή», ρίχνοντας στο κανναβάτσο της ανεργίας εκατοντάδες εργαζόμενους; Μπορεί ο ψηφοφόρος του Δήμου Αθήνας να ψηφίσει τον υποψήφιο που υπόσχεται «εξυπηρέτηση» και «ασφάλεια» στον πολίτη, όταν το κόμμα του έχει υπογράψει διεθνείς συμφωνίες για την παρακολούθηση και απαγωγή πολιτών από ξένες μυστικές υπηρεσίες;
Αν όλα αυτά δεν τα δεις μαζί, τότε χάνεις το δάσος και ψάχνεις το δέντρο. Ακόμα χειρότερα: αν δεν τα προσέξεις όλα στη σχέση που έχουν μεταξύ τους, μπορεί να την πατήσεις τόσο, ώστε όταν θα πλημμυρίσει και θα καταστραφεί το σπίτι σου με την πρώτη δυνατή βροχή να ψάχνεις να βρεις ποιο φρεάτιο δεν είχε καθαριστεί από τις υπηρεσίες του δήμου σου. Και να «χάνεσαι» ψάχνοντας τις ευθύνες ανάμεσα σε 5, 6 υπουργεία, νομαρχίες και δήμους και 3.500 υπηρεσίες που είναι αρμόδιες για την αντιπλημμυρική προστασία. Και να χάνεις την ουσία που βρίσκεται στο γεγονός ότι τα αντιπλημμυρικά έργα δεν προχωρούν, απλά και μόνο επειδή η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν τα θεωρεί «επιλέξιμα» και δεν τα χρηματοδοτεί! Σε αντίθεση με άλλα όπως είναι π.χ. τα γήπεδα γκολφ... `Η η παράδοση της παραλίας της Αττικής στους μεγαλοεπιχειρηματίες για πλαζ - επιχειρήσεις, που σημαίνει ότι η πρόσβαση σ' αυτές για τα λαϊκά στρώματα είναι απαγορευτική, αντί να είναι οργανωμένες από το κράτος με ελεύθερη δωρεάν πρόσβαση απ' όλους και όχι από τους έχοντες. Αλλά, τέτοια έργα που αφορούν στην προστασία των εργαζομένων, στην κάλυψη βασικών αναγκών τους δεν αποφέρουν κέρδη. `Η γίνονται μόνο έργα που μπορούν να αποφέρουν κέρδη. Και σ' αυτά συμπράττει η Αυτοδιοίκηση με το κεφάλαιο, εφαρμόζοντας την πολιτική των κυβερνήσεων, είτε της ΝΔ σήμερα είτε του ΠΑΣΟΚ πριν που άλλωστε δε διαφέρουν ως προς τα συμφέροντα που υπηρετούν.
Είναι σαφές, απέναντι σε αυτή την κατάσταση, γιατί μπροστά στην κάλπη οι ψηφοφόροι πρέπει να σκεφτούν πρωτίστως όλους εκείνους τους παράγοντες - γενικούς και τοπικούς - που ευθύνονται για την υποβάθμιση της ζωή τους, για την αφαίρεση δικαιωμάτων στη δουλιά τους, για το χτύπημα των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων. Η μάχη των τοπικών εκλογών επιβάλλεται να εξελιχθεί σε μάχη καταδίκης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και στο γενικό και το τοπικό πεδίο. Το να αποδυναμωθούν αυτά τα κόμματα και οι συνοδοιπόροι τους στο αντιλαϊκό μονοπάτι, το να μειωθούν οι θέσεις τους σε πολλούς δήμους και νομαρχίες, μπορεί να μη σημάνει την αλλαγή του χαρακτήρα του θεσμού, άλλωστε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την πλήρη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής που συνδέεται άμεσα και με πραγματική Λαϊκή Εξουσία. Ωστόσο, το να καταψηφιστούν από τους εργαζόμενους όλοι εκείνοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι και νομάρχες που στηρίζονται από αυτά τα κόμματα και να υπερψηφιστούν τα ψηφοδέλτια συσπείρωσης που στηρίζει το ΚΚΕ σε όλη τη χώρα, μπορεί να είναι μια σπίθα αφύπνισης, συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών μαζών. Η αποφασιστική μείωση σε εκλεγμένους στην Αυτοδιοίκηση των δύο κομμάτων της πλουτοκρατίας μπορεί να γίνει εφαλτήριο για μια ορατή αποτελεσματική αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος. Αλλωστε, συμβάλλει στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Μόνον έτσι μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε η Τοπική Αυτοδιοίκηση να βρίσκεται στο πλευρό του λαϊκού κινήματος για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, όλων των ανθρώπων του μόχθου.
Feeds
Οργή στους δρόμους της Γαλλίας 
